สวัสดีค่ะทุกวัน วันนี้จะมาเล่าเรื่องครอบครัวนะคะ เราอยู่กับพ่อเลี้ยงค่ะเเล้วก็เเม่เเท้ๆเเล้วก็พี่ชายเราอีก1คน ที่บ้านเป็นเเบบหาเช้ากินค่ำเเม่ต้องขายของส่งเพราะไม่มีหน้าร้าน พ่อเลี้ยงไม่ช่วยเเม่เเบ่งเบาภาระอะไรเลยค่ะ ดีอย่างเดียวคือเขามีรถให้เเม่เราไปส่งของ เมื่อก่อนเเม่เราทำงานที่ห้างค่ะเงินเดือนค่อนข้างจะเเน่นอนในทุกๆเดือน เเต่พอโควิดมาก็ต้องออกจากงานมาขายของไปวันๆ เมื่อก่อนบ้านเราฐานะค่อนข้างดีค่ะเเต่เดี๋ยวนี้ไม่ใช่เลยเเต่เราก็อยู่ได้นะคะ เราเรียนโรงเรียนเอกชนค่ะจนจบม.3 พอจบม.3เราจึงขอออกมาเรียนโรงเรียนรัฐบาล เเล้วเราก็ต้องไปเรียนในตัวเมืองไม่ได้เรียนเเถวบ้าน พี่เราไปเรียนก่อนเเล้วเขาเรียนสายอาชีพมีค่าใช้จ่ายมากมายไหนจะค่าหอค่ากินอีก เเม่ค้างค่ารถรับส่งเรา6เดือนค่ะ นี่เราเรียนจบม.หลายเดือนเเล้วยังจ่ายไม่หมดเลย ค่ารถประมาณ1หมื่นกว่าบาท พยายามขายของผ่อนตลอดเเต่ก็มีเเต่ค่าใช้จ่ายมากมายเราสงสารเเม่มากค่ะเพราะเเม่ทำงานคนเดียวพ่อเลี้ยงเราไม่มีงานทำ เเล้วเดี๋ยวอีกไม่นานเราก็ต้องไปอยู่หอเเล้ว เรื่องของเรื่องคือพ่อเลี้ยงกับเเม่เราทะเลาะกันจนถึงขั้นเลิกรากันค่ะ เเล้วเเม่เราก็มีค่าใช้จ่ายมากมาย ไม่มีรถไว้ซื้อของขายรึว่าไปส่งของ ขณะที่อยู่ด้วยกันพ่อเลี้ยงไม่เคยช่วยอะไรเเม่เลย เราสงสารเเม่มากตอนนี้พี่เราทำงานรับจ้างอยู่ได้ค่าเเรงวันละ300-400บาท เเต่ค่าใช้จ่ายในบ้านมากมายค่ะ กับข้าวเเต่ละมื้อเกือบจะไม่มี ตอนนี้เเม่ไม่ได้ขายของมา2วันเเล้วไม่รุ้เลยค่ะว่าจะทำยังไง เราสงสารทั้งเเม่สงสารทั้งพี่เลยเเต่เราพึ่ง16ปีไม่รู้เลยค่ะว่าจะช่วยอะไรเเม่ได้บ้าง อยากทำงานค่ะเเต่ไม่มีที่ไหนรับเลย เเม่เรานอนร้องไห้2-3คืนเเล้วทั้งบ้าน3คนตอนนี้คงมีอยู่ไม่ถึง1พันบาท เราเห็นเเม่ร้องเเล้วเสียใจมากเพราะทำอะไรไม่ได้ เราต้องทำไงคะให้ชีวิตดีขึ้นกว่านี้เราช่วยอะไรเเม่ได้บ้างคะ ช่วยบอกหน่อยตอนนี้เราเศร้ามากสงสารเเม่มากๆด้วยT_T
เเม่เเท้ๆเลิกกับพ่อเลี้ยงเเล้ว ไม่มีรถไม่อะไรเลยค่าใช้จ่ายเยอะเเยะช่วยอะไรเเม่ได้บ้าง