สวัสดีค่ะ เพิ่งตั้งกระทู้ครั้งแรกผิดพลาดประการใดต้องขออภัยด้วยนะคะ
เรากับแฟนคบกันมา 6 ปี ตอนคบกันแรกๆเขาก็เป็นคนขยันคนนึง แต่เขาเป็นคนติดเพื่อน ติดเที่ยว กลับดึกขนาดไหน เมาแค่ไหน ก็ไม่เคยขาดงานอาจจะเป็นเพราะว่าช่วงนั้นยังอยู่หอกันด้วย มีภาระเยอะทั้งค่ารถค่าหอ ก็ช่วยกันออก ช่วยกันหา มีเงินเก็บ พอคบกันได้ประมาณ2ปี ยายเราก็ให้กลับบ้าน ให้พาเขากลับมาด้วยจะได้ไม่ต้องเสียเงินค่าหอ(บ้านเราขายของชำด้วย) จะได้มีเงินเก็บมากขึ้น มาแรกๆก็ดี ขยันทำงาน หาเงินจ่ายค่ารถ ไม่เคยขาดงาน ค่าน้ำค่าไฟที่บ้านไม่ช่วยออกยายเราก็ไม่เคยว่า ข้าวก็กินกับยาย ยายก็ไม่เคยว่า เราก็ขายของอยู่บ้านกับยาย ช่วง2-3ปีหลังมานี้เขาติดเพื่อน ติดเกมหนักมาก เลิกงานมาก็ไปเตะบอล กลับจากเตะบอลก็มานั่งกินเหล้ากินเบียร์เล่นเกมกันหน้าบ้าน เราก็ไม่ว่า จนมีลูกด้วยกัน1คน เขาก็ยังเป็นแบบเดิม แต่หนักกว่าเดิม เราคลอดได้ไม่ถึงเดือนก็ออกไปเตะบอล กลับจากเตะบอล ก็ออกไปเที่ยวผับบาร์ เมากลับบ้านจนไม่ไปทำงาน และเป็นแบบนี้บ่อย แรกๆก็ขาดเดือนละวันสองวัน หลังๆมานี่เริ่มไม่ไปบางทีก็เป็นอาทิตย์ สองอาทิตย์ พอยายเราถามก็อ้างว่าเป็นนั่นเป็นนี่แต่ตอนเย็นมีแรงไปเตะบอลนั่งกินเหล้ากับเพื่อน ลูกไม่เคยช่วยเลี้ยง มีหน้าที่แค่ให้เงินที่เราก็สามารถหาเองได้จากการขายของ เงินเดือนที่เหลือจากการจ่ายค่ารถ ค่าเน็ตของเขาเอง ก็หมดไปกับเติมเกม+กินเหล้า พอเราไม่ไหวเริ่มถามถึงอนาคตก็ไม่พอใจ เราแค่หวังว่าสักวันเขาจะเปลี่ยน พอเอาเรื่องนี้มาทะเลาะก็ดีมาแค่วันสองวัน เราหวังมากเกินไปหรือเปล่าคะ? เราควรจะปล่อยให้เขามีอิสระหรือรอจนกว่าเขาจะเปลี่ยนตัวเองดีคะ? ทุกวันนี้เราคิดแค่ว่าเขามาอยู่นี่ทำงานใกล้บ้าน บ้านเขาอยู่ต่างอำเภอพ่อเขาก็เห่อลูกเลี้ยง ถ้าเราทิ้งเขา เราก็กลัวว่าเขาจะลำบาก เรากำลังห่วงคนอื่นรักคนอื่นมากกว่าตัวเราเองหรือเปล่าคะ? หรือเราเป็นคนไม่เด็ดขาดเองเลยยืดเยื้อแบบนี้ จริงๆเราก็เหนื่อยนะ ต้องเลี้ยงลูกเอง24ชม. ต้องขายของอีก เราควรจะทำยังไงดีคะ?
ขอคำปรึกษาจากผู้มีประสบการณ์หน่อยค่ะ
เรากับแฟนคบกันมา 6 ปี ตอนคบกันแรกๆเขาก็เป็นคนขยันคนนึง แต่เขาเป็นคนติดเพื่อน ติดเที่ยว กลับดึกขนาดไหน เมาแค่ไหน ก็ไม่เคยขาดงานอาจจะเป็นเพราะว่าช่วงนั้นยังอยู่หอกันด้วย มีภาระเยอะทั้งค่ารถค่าหอ ก็ช่วยกันออก ช่วยกันหา มีเงินเก็บ พอคบกันได้ประมาณ2ปี ยายเราก็ให้กลับบ้าน ให้พาเขากลับมาด้วยจะได้ไม่ต้องเสียเงินค่าหอ(บ้านเราขายของชำด้วย) จะได้มีเงินเก็บมากขึ้น มาแรกๆก็ดี ขยันทำงาน หาเงินจ่ายค่ารถ ไม่เคยขาดงาน ค่าน้ำค่าไฟที่บ้านไม่ช่วยออกยายเราก็ไม่เคยว่า ข้าวก็กินกับยาย ยายก็ไม่เคยว่า เราก็ขายของอยู่บ้านกับยาย ช่วง2-3ปีหลังมานี้เขาติดเพื่อน ติดเกมหนักมาก เลิกงานมาก็ไปเตะบอล กลับจากเตะบอลก็มานั่งกินเหล้ากินเบียร์เล่นเกมกันหน้าบ้าน เราก็ไม่ว่า จนมีลูกด้วยกัน1คน เขาก็ยังเป็นแบบเดิม แต่หนักกว่าเดิม เราคลอดได้ไม่ถึงเดือนก็ออกไปเตะบอล กลับจากเตะบอล ก็ออกไปเที่ยวผับบาร์ เมากลับบ้านจนไม่ไปทำงาน และเป็นแบบนี้บ่อย แรกๆก็ขาดเดือนละวันสองวัน หลังๆมานี่เริ่มไม่ไปบางทีก็เป็นอาทิตย์ สองอาทิตย์ พอยายเราถามก็อ้างว่าเป็นนั่นเป็นนี่แต่ตอนเย็นมีแรงไปเตะบอลนั่งกินเหล้ากับเพื่อน ลูกไม่เคยช่วยเลี้ยง มีหน้าที่แค่ให้เงินที่เราก็สามารถหาเองได้จากการขายของ เงินเดือนที่เหลือจากการจ่ายค่ารถ ค่าเน็ตของเขาเอง ก็หมดไปกับเติมเกม+กินเหล้า พอเราไม่ไหวเริ่มถามถึงอนาคตก็ไม่พอใจ เราแค่หวังว่าสักวันเขาจะเปลี่ยน พอเอาเรื่องนี้มาทะเลาะก็ดีมาแค่วันสองวัน เราหวังมากเกินไปหรือเปล่าคะ? เราควรจะปล่อยให้เขามีอิสระหรือรอจนกว่าเขาจะเปลี่ยนตัวเองดีคะ? ทุกวันนี้เราคิดแค่ว่าเขามาอยู่นี่ทำงานใกล้บ้าน บ้านเขาอยู่ต่างอำเภอพ่อเขาก็เห่อลูกเลี้ยง ถ้าเราทิ้งเขา เราก็กลัวว่าเขาจะลำบาก เรากำลังห่วงคนอื่นรักคนอื่นมากกว่าตัวเราเองหรือเปล่าคะ? หรือเราเป็นคนไม่เด็ดขาดเองเลยยืดเยื้อแบบนี้ จริงๆเราก็เหนื่อยนะ ต้องเลี้ยงลูกเอง24ชม. ต้องขายของอีก เราควรจะทำยังไงดีคะ?