คือเสื้อเป็นของเราเองค่ะ มันอาจไม่แพงสำหรับคนอื่นแต่สำหรับเด็กมอปลายมันแพงเพราะเราเก็บเงินซื้อเอง(980บาท)
ละทีนี้ก็มีเพื่อนยืมไปค่ะ เขายืมไปนานมากเราก็ไม่กล้าทวงคืนแต่ไม่ใช่เพราะหวงนะคะ เห็นเขาชอบเราก็ให้ยืมเพราะสนิทกันมาก
พอทีนี้เขาถ่ายรูปรองเท้ามาให้เราแต่ฉากหลังเป็นเสื้อของเราประมาณ2-3ตัวกองอยู่กับพื้นบ้าน เป็นพื้นส่วนที่ใกล้กับชั้นวางรองเท้า
ละเสื้อของเราตัวนั้นมันวางกองกับพื้นทั้งๆที่เป็นสีขาว แถมกองผ้ากองมานานกี่วันแล้วไม่รู้ เราเห็นละรู้สึกเสียเซลฟ์เลยบอกให้เขาเก็บ
บอกอีกว่าเสื้อที่เขาให้เรายืมมาเราไม่เคยกองไว้แบบนั้นเลยนะ ทำไมเขาไม่เก็บของเราไว้ดีๆ
เขาตอบเรากลับมาว่า "พึ่งกอง,สักพักก้บอกว่าตากแห้งมาละพึ่งเอามากอง,แป๊บๆก็บอกนั่นกองผ้าห่ม" ทั้งๆที่เห็นเต็มตาว่ามันคือกองเสื้อ
เราก็บอกไปว่านั่นเสื้อเราเองทำไมจะจำไม่ได้ เขาก็มาบอกว่า "ถ้ามันเปื้อนยังไงก็ซักให้อยู่ดีแหละ" เราก็ตอบเขาว่าแค่เก็บมันขึ้นจากพื้นก็จบแล้วไหม
เขาก็ตอบแบบห้วนๆว่า "เก็บละ โอเคนะ" ละก็พูดประมาณว่ามันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรแบบอารมณ์เสีย ทั้งๆที่เราว่าเรานี่แหละควรอารมณ์เสียที่เห็นเขาไม่ดูแลของของเรา ทั้งๆที่เราก็ไม่เคยใช้อะไรของเขาเสีย พัง หรือสกปรกแม้แต่น้อย

เป็นเพราะเราซีเรียสมากเกินไปหรือเพราะว่าเขาไม่เคยคิดอะไรมากกว่าคะ?