ตั้งแต่เล็กจนโต แม่เราเอาเรามาอยู่กับยาย เรียนก็ใช้เงินยาย การใช้ชีวิตทุกอย่างก็ใช้เงินยาย จนคุณยายเสียเราก็มีเงินก้อนสุดท้ายที่ยายให้ไว้เรียน เพราะตอนนั้นเราอยู่แค่ปี3 ค่ะ เราพอจะรู้ว่าแม่เราไม่สามารถส่งเสียเราแม้แต่ให้เงินตั้งตัวเวลาเรียนจบแล้วรองานได้

เราเรื่มทำงานช่วยตัวเองตั้งแต่เรื่องงานศพจบ ยอมรับค่ะว่าเราอยู่สบายมาแต่เด็กเพราะเงินของคุณยาย มันก็มีที่เราทำได้ไม่นานแล้วออกมา เราทำพาททามค่ะ บางทีเรียนไม่ทันด้วย ยิ่งช่วงปีสุดท้ายเราไม่ได้ทำงานเลย เราใช้เงินที่มีอยู่ไม่กี่แสน จนเรียนจบ บางทีแม่ก็มาขอเราค่ะ เรามีก็ไม่ได้ว่าอะไร ให้ไปตามที่ขอ จนพอเราได้งาน

   กว่าจะได้งานที่ทำแล้วอยู่ได้นานมันก็ยากนะคะ ช่วงโควิดมาแรกๆ เราอยู่ได้แค่4 เดือนเขาก็ให้เราออก ตอนนั้นรู้ว่าถ้าออกตอนนี้เราไม่มีงานยาวแน่ๆ ใช่ค่ะเราตกงานนาน7-8เดือน กับเงินที่กำไว้คือเงินเดือนสุดท้าย และเงินยายที่จะหมด แต่แม่รู้ค่ะว่าคุณยายทำประกันให้เราด้วย ถ้าเรายกเลิกประกันเราจะได้เงินที่เวนคืนประกันค่ะ แม่เราขอให้เรายกเลิกประกันเพราะจะขอเงินเราตรงนั้น เราบอกว่าไม่ได้ค่ะ เงินนี้เป็นเงินตั้งตัวเรา แต่เราก็ให้เงินของยายที่ให้ไว้ไปแต่แรกไป จนสุดท้ายเงินเราหมดค่ะ เราไปเวนเงินจากประกันมาครึ่งนึง เพื่อใช้ ระหว่างนี้ไม่ใช่ว่าเราไม่ดิ้นรนนะคะ เราขายของ ขายนั่นนี้ ขายทุกอย่างเพื่อให้ได้เงินมาใช้ชีวิตเราขอแม่บ้างเล็กๆน้อยๆ แต่ทุกครั้งที่ขอแม่ จะพูดเหมือนกับว่าแล้วเขาจะเอาที่ไหนมาให้ เราไม่เคยให้เขาทุกเดือน เขาต้องเลี้ยงตัวเอง จนบางทีเราก็ไม่อยากขอค่ะ เรารู้สึกแค่ว่าทำไมเขาซัพพอร์ตเราไม่ได้เลย เรารู้สึกเหมือนเกิดมาใช้หนี้อะไรสักอย่างเลยค่ะ เพราะเวลาได้คุยกับแม่ทีไรจะเป็นเรื่องเงินตลอด แล้วช่วงที่เราไม่มีงานแม่จะชอบพูดให้เราไปทำงานโรงงาน ซึ่งเราไม่อยากทำ เราไม่ได้ดูถูกนะคะ แต่เราแค่ไม่อยากทำ

ระหว่างรองานเราขายหนังสือที่เราซื้อมาเก็บ ขายข้าวกล่องที่ส่วนมากวันนึงขายได้4-5กล่อง มันยังไม่ได้ทุนเลยค่ะขาดทุนยับ มาขายต้นไม้ ขายได้เล็กๆน้อยๆมากเลยค่ะ เราเวนเงินจากประกันมาหมด สุดท้ายได้งานแบบเลือกไม่ได้ ทำไปเดือนแรก้หมือนทำฟรีเลยค่ะเงินเดือน หมื่นสาม ผ่านเดือนแรกเขาบอกอยากให้เวิร์คฟิร์มโฮม แต่ขอลดเหลือหมื่นเดียว เราไม่เอาค่ะ เราคิดว่าเขาเอาเปรียบเราเกินไป แม่รู้แม่ด่าเราค่ะ 

จนตอนนี้เราได้งานที่รู้สึกว่าโอเคกับเรา เขาขอเงินเราทุกเดือนค่ะ เราก็บอกว่าเงิน15000 ค่าเช่าหอ5000 กว่ารวมน้ำไฟ แล้วให้แม่ด้วย หนูให้ได้นะ แต่สิ้นเดือนหนูจะไม่มีเงิน แม่บอกเอามาก่อน เดี๋ยวสิ้นเดือนแม่หาให้ใช้ เราก็ไม่ได้อะไรค่ะ จนผ่านมา4เดือน เดือนที่4 เราก็ทักไปปกติ เพราะเราดีลดันไว้แบบนี้ แม่ด่าเราว่าเดือนนี้เราให้มาน้อยจะเอาเงินที่ไหนให้ บอกให้มาทำงานโรงงานด้วยกันก็ไม่เอา บลาๆเยอะเลยค่ะ แล้วก็พูดเหมือนว่าเราผิดมากๆที่ให้เงินเขาน้อย แล้วเขาไม่ได้ว่าเลยที่เราให้เงินเขาน้อย แต่ผิดที่เราไปขอเขาทุกเดือน เราเลยพูดออกไปว่าถ้าแม่จะโทรมาด่าแม่ไลน์มาบอกก็ได้ แล้วถ้าเรื่องนี้หนูผิดก็คงผิดที่หนูเกิดมาแล้วหละ แม่เงียบค่ะ แล้วพูดว่าถ้าเราจะคิดแบบนั้นก็เรื่องของเราเลย ถ้ายังคิดไม่ได้ก็ไม่ต้องมาคุยกันเลยนะ แล้ววางสายไป 

เราผิดมากเลยใช่ไหมคะ 

คือจะบอกก่อนว่าที่เราไม่อยากไปทำงานโรงงานกับแม่เพราะตอนเราเด็กๆเรามีพี่สาวที่ดื้อมากคนนึงค่ะ แม่จับ(บังคับ)ให้ไปทำงานกับแม่ แล้วยกพี่สาวให้กับคนในโรงงาน ด้วย้งเพราะพี่สาวเราขาวด้วยตอนนั้นก็20ต้นๆด้วย แล้วคนที่ได้ไปอายุห่างกันเป็นรอบฝแค่เขาบอกชอบอยากได้  แม่ยกให้โดยที่พี่เราไม่ได้เลือก แม่วางแผนค่ะ พี่เราบอกกับยายมาแบบนี้ เราฝังใจเราไม่อยากให้เรื่องแบบนี้เกิดกับเราค่ะ 

ยอมรับว่าเราเองก็ดื้อระดับนึง จริงๆแค่อยากมาบ่นค่ะ ว่าถ้ามีลูกแล้วซัพพอร์ตลูกไม่ได้ ไปทำแท้งเถอะค่ะ ไม่ได้บาปหรอกปล่อยให้เกิดมาแล้วเลี้ยงไม่ได้บาปกว่าอีก