ดังคราวที่พระพุทธองค์สอนพระพาหิยะ ความว่า

เมื่อ "เธอ" เห็นจักเป็นสักว่าเห็น
เมื่อ "เธอ" ฟังจักเป็นสักว่าฟัง
เมื่อ "เธอ" ทราบจักเป็นสักว่าทราบ
เมื่อ "เธอ" รู้แจ้งจักเป็นสักว่ารู้แจ้ง
ในกาลนั้น "เธอ" ย่อมไม่มี
ในกาลใด "เธอ" ไม่มี
ในกาลนั้น "เธอ" ย่อมไม่มีในโลกนี้
"เธอ" ย่อมไม่มีในโลกหน้า
"เธอ" ย่อมไม่มีในระหว่างโลกทั้งสอง
นี้แลเป็นที่สุดแห่งทุกข์

จากข้อความข้างต้น "ส่วนตัว" ผมตีความตามที่ได้ศึกษามาได้ว่า
สักแต่ว่าในทุกสิ่ง ไม่มีในทุกสิ่ง ว่างในทุกสิ่ง
ดังนั้นแล้ว นิพพานคือสักแต่ว่าในทุกสิ่ง นิพพานคือไม่มีในทุกสิ่ง นิพพานคือว่างในทุกสิ่ง
เหตุนั้น ความคิด ความครุ่นคิด ความรู้สึก จิต ใจ วิญญาณ "แท้จริงก็คือความไม่มี"

ผิดถูกประการใดรบกวนชี้แจ้งด้วยครับ

อ้างอิงพระพาหิยะ
https://84000.org/tipitaka/attha/v.php?B=25&A=1607&Z=1698