เรากำลังกลุ้มเรื่องวิธีการเลี้ยงดูที่ขัดแย้งกันในบ้านค่ะ
ระหว่างสามีเรากับแม่เราเอง (แม่ยายกับลูกเขย)

ลูกคนโตเรากำลังจะ5ขวบ อยู่ในวัยที่ดื้อและต่อต้านมาก
มีเรื่องให้ได้ทะเลาะหรือดุด่ากันทุ๊กวัน
ตอนนี้เรามีหน้าที่ดูแลลูกคนเล็ก 5 เดือน
ส่วนใหญ่ลูกคนโตจึงเป็นหน้าที่ของสามีไป

พฤติกรรมเสี่ยงภัยของลูกชายก็คือ...
ไม่กินข้าวเอง กินไปอมไป นอนไป เล่นไป นอนยาก เอาแต่ใจ ฟึดฟัด ต่อต้าน บลาๆ
ประเด็นมันอยู่ที่ แม่เรา(ขอเรียกว่ายาย)จะโอ๋หลานมาก
ยายมาสายบุ๋น หว่านล้อมล้านแปด หลอกล่อด้วยคำพูดและสิ่งของ
แต่ยายจะไม่ตีหลานเลย
ส่วนสามีเรา(ขอเรียกว่าพ่อ) มาแนวบู้ ทั้งดุด่า และคาดหวังในตัวลูกชายอยากให้ช่วยเหลือตัวเแงได้ ไม่ปวกเปียก และขู่จะตีอยู่บ่อยๆ
พ่อเคยตีบ้าง บางที ตีทีตีหนักมาก
เราจะเป็นประเภทด่าเยอะ ตีบ่อย แต่ไม่เจ็บหนัก
แต่พ่อนี่ตีเอาเผ็นรอยเลยทีเดียว

พออยู่บ้านเดียวกัน เลี้ยงเด็กคนเดียวกัน ก็มีเรื่องให้ขัดใจกัน
ยาย - ประคบประหงม ระวังรอบทิศ มดไม่ให้ไต่ ไรไม่ให้ตอม สะอาดสะอ้าน อนามัย พิถีพิถัน ออกแนวเป๊ะ100%
พ่อ - ชอบลุยๆ ง่ายๆ ติดดินๆ ชีวิตเคยลำบากมาแต่เด็ก บางทีออกแนวประมาท ไม่เรื่องมาก มักง่าย

ยาย - มันไม่กินข้าว ก็ให้มันกินขนมก็ยังดี
พ่อ - มันไม่กินข้าวก็ให้มันหิว จะได้รู้ซะมั่ง

หลายทีมีแขวะ มีบ่นกัน ต่างฝ่ายต่างติการกระทำของกัน ให้เราฟัง
เราเป็นคนกลาง เราเป็นแม่เด็ก
และเราเอนเอียงไปทางสามี
เพราะเราเองก็เป็นคนง่ายๆ ไม่ใช่ลูกคุณหนู แต่ก็ไม่ใช่คนมักง่ายหรือขอไปที
แม่ทำแบบเดียวกันกับเรามาแต่เด็ก เราก็รับมาแก่บางเรื่องที่เราเห็น ด้วย

เรื่องลูกที่เอนเอียงไปทางสามีมากกว่าแม่
ก็เพราะเราไม่อยากให้ลูกถูกโอ๋มากเกินไป
หลายทีเสียการปกครอง เสียเรื่อง
คนหนึ่งออกคำสั่ง คนหนึ่งทำตรงกันข้าม

หลังๆมาลูกดื้อบ่อย ทำตัวปวกเปียกหนัก
พ่อมักจะขู่แรงขึ้น ว่าจะตีให้ขาขาด
ยายบอกเลยว่า ถ้าจะตีอย่ามาตีให้เห็น เด็กไม่ใช่วัวควาย มันเด็กอยู่จะอะไรนักหนา
แล้วก็จบด้วยประโยคคลาสสิค
"แก ชั้นก็เลี้ยงมาแบบนี้ ยังโตขึ้นมาได้"

มาถึงตรงนี้ ยังไม่มีทางออก
ว่ากันไปเคสบายเคส
แต่เครียดและเหนื่อยกับความขัดแย้งตรงหน้า
ใครเป็นอย่างเราบ้าง