เรามีเพื่อนที่ทำงานคนนึงค่ะเป็นผู้ชาย ช่วงแรกๆก็ทำงานด้วยกันปกติ จนได้สักพักหลังๆเราเริ่มคุยกันมาขึ้นจากคุยในเวลางาน ก็เริ่มมามีแชทคุยนอกเวลางาน *ก่อนหน้านั้นช่วงเราเข้ามาทำงานแรกๆเขาก็เคยมีถามๆนะคะ ว่าเราโสดมั้ยมีคนคุยหรือเปล่า แต่ฟิวสำหรับเราตอนเขาถาม เขาถามแบบติดขำเหมือนเพื่อนคุยกัน ก็ตอบไปแบบไม่คิดอะไร
เราก็คุยกันไปเรื่อยๆค่ะ คุยแบบฟิวเพื่อนเลย ไม่มีฟิวเหมือนคุยแบบคนจีบกันส่วนมากจะคุยเรื่องที่ทำงาน มีปรับทุกข์ชีวิตเรื่องส่วนตัวบ้าง และตัดภาพมาที่ทำงานไม่ค่อยมีใครรู้ว่าเราสนิทกัน งานของเราเป็นงานเกี่ยวกับเรื่องเงินค่ะ และตำแหน่งเรากับเรามันสามารถเอื้อต่อกันได้ ถ้ามันสนิทกัน เลยไม่อยากให้ใครมาจับตามอง เพราะถ้าใครสนิทกัน เขาจะจับให้แยกกันได้ แต่เราก็แอบมีซื้อข้าวให้กันบ้าง หรือวันไหนเลิกงานมีชวนไปกินข้าวกันบ้าง จนล่าสุด เขาชวนเราไปเที่ยวตจว.กันสองคนค่ะ ในใจตอนนั้นเริ่มคิดแปลกๆว่า เขาคิดอะไรหรือเปล่า แต่ในใจเราไม่คิดเลยนะคะ ว่าจะเขาจะทำอะไรกับเราเกินเพื่อน เพราะอย่างที่บอกค่ะเราคุยกันเป็นฟิวเพื่อนจริงๆ เราก็ตกลงไปค่ะ และผลคือ พอมาอยู่ในห้องด้วยกันสองคน เขารักษาระยะห่างกับเรามาก เราอยู่มุมนึง เขาอยู่มุมนึง จนบางทีทำให้เราคิดว่าเขารังเกียจอะไรเราหรือเปล่า เหมือนเรานั่งดูหนังอยู่เราก็ชวนเขามานั่งดูด้วยกัน เขาก็ทำนิ่งๆและบอกว่าไม่เปนไร เราอยู่คนล่ะมุมจนเรารู้สึกว่าบรรยากาศในห้องมันน่าอึดอัดไปหมด จนกระทั่งตอนเข้านอน เขาบอกจะไปอาบน้ำแต่สุดท้าย เขาก็เดินไปเดินมาและก็ไปเข้านอนก่อน คือใช่ค่ะเขาไม่ได้อาบน้ำนอนค่ะ และคืนนั้นเราต่างก็นอนหันหลังชนกันค่ะแทบจะไม่โดนตัวกันเลย คือในใจเราไม่ได้คิดว่าเรากับเขาก็ต้องมีอะไรกันนะคะ และสบายใจด้วยซ้ำที่เขาให้เกียรติเราแบบนี้ แต่แค่เรารู้สึกเฟลนิดๆ ว่าทำไมมาเที่ยวด้วยกัน เขาถึงไม่มีปฏิสัมพันธ์อะไรกับเราเลยตอนอยู่ในห้องด้วยกันสองคน มันต่างคนต่างอยู่ เขาเอาแต่ก้มเล่นโทรศัพท์ เวลาจะคุยกันเขายังแทบไม่มองหน้าเราเลย มันเลยทำให้เรารู้สึกอึดอัดว่าเขาไม่สนุกที่มากับเราหรอ แต่พอเช้ามาเขาก็คุยกับเราปกติพาไปกินข้าว ไปเดินเที่ยวและกลับบ้าน ในระหว่างทางกลับบ้านเขาก็ถามคราวหน้าเราจะไปไหนกันดี ในใจเราคิดว่าเขายังอยากไปครั้งหน้ากับเราอีกหรอ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรไปค่ะ นี่กลับมาได้อาทิตย์นึงและก็ทำตัวปกติเหมือนเดิม แชทคุยทุกวัน มีชวนไปกินข้าวเหมือนเดิม เลยอยากรู้ว่าในตอนนั้นเขาคิดอะไรอยู่ หรือจริงๆแล้ว เขาคิดอะไรกับเรามั้ย เราไม่กล้าไปถามเขาตรงๆหรอกค่ะ เพราะตอนนี้เราเองเราเริ่มรู้สึกไม่อยากเสียเขาไป ยอมรับว่าเริ่มรู้สึกดีไปแล้ว เราไม่ได้เร่งรัดอยากได้คำตอบคงหรือคบกัน ตอนนี้ที่เป็นแบบนี้เราสบายใจแล้ว เราอยากเป็นเพื่อนกับเขาไปเรื่อยๆ กลัวว่าถ้าถามไปแล้วถ้าเขาไม่คิดอะไรและเขาจะเปลี่ยนไปค่ะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านจนจบนะคะ