จะมาเล่าสิ่งที่เราเป็นอยู่ตอนนี้เป็นมานานล่ะ
หลายๆเดือนที่เเล้ว คือก่อนเราจะมีประจำเดือน เราจะขี้โมโหมาก คือตอนนั้น เราอยากอยู่คนเดียว เเต่ว่าเรามีน้องด้วยไงน้องผญ.ป.2 เขาจะเป็นคนที่ค่อยข้างนิสัยเเต่ต่างเรา  เราเป็นคนชอบอยู่คนเดียว น้องเป็นคนชอบสนุกสนาน คือคิดเรามาก ถ้าเราไปไหนถ้าเอาน้องไปด้วยคือทรมานมาก คือเขาจะค่อยข้างทำตัวเหมือนเด็ก เเต่เราเดินไปที่เขาก็จะตามล่ะ ถ้าเรานั่งเขาก็จะมาผิงมาเกาะเเขนขา  เขาไม่ชอบอะไรเเบบนี้เลย บางครั้งเราโวยวาย ด่าบ้าง เเต่ก็มาขอโทษทีหลัง เเต่คือวันนั้นอ่ะ  น้องก็มายุ่งเหมือนเดิมเเหละเราพยายามจะไม่โวยวาย เราหนีเขาก็ตามมา เราเอาผ้าห่มคลุมตัวเองไว้ก็มาเเกะมายุ่ง จนเราทนไม่ไหวเราด่า เเต่เขาคิดว่าเราหยอกเล่นซะงั้น เขาก็มายุ่งเหมือนเดิม จนเราโวยวายโมโหใส่ "เราบอกให้ออกไปเราควบคุมตัวเองไม่ได้ ออกไปเดี๋ยวนี้" เขาไม่ออกเขาร้องไห้  ส่วนเราก็พยายามให้เขาออกไปเเหละไม่อยากทำร้ายเขา จนเราต้องร้องไห้ขอร้องให้ออกไป เเต่เขาก็ไม่ไป จนเราทนไม่ไหว เราทำทุกสิ่งทุกอย่างให้เขาออกไป ในตอนนั้นเราควบคุมอารมณ์ไม่ได้  นั้นเเหละ 
ทุกคนอาจจะคิดว่ามันไม่สมควรที่พี่ทำร้ายน้องเเบบนั้น เเต่ตอนนั้นเราควบคุมอารมณ์์์ไม่ได้. เขาก็ไม่ยอมออกไป
 เราคิดว่าอาการนี้จะไม่กลับมาอีก
จนถึงวันนี้เราก็ยังควบคุมอารมณ์ไม่ได้ เราพยายามอธิบายทุกอย่าง ว่าเราไม่ชอบที่เขามาจับตัวเรา ว่าเราควบคุมอารมณ์ไม่ได้ เราไม่อยากทำร้ายจิตใจน้อง 
มีวิธีเเนะนำไหม?