นี่เป็นภาพจังหวะเข้าทำที่ นำมาประตูแรกมาให้อินโดนีเซียนะครับ
ภาพแรก จะเห็นว่า หมายเลข 17 ได้บอลตรงกลาง แล้วหันหลอก ว่าจะผ่านบอลไปด้านริมซ้าย ที่มีผู้เล่นอินโด ยืนว่างอยู่ จังหวะนั้นจะเห็นผู้เล่น
หมายเลข 22 กำลังขยับวิ่งสอดไปหาช่องว่าง โดยขณะนั้นผู้ที่ประกบหมายเลข 22 คือ ฐนวัฒน์ ที่ลงมาช่วยเกมรับ ก่อนหน้านี้ 1 จังหวะฐนวัฒน์ได้หันไป
มองด้านขวา ว่าจะมีใครเข้าไปมาร์ค ผู้เล่นริมซ้ายของอินโดที่ว่างอยู่หรือไม่ (ซึ่งเป็น ต้น ที่ขยับเตรียมเข้าประกบ ) จึงทำให้ไม่ทันระวัง หันกลับมาอีกที
ผู้เล่นหมายเลข 22 ซึ่งมีความคล่องอยู่แล้ว กำลังฉีกตัวขยับหนี (จังหวะนี้ควรต้องชมแท็กติกอินโด ที่หลอกอย่างเนียน ไม่ใช่โทษฐนวัฒน์)
ภาพสอง ฐนวัฒน์ หันกลับมาเห็นแล้วว่า ผู้เล่นหมายเลข 22 ฉีกตัวขยับนำไปหลายก้าว พร้อมกับผู้เล่นอินโด หมายเลข 17 เปิดบอลหักกลับไปที่ว่าง
ที่ หมายเลข 22 หนีตัวประกบโฉบเข้าหา แบบนัดกันมาเป๊ะๆ (เหมือนซ้อมบทนี้มามาเป็น 100 เป็น 1000 ครั้ง)
ภาพสาม หมายเลข 22 ไปรับบอลที่จุดนัดพบ ก่อนจะยิงประตูแบบดวลเดี่ยวๆ กับศิวรักษ์ จนได้ประตูแรกในที่สุด
จากภาพทั้งหมดจะเห็นได้ว่า การที่เราทำได้เพียงแค่เสมอ กับอินโด 2-2
สิ่งแรก เราต้องยอมรับว่า อินโดมาคราวนี้ เตรียมตัวมาดีมาก โค้ชวางแผนมาดี เตรียมทีมมาดี เลือกนักเตะที่สามารถเล่นตามแทกติกของโค้ช โดยไม่สน
เรื่องชื่อเสียงหรือ profile ใดๆ จังหวะเข้าทำนี้ แสดงให้เห็นแล้วว่าไม่ได้ฟลุค ไม่ใช่มาคิดกันหน้างาน ทุกอย่างเกิดจากการทำงานหนักของทั้งโค้ชและ
ผู้เล่น ละเอียดในวิธีการเล่น รวมถึงการที่อินโด ไม่มีอะไรต้องเสีย จึงทำให้กล้าเล่น กล้าชน กล้าทำเกมรุกโต้ ได้โดยไม่มีความกดดันมากนัก
สิ่งที่สอง มิสเตอร์แพะ เออเนสโต้ ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการเสียประตูแรก และภาพที่เกมรับฝั่งซ้ายดูหลวมๆ เป็นอย่างที่หลายๆคนบอกแล้ว ว่าขาดการ
สนับสนุนจากบุ๊ค ที่ดูเหมือนยังไม่ฟิต ที่มักตามไม่สุดในเกมรับ ในภาพจะเห็นว่า บุ๊คยืนห่างจากผู้เล่นอินโด หมายเลข 6 และจังหวะนี้หากหมายเลข 22
ที่โฉบไปรับบอลไม่มีจังหวะยิง หมายเลข 6 สามารถสอดตัวเบาๆ เข้าไปซ้ำดาบ 2 ได้ทันทีแบบนิ่มๆ ไม่มีใครประกบ หากย้อนดูไฮไลท์ จังหวะที่เสียประตู
และเกือบเสียประตู จะเห็นว่า บุ๊คน่าจะยังไม่ฟิตพอสำหรับการเล่นเกมรับ ชนิดต้องตามให้สุด และยิ่ง ผู้เล่นอินโด กราบขวาดันเป็นตัวแสบที่เล่นได้โดดเด่น
ทั้งหมายเลข 6 และหมายเลข 10 (เอกกี้) ก็ยิ่งทำให้ ทั้งเออเนสโต้ และบุ๊ค จึงต้องเจองานหนัก
เกมนี้ แม้ ผลงานของเออเนสโต้ จะไม่ได้ดีเยี่ยม แต่กลับกันก็ไม่ได้ย่ำแย่ ชนิดที่ใครหลายคนชี้หน้าเค้าว่าเป็นสาเหตุ ที่ทำให้เราทำได้แค่เสมออินโด
เกมนัดนี้เรายิงประตูได้ 2 ประตูในเกมนอกบ้าน ซึ่งนับว่าโอเคแล้ว สำหรับฟุตบอลสมัยใหม่ แต่การเสีย 2 ประตู คือความผิดพลาดของทีมชาติไทย ที่ต้อง
รับผิดชอบ ทั้งทีม ทั้งโค้ชและนักเตะ
ผลการแข่งขัน จะชนะหรือแพ้ ไม่ได้ขึ้นอยู่กับ แบ็คซ้าย หรือแบ็คขวาคนเดียว ฟุตบอลสมัยใหม่ ต้องเล่นเกมรับทั้งทีม
เวลาชนะ ก็ชนะทั้งทีม แพ้ก็ควรแพ้ทั้งทีม (กรณีล้มบอล ยกเว้นนะครับ 555)
สรุป - ผลการแข่งขัน ต้องให้เครดิต อินโด ที่เตรียมตัวมาดี
- การเล่นเกมรับ , การเคลื่อนที่ผู้เล่นที่ไม่มีบอล ยังเป็นจุดอ่อนของทีมชาติไทย
- ในการเล่นเกมรับ ไทยยังพระเอกเกินไป เวลาเล่นเกมรับ ต้องมีบุคลิกแบบตัวโกง ตุกติก ตอดเล็กตอดน้อย ควรจะแพรวพราว เสียบอลต้องไล่ฟัด
เอาคืน โดยเฉพาะกองหลังกองกลางที่เสียบอล พร้อมกับเสียตำแหน่ง ต้องตัดทันทีตั้งแต่แดนบน ได้ประตูนำแล้ว หาเวลานอนเยอะๆ พักผ่อนให้เพียงพอ
ดูอินโด เป็นตัวอย่าง คนดู ดูแล้วง่วงตามเลย 555
***ความคิดเห็นส่วนตัว จากผลงาน ของโค้ชเกาหลี อย่าง ปาร์ค ฮัง ซอ และชินแทยัง (อาจรวมไปถึงโค้ชเช)
ดูเหมือน โค้ชเกาหลี จะเหมาะกับการ พัฒนา(ปั้นดินเป็นดาว) ส่วน โค้ชญี่ปุ่นดูจะเหมาะกับการต่อยอดความสำเร็จ(คือมีเบสิกที่พร้อม)
ทั้งหมดเป็นความคิดเห็นส่วนตัวล้วนๆนะครับ
จังหวะเข้าทำ ประตูแรกของอินโด #อินโดมาดี #แพะตัวใหม่ชื่อเออเนสโต้
นี่เป็นภาพจังหวะเข้าทำที่ นำมาประตูแรกมาให้อินโดนีเซียนะครับ
ภาพแรก จะเห็นว่า หมายเลข 17 ได้บอลตรงกลาง แล้วหันหลอก ว่าจะผ่านบอลไปด้านริมซ้าย ที่มีผู้เล่นอินโด ยืนว่างอยู่ จังหวะนั้นจะเห็นผู้เล่น
หมายเลข 22 กำลังขยับวิ่งสอดไปหาช่องว่าง โดยขณะนั้นผู้ที่ประกบหมายเลข 22 คือ ฐนวัฒน์ ที่ลงมาช่วยเกมรับ ก่อนหน้านี้ 1 จังหวะฐนวัฒน์ได้หันไป
มองด้านขวา ว่าจะมีใครเข้าไปมาร์ค ผู้เล่นริมซ้ายของอินโดที่ว่างอยู่หรือไม่ (ซึ่งเป็น ต้น ที่ขยับเตรียมเข้าประกบ ) จึงทำให้ไม่ทันระวัง หันกลับมาอีกที
ผู้เล่นหมายเลข 22 ซึ่งมีความคล่องอยู่แล้ว กำลังฉีกตัวขยับหนี (จังหวะนี้ควรต้องชมแท็กติกอินโด ที่หลอกอย่างเนียน ไม่ใช่โทษฐนวัฒน์)
ภาพสอง ฐนวัฒน์ หันกลับมาเห็นแล้วว่า ผู้เล่นหมายเลข 22 ฉีกตัวขยับนำไปหลายก้าว พร้อมกับผู้เล่นอินโด หมายเลข 17 เปิดบอลหักกลับไปที่ว่าง
ที่ หมายเลข 22 หนีตัวประกบโฉบเข้าหา แบบนัดกันมาเป๊ะๆ (เหมือนซ้อมบทนี้มามาเป็น 100 เป็น 1000 ครั้ง)
ภาพสาม หมายเลข 22 ไปรับบอลที่จุดนัดพบ ก่อนจะยิงประตูแบบดวลเดี่ยวๆ กับศิวรักษ์ จนได้ประตูแรกในที่สุด
จากภาพทั้งหมดจะเห็นได้ว่า การที่เราทำได้เพียงแค่เสมอ กับอินโด 2-2
สิ่งแรก เราต้องยอมรับว่า อินโดมาคราวนี้ เตรียมตัวมาดีมาก โค้ชวางแผนมาดี เตรียมทีมมาดี เลือกนักเตะที่สามารถเล่นตามแทกติกของโค้ช โดยไม่สน
เรื่องชื่อเสียงหรือ profile ใดๆ จังหวะเข้าทำนี้ แสดงให้เห็นแล้วว่าไม่ได้ฟลุค ไม่ใช่มาคิดกันหน้างาน ทุกอย่างเกิดจากการทำงานหนักของทั้งโค้ชและ
ผู้เล่น ละเอียดในวิธีการเล่น รวมถึงการที่อินโด ไม่มีอะไรต้องเสีย จึงทำให้กล้าเล่น กล้าชน กล้าทำเกมรุกโต้ ได้โดยไม่มีความกดดันมากนัก
สิ่งที่สอง มิสเตอร์แพะ เออเนสโต้ ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการเสียประตูแรก และภาพที่เกมรับฝั่งซ้ายดูหลวมๆ เป็นอย่างที่หลายๆคนบอกแล้ว ว่าขาดการ
สนับสนุนจากบุ๊ค ที่ดูเหมือนยังไม่ฟิต ที่มักตามไม่สุดในเกมรับ ในภาพจะเห็นว่า บุ๊คยืนห่างจากผู้เล่นอินโด หมายเลข 6 และจังหวะนี้หากหมายเลข 22
ที่โฉบไปรับบอลไม่มีจังหวะยิง หมายเลข 6 สามารถสอดตัวเบาๆ เข้าไปซ้ำดาบ 2 ได้ทันทีแบบนิ่มๆ ไม่มีใครประกบ หากย้อนดูไฮไลท์ จังหวะที่เสียประตู
และเกือบเสียประตู จะเห็นว่า บุ๊คน่าจะยังไม่ฟิตพอสำหรับการเล่นเกมรับ ชนิดต้องตามให้สุด และยิ่ง ผู้เล่นอินโด กราบขวาดันเป็นตัวแสบที่เล่นได้โดดเด่น
ทั้งหมายเลข 6 และหมายเลข 10 (เอกกี้) ก็ยิ่งทำให้ ทั้งเออเนสโต้ และบุ๊ค จึงต้องเจองานหนัก
เกมนี้ แม้ ผลงานของเออเนสโต้ จะไม่ได้ดีเยี่ยม แต่กลับกันก็ไม่ได้ย่ำแย่ ชนิดที่ใครหลายคนชี้หน้าเค้าว่าเป็นสาเหตุ ที่ทำให้เราทำได้แค่เสมออินโด
เกมนัดนี้เรายิงประตูได้ 2 ประตูในเกมนอกบ้าน ซึ่งนับว่าโอเคแล้ว สำหรับฟุตบอลสมัยใหม่ แต่การเสีย 2 ประตู คือความผิดพลาดของทีมชาติไทย ที่ต้อง
รับผิดชอบ ทั้งทีม ทั้งโค้ชและนักเตะ
ผลการแข่งขัน จะชนะหรือแพ้ ไม่ได้ขึ้นอยู่กับ แบ็คซ้าย หรือแบ็คขวาคนเดียว ฟุตบอลสมัยใหม่ ต้องเล่นเกมรับทั้งทีม
เวลาชนะ ก็ชนะทั้งทีม แพ้ก็ควรแพ้ทั้งทีม (กรณีล้มบอล ยกเว้นนะครับ 555)
สรุป - ผลการแข่งขัน ต้องให้เครดิต อินโด ที่เตรียมตัวมาดี
- การเล่นเกมรับ , การเคลื่อนที่ผู้เล่นที่ไม่มีบอล ยังเป็นจุดอ่อนของทีมชาติไทย
- ในการเล่นเกมรับ ไทยยังพระเอกเกินไป เวลาเล่นเกมรับ ต้องมีบุคลิกแบบตัวโกง ตุกติก ตอดเล็กตอดน้อย ควรจะแพรวพราว เสียบอลต้องไล่ฟัด
เอาคืน โดยเฉพาะกองหลังกองกลางที่เสียบอล พร้อมกับเสียตำแหน่ง ต้องตัดทันทีตั้งแต่แดนบน ได้ประตูนำแล้ว หาเวลานอนเยอะๆ พักผ่อนให้เพียงพอ
ดูอินโด เป็นตัวอย่าง คนดู ดูแล้วง่วงตามเลย 555
***ความคิดเห็นส่วนตัว จากผลงาน ของโค้ชเกาหลี อย่าง ปาร์ค ฮัง ซอ และชินแทยัง (อาจรวมไปถึงโค้ชเช)
ดูเหมือน โค้ชเกาหลี จะเหมาะกับการ พัฒนา(ปั้นดินเป็นดาว) ส่วน โค้ชญี่ปุ่นดูจะเหมาะกับการต่อยอดความสำเร็จ(คือมีเบสิกที่พร้อม)
ทั้งหมดเป็นความคิดเห็นส่วนตัวล้วนๆนะครับ