คือเราเรียนไม่เก่งเลย พยายามฟังที่ครูเขาพูดเเล้วเเต่ก็ไม่เข้าใจเลย เราคิดว่าเราคงไม่เหมาะกับการเรียน พอเรียนจบเราก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเราจะมีงานทำรึเปล่า
คือเรามีเรื่องที่เราถนัดหลายเรื่องเลย เเต่ไม่ใช่กับการเรียน เราถนัด ด้านกีฬา ดนตรี เเละอย่างอื่นอีกหลายๆอย่าง เเต่เราไม่เข้าใจว่าจริงๆเเล้วเราเรียนไปทำไม เรายังหาตัวตนของตัวเองไม่เจอเลยว่าเราอยากจะเป็นอะไร เราอยากจะทำอะไร ไม่รู้เพราะสภาพสังคมที่ไม่เอื้ออำนวยหรือเพราะอะไรกันเเน่ที่เรายังหาตัวตนของตัวเองไม่เจอ เราอยากจะทำอะไรที่เราถนัดเเบบที่ไม่ต้องพึ่งผลการเรียน ทางบ้านเราก็ไม่ได้เข้มงวด เเต่น่าจะเป็นเพราะเรากดดันตัวเองจนเกินไป เรากลัวว่าถ้าจบไปเเล้วเราจะมีงานมีเงินรึเปล่า เราจะสามารถดูเเลเเม่ได้ไหม เรื่องต่างๆที่เราคิดมากว่าเราควรทำอะไรในตอนนี้มันต่างเข้ามาให้หัวไม่หยุดเลย เรากลัวว่าเราจะดูเเลเเม่ไม่ได้ เราไม่อยากให้ท่านผิดหวังในตัวเรา เราพยายามฟังที่ครูพูดในคาบคณิตเเละวิชาอื่นที่มันยากๆ เเต่ยิ่งฟังก็ยิ่งไม่เข้าใจ หรือว่าเราลืมสมองไว้ในท้องเเม่วะ  เราอยากทำอะไรที่เราถนัดเเละอยากให้เขาโฟกัสที่ความสามารถของเราเเทนผลการเรียน เราไม่ชอบการเรียนจริงๆนะ เพื่อนๆคนไหนกำลังมีปัญหาเหมือนกับเราอยู่บ้าง เราเองก็อยู่ม.3เเล้ว เราเลยคิดเรื่องอนาคตมากเกินไป เมื่อไหร่การศึกษาไทยจะเปลี่ยนสักที 
เราเครียดมากเเละไม่รู้ว่าตอนนี้เราควรทำอะไร เราควรเรียนก่อนหรอ ถ้าเป้นไปได้เราอยากจะขอให้การศึกษาไทยสามารถนำเทคโนโลยีในยุคปัจจุบันมาใช้กับการเรียนได้ ใช้ไอเเพดในการทำงานถึงมันราคาค่อนข้างเเพง เเต่ถ้ารักษาดีๆเราจะใช้ได้หลายปี เราจะได้รักษาโลกด้วยโดยการที่ไม่ตัดต้นไม้มาทำหนังสือหรือสมุดให้มันสิ้นเปลือง ดูอย่างจากต่างประเทศ เขาไม่ใช่สมุดกันเเล้ว การศึกษาไทยขาาา เปลี่ยนสักทีเถอะค่ะ