ล้มตัวนั่ง .. หันหลังให้เสาไฟ
ในค่ำคืนที่เหน็บหนาว
เป็นอีกครั้ง .. ที่สังเวยหัวใจ
ให้แก่กลลวงแห่งดวงดาว
ผูกพันธนาด้วยความหวัง
ถูกกักขังด้วยมายาอันปวดร้าว
หลงสู่ห้วงฝันอันละไม
ตื่นจีงรู้ว่าไกลเกินกว่าจริง
ซากศพของเด็กสาว
เรือนร่างถูกกองทับกับทุกสิ่ง
อนาคตคืออาภรณ์เพียงห่ม
ฉีกขาดวิ่นไร้ชิ้นดี
บันทึกฝันพลันยับเยิน
ปิดตาเดินบนหนทางขาวดำไร้สี
ไม่มีแสงสวยงามตามคำบอก
ความหวังลวงหลอกเป็นเพียงถ้อยวจี
ดาราเร้นนภาคืนดับ
กระเพื่อมเงาทะมึนไร้ขอบเขต
ความกราดเกรี้ยวที่ไม่เคยหลับ
บดขยี้ทุกดวงวิญญาณ
สงสัยในแสงดาว
แสงนวลขาวที่กล่าวขาน
ท่ามกลางหลุมดำอันมืดสนิท
คงไม่มีอยู่จริง.....
10620212129
สงสัยในแสงดาว