ผมมีปัญหาเรื่องนี้มาตั้งแต่สมัยเรียนแล้วครับ แต่ผมก็ไม่คิดว่าการนอนกรนของผมมันจะหนักหนาอะไรมากมาย ผมคิดว่าเป็นเรื่องธรรมดาของผู้ชาย ยิ่งสมัยวัยรุ่นนี่ชิลๆเลยฮะ คิดว่าเดี๋ยวก็หาย ที่เรากรนเป็นเพราะว่าเราเตะบอลเหนื่อย
 
จนมีอยู่เหตุการณ์นึงทำให้ผมเริ่มรู้สึกว่าการนอนกรนเริ่มเป็นปัญหา เราเริ่มได้ฟีตแบคว่าเรานอนกรนเสียงดังมากนะ ก็ตอนที่ไปเข้าค่ายกับเพื่อนครับ คืนนี้แรกโดนเพื่อนด่าว่าน่ารำคาญ ทำให้เพื่อนนอนไม่หลับ โดยเฉพาะคนที่นอนข้างๆ นอนไม่หลับเลย เพื่อนๆจริงจังถึงขั้นไล่ผมไปนอนชิดริมกำแพง และโอน้อยออกกันว่าใครจะได้นอนข้างผมในคืนนั้น และจะเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆของทุกการเข้าค่ายจนผมเรียนจบ
 
ตอนเรียนมหาลัยก็มานั่งติวข้อสอบกันที่ห้อง ปรากฏว่าเช้ามาเพื่อนกลับบ้านไปตอนไหนไม่รู้ เลยโทรถาม เพื่อนบอกว่าย่องกลับบ้านไปตอนกลางดึก เพราะนอนไม่หลับ ทนเสียงกรนเราไม่ไหว กรนดังมาก แล้วมีสอบบ่าย เพื่อนๆกลัวสมองไม่แล่น เลยยอมออกจากห้องผมกลางดึกเพื่อกลับบ้าน
 
พอเรียนจบมาช่วงทำงานกันบ้าง หลายครั้งเลยครับที่ผมรู้สึกอ่อนเพลียเหมือนตัวเองนอนไม่พอ ทั้งๆที่ก็นอนครบ 8 ชั่วโมง ความอ่อนเพลียที่เกิดขึ้น ทำให้ผมกลายเป็นคนแอบงีบระหว่างวัน แรกๆเพื่อนร่วมงานก็แซวว่า หนักหรอเมื่อคืน หรือไม่ก็ถามว่า เมื่อคืนไปปาร์ตี้ที่ไหนมา แต่พอนานๆไป เพื่อนๆเห็นกันบ่อยก็เลยไม่ถาม แต่จะรู้กันว่าเป็นเรื่องที่ผมชอบทำประจำ ก็จะคอยสะกิดเตือนกันเวลาที่หัวหน้ามามากกว่า
 
ถึงหัวหน้าจะยังจับไม่ได้ แต่ผมก็รู้สึกว่าการทำแบบนี้ไม่โอเค แถมผมรู้สึกว่าสมองของผมมันช้าๆ เบลอๆ ประสิทธิภาพในการทำงานของผมลดลง คิดงานไม่ค่อยออก งานเสร็จเลทบ้าง ก็โดนด่ากันไป
ที่อายที่สุดเลยจะเป็นนั่งรถตู้ไปทำงาน แล้วกรนดังมาก จนคนที่นั่งใกล้ๆสะกิดว่า พี่คะ ขอโทษนะคะ พอดีรบกวนนิดนึงนะคะ พี่กรนเสียงดังมากเลยค่ะ ผมจำประโยคนี้ขึ้นใจเลย อายมาก ในใจตอนนั้นคือแทบอยากจะลงจากรถเดี๋ยวนั้นเลย
 
จนวันนึงผมได้อ่านบทความเกี่ยวกับการนอนกรน ทำให้รู้ว่าเราน่าจะเป็นโรคนอนกรนแหละ เพราะอาการเบื้องต้นคือใช่ทุกข้อ ทีนี้ผมเลยคิดว่าผมต้องรักษาโรคนอนกรนแล้วล่ะ ผมเสิร์ชหาข้อมูลจนไปเจอคลินิกรักษานอนกรนอยู่ที่หนึ่งครับ ซึ่งคุณหมอคนนี้เนี่ยเป็นหมอ American board ที่เชี่ยวชาญเรื่องรักษาการนอนหลับมากครับ ผมทำ Sleep test พอได้ผล ผมเข้าไปปรึกษา ทำให้รู้ต้นตอที่แท้จริงของการนอนกรนของผมครับ ว่าการนอนกรนของผมเกิดจากอะไร ไม่ใช่การเตะบอลเหนื่อย หรือทำงานเหนื่อยเลย มันเกิดขึ้นจากขากรรไกรของผมครับ และผมก็มีปัญหาหยุดหายใจขณะหลับเล็กน้อยด้วย
 
ทีแรกผมก็คิดว่าผมฟันเหยินเฉยๆ แต่ไม่ครับ ผมมีปัญหาที่โครงสร้างของใบหน้าเลย คือขากรรไกรถอยไปด้านหลัง ทำให้ทางเดินหายใจตีบแคบ เลยทำให้นอนกรนและมีปัญหาหยุดหายใจขณะหลับครับ การรักษาโรคนอนกรนของผมนั้นคือคุณหมอต้องผ่าตัดเลื่อนกระดูกขากรรไกรบนและล่างมาทางด้านหน้า เพื่อการแก้นอนกรนที่ผมเป็นครับ ผมมองว่า เราได้รักษานอนกรนด้วย และได้ปรับโครงหน้าเราด้วย ผมก็ก็เลยตัดสินใจผ่าตัดครับ ซึ่งหลังผ่าตัดขากรรไกรแล้วเนี่ย ผมจะต้องจัดฟันต่ออีกนิดหน่อยด้วยครับ การผ่าตัดขากรรไกรของผม ใช้วิธีผ่าตัดก่อนการจัดฟันและเทคนิคผ่าตัดขากรรไกรแบบไม่มัดฟัน ทำให้ผมไม่ต้องมัดฟันกับใส่สายระบายเลือด สามารถทานอาหารและพูดคุยสื่อสารได้ตั้งแต่วันแรกหลังผ่าตัดเลยครับ 
 
หลังผ่าตัดแก้นอนกรน รู้สึกเลยว่าเสียงกรนไม่น่าจะมีแล้ว เพราะปกติเมื่อก่อนจะมีบางครั้งที่กรนดังมากจนตัวผมเองรู้สึกว่าเรากรนดังมากนะ กรนจนตัวเองตื่น 555 ผมทดลองนอนกับเพื่อน เพื่อนก็บอกว่าเมื่อคืนหลับสนิทนะ ไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย นอกจากเรื่องนอนกรนแล้ว ที่ผมรู้สึกดีอีกอย่างก็คือ หลายคนทักว่าหน้าตาของผมดูดีขึ้น เพื่อนที่ไม่ได้เจอกันนานมาเจอกันก็บอกว่าหล่อขึ้นไปทำอะไรมา ส่วนในด้านสุขภาพ ผมนอนหลับได้ดีขึ้น ไม่ได้งีบระหว่างวันแล้ว ทำงานได้เต็มที่มากขึ้น สมองรู้สึกสดใส เหมือนนอนเต็มอิ่ม ทั้งๆที่ก็นอน 8 ชม.เหมือนเดิม