อย่างที่บอกเลยค่ะ
ฉันชอบผู้ชายคนนึง
เอาเเต่คิดถึงเขาตลอด เข้าห้องน้ำกินข้าวทำงาน
เอาเเต่คิดว่าเขาทำอะไรอยู่
สบายดีมั้ย เหนื่อยรึป่าวหนักใจรึป่าว
เเล้วก็ได้เเต่นั่งดูรูปเขาเเล้วยิ้มอยู่คนเดียว
ได้เเต่ขอพรให้เขามีความสุข
เเต่ก็นะคะฉันได้เเต่ติดตามเขาอยู่ห่างๆเเหล่ะค่ะ
แม้เเต่ถามไถ่เขาฉันยังทำไม่ได้เลย
แบบนี้มันมากเกินไปรึป่าวคะ
เราชอบเขามากไปไหม?
มีวิธีเเก้ให้เราคิดถึงเขาน้อยลงมั้ยคะ?
หรือว่าฉันควรทำยังไงดี
แงความรู้สึกแบบนี้มันเหมือนเรารอหนังภาคต่อ
ที่ไม่มีเเพลนจะทำเเล้วเลย
หายใจเข้าหายใจออกก็เป็นเขา นี่ฉันเป็นอะไรเนี่ย
ฉันชอบผู้ชายคนนึง
เอาเเต่คิดถึงเขาตลอด เข้าห้องน้ำกินข้าวทำงาน
เอาเเต่คิดว่าเขาทำอะไรอยู่
สบายดีมั้ย เหนื่อยรึป่าวหนักใจรึป่าว
เเล้วก็ได้เเต่นั่งดูรูปเขาเเล้วยิ้มอยู่คนเดียว
ได้เเต่ขอพรให้เขามีความสุข
เเต่ก็นะคะฉันได้เเต่ติดตามเขาอยู่ห่างๆเเหล่ะค่ะ
แม้เเต่ถามไถ่เขาฉันยังทำไม่ได้เลย
แบบนี้มันมากเกินไปรึป่าวคะ
เราชอบเขามากไปไหม?
มีวิธีเเก้ให้เราคิดถึงเขาน้อยลงมั้ยคะ?
หรือว่าฉันควรทำยังไงดี
แงความรู้สึกแบบนี้มันเหมือนเรารอหนังภาคต่อ
ที่ไม่มีเเพลนจะทำเเล้วเลย