ผมคนหนึ่งที่เป็นคนขี้อายมากถ้าไม่สนิทกันเงียบอย่างป่าช้ากับกันถ้าได้รู้จักผมจะเป็นคนที่สนุกเเละบ้าเมื่อได้อยู่กับเพื่อนเเต่ยิ่งโตผมก็พัฒนาตนเองเข้ากับสังคมอายน้อยขึ้นเเต่ถ้าผมทำตัวอับอายต่อหน้าผู้คนสมองผมจะคิดอะไรไม่ออกเเละจะเริ่มทำตัวเอ๋อๆ เข้าประเด็นผมเป็นคนหนึ่งที่มีคนมาบอกชอบเยอะมาก เเละพวกเธอก็ตอบเสียงเดียวกันว่าผมหน้ารักนั่นคือเหตุผลเเต่มีคนนึงเขาทุ่มสุดตัวลงทุนซื้อช็อกเกอร์เเลตมาให้วันวาเลนไทผมเขิลมากผมรับเเละกล่าวขอบคุณเเละวิ่งหนีไปที่มอไซเเละเขาถามว่าจะคบใหมผมเผลอพูดเปลี่ยนเรื่องเขาคงน้อยใจละบอกตัดใจจากผมได้เเล้วผมรู้เขาชอบผมอยู่เเละนานเข้าผมก้เริ่มคิดถึงเเละรักเขาขึ้นทุกวัน
ผมอยากจะสารภาพรักเขาเเต่ผมกลัวเพราะผมไม่พร้อมด้านการเงินด้านรูปลักเเละประสบการณ์การมีเเฟนผมกลัวจะมีคนเอาเขาไปผมควรทำใงดีผมมีเเค่ใจเท่านั้น