เราจะเป็นจำพวกที่ถูกเอาไปเปรียบเทียบตลอดแล้วเราก็ยอมรับว่าเราเป็นคนประเภทที่ขี้ลืมเเต่กับถูกคนในครอบครัวต่อว่าในบางเรื่องที่ต้องทำที่มันตัองใช้รายละเอียดเราจะปฏิเสธเพราะเราก็กลัวที่จะทำพลาดด้วยความตัวเองเป็นคนขี้ลืมกับถูกคนในครอบครัวว่าว่าเราไม่โตสักทีทำไมไม่ยอมทำเเต่เหตุผลที่เราไห้ไปเขาก็ด่าเราในทำนองว่าเราขี้เกียจไม่อยากจะทำอะไรเป็นคนที่เเย่ไม่มีความรับผิดชอบเเละคนในครอบรัวเราก็ชอบฟังคำพูดคนอื่นมากกว่าทั้งที่คำพูดนั้นเราก็เคยพูดมัน คือต้องดีเเค่ไหนเเล้วต้องเป็นยังไงถึงจะหมายความว่าเป็นผู้ใหญ่ ไม่มีอะไรหรอกเเค่อยากมาระบายเรามันไม่โตจริงๆหรอวะ
คนเรามันต้องเป็นยังไงถึงจะดีถึงจะเป็นผู้ใหญ่