ทำไมเป้าหมายชีวิตเราถึงค่อยๆหายไปคะ ไม่มีจุดหมาย ไม่อยากใช้ชีวิตต่อ สิ้นหวังทุกครั้ง มีประวัติเป็นโรคซึมเศร้าค่ะ แต่เลิกไปหาหมอเพราะที่บ้านเหนื่อย และไม่เข้าใจว่าทำไมต้องรักษาเค้าคิดว่าเราไม่ได้เป็นอะไร เราเลยบอกว่าหายแล้ว ตอนขาดยาเหมือนเป็นบ้าเลยค่ะนอนไม่หลับ จิตตก ปวดหัว จนตอนนี้ก็ไม่ได้ไปหาหมออีกเลย ความรู้สึกแย่ๆก็เริ่มกลับมา การกลับมาของมันดูมาแบบเงียบๆ เริ่มตัดขาดจากโลกภายนอก ไม่ชอบให้ใครมายุ่งเรื่องส่วนตัว อยากอยู่คนเดียว นอนได้แป๊ปเดียว ไม่ถึง3-4ชั่วโมงก็จะตื่น แต่ก็ไม่เคยปรึกษาหรือบอกใครเพราะกลัวจะเป็นแบบทุกครั้งที่ผ่านมา ไม่อยากเอาตัวเองไปอยู่ในความสัมพันธ์ไหนทั้งนั้น ไม่อยากกินข้าวกับครอบครัวเพราะกดดัน และรู้สึกไม่มีตัวตนตอนนั่งกินข้าวด้วย พ่อแม่ชอบทะเลาะกันบนโต๊ะอาหาร จนทำให้เราต้องแอบกินข้าวตอนดึกทุกวันจนติดเป็นนิสัย ตอนนี้น้ำหนักขึ้นมาเยอะมากคนทักว่าอ้วนขึ้นจนไม่เหลือความมั่นใจในตัวเอง อยากตายอยากหายไปในทุกๆวัน ก็พอรู้ค่ะว่ามันคือโรคซึมเศร้าแต่ไม่อยากรักษาแล้วค่ะ ไม่อยากหายจากมันแล้วเพราะเริ่มท้อ มีใครเคยเป็นแบบนี้ไหมคะ