สวัสดีคะ พอดีว่าหนูคบกับแฟนที่เป็นช่างสัก แล้วเราก็คบกันมาสักพักแต่หนูไม่ได้บอกครอบครัวหนูเพราะรู้ว่าบอกไปก็จะต้องให้เลิกคุยเลิกคบกัน เพราะพ่อกับแม่หัวโบราณ ไม่อยากให้มีแฟนคุยกับคนแปลกหน้า อะไรแบบนี้คะ แล้วหนูกับแฟนก็ไปเที่ยวด้วยกันแล้วลงแค่ ig แล้วทีนี้ก็มีคนเอาไปบอกแม่หนูว่าไปเที่ยวมา แล้วทีนี้พ่อรู้ก็มาถามว่ามันเป็นใคร รู้จักได้ไง จะไปคุยทำไมพวกสัก
พวกนี้ เขาสักก็ไม่ได้แปลว่าเขาจะไม่ดีนะคะ เขาก็แบบให้เลิกคุยเลิกคบ แต่หนูกับแฟนก็ไม่ได้เลิกกันนะคะคบกันต่อ แต่ตอนนี้หนูกับแฟนก็ไม่ได้เจอกันมาหลายเดือนแล้วแหละคะเพราะว่า โควิด หนูก็อยู่บ้านหนู แฟนก็อยู่บ้านตัวเอง
แล้วทีนี้หนูก็ได้ให้แฟนสักให้ตรงที่เลยหัวไหล่มาหน่อยนึงคะ แต่ก็ไม่ได้โชว์หรือให้ใครเห็นนะคะ แล้วทีนี้พ่อมาเห็นเพราะว่าแขนเสื้อมันถกขึ้นเลยเห็นคะแล้วถามว่าอะไร หนูก็บอกซื้อมาติดเล่นเดี๋ยวก็ลบ แล้วพอผ่านมาได้เดือนกว่าๆอยู่ๆพ่อมาถามและขอดูหนูก็ไม่ให้ดู แล้วบอกจะอะไรกับหนู แล้วพ่อเขาก็มาด่าหนูคะ ว่า
มันไปสักมาคบคน
ๆๆแบบนี้ ไปสัก
จริงๆๆ คือหนูอยากรู้คะ แค่สักแค่นี้ต้องด่าหนูว่าลูก
ขนาดนี้เลยหรอคะ
แล้วก็ครอบครัวหนูเป็นครอบครัวที่ไม่เคยเข้าใจหนูเคยคะ ต้องให้คอยอยู่ในกรอบตลอดเวลา ไปไหนมาไหนก็ไม่ได้อยู่แต่ในบ้าน ห้ามไปนู๊นไปนี่ แล้วก็เวลามีคนมาพุดหรือมาบอกเรื่องที่ไม่จริงว่าหนิย่างนั้นอย่างนี้ ก็หูเบาเชื่อคนอื่นแต่พอหนูพุดไม่เชื่อคะ แล้วก็พี่ชายพุดโกหกว่าหนูทำอน่างนั้นอย่างนี้ก็เชื่อแล้วมาด่าหนูโดยไม่ถามหนูสักคำว่าอะไรยังไง หนูทนมา 21 ปีแล้วคะ ถ้าหนูเลือกได้ ไม่อยากมีพ่อแม่แบบนี้พ่อแม่ที่ไม่เข้าใจลูกตัวเอง ไม่เคยปล่อยให้ลูกตัวเอง เจอประสบการณ์ชีวิตเลย จนหนูต้องแอบทำ หาประสบการณ์ชีวิตด้วยตัวเองโดยที่พ่อแม่ไม่รู้ เพราะแค่หนูบอกว่าไปนุ๊นนี่ยังไม่ให้ไปเลยคะ
หนูก็อยากมีชีวิตวัยรุ่นเหมือนคนทั่วไปที่เขาใช้ชีวิตกันคะ เรียนมหาลัยหนูก็เรียนนะคะ แต่มาบอกหนูอย่าไปเที่ยวไหนนะอย่างนั้นอย่างนี้ แต่บ่อยครั้งหนูก็ต้องแอบไปเที่ยวแอบมีแฟนแอบหาประสบการณ์ชีวิตเอง
แต่หนูก็คบกับแฟนที่เป็นช่างสักอยู่นะคะ แต่อยู่บ้านก็ไม่ค่อยได้พุดกันคะคลอไว้แล้วพิมพ์คุยกันคะ แต่ตอนไปเรียนที่มหาลัยบางอาทิตย์หนูก็ไม่กลับบ้านนะคะ เพราะหนูไม่อยากกลับบ้านกลับไปก็เจอแต่ปัญหาเดิมๆซ้ำๆ อยู่บ้านไม่มีชีวิตเป็นส่วนตัวเลยคะมีแต่คนคอยสอดส่องอยู่ตลอดเวลา จนบางอาทิตย์ไม่กลับบ้านหนูก็ต้องโกหกว่าทำงานรายงานถึงจะได้ไม่ได้และอยู่หอคะสบายใจที่สุดและบางครั้งหนูก็ไม่อยู่กับแฟนคะ สบายใจกว่าอยู่ที่บ้านคะืไม่ต้องมีคนมาคอยบังคับ หรือจ้องจะจับผิดหนูคะ อยู่บ้านเดี๋ยวนี้หนูไม่มีความสุขเลยคะ ที่มีพ่อแบบนี้เอาแต่ด่าลุกตัวเอง
เรื่องครอบครัว และรอยสักของเรา
แล้วทีนี้หนูก็ได้ให้แฟนสักให้ตรงที่เลยหัวไหล่มาหน่อยนึงคะ แต่ก็ไม่ได้โชว์หรือให้ใครเห็นนะคะ แล้วทีนี้พ่อมาเห็นเพราะว่าแขนเสื้อมันถกขึ้นเลยเห็นคะแล้วถามว่าอะไร หนูก็บอกซื้อมาติดเล่นเดี๋ยวก็ลบ แล้วพอผ่านมาได้เดือนกว่าๆอยู่ๆพ่อมาถามและขอดูหนูก็ไม่ให้ดู แล้วบอกจะอะไรกับหนู แล้วพ่อเขาก็มาด่าหนูคะ ว่ามันไปสักมาคบคน ๆๆแบบนี้ ไปสัก จริงๆๆ คือหนูอยากรู้คะ แค่สักแค่นี้ต้องด่าหนูว่าลูก ขนาดนี้เลยหรอคะ
แล้วก็ครอบครัวหนูเป็นครอบครัวที่ไม่เคยเข้าใจหนูเคยคะ ต้องให้คอยอยู่ในกรอบตลอดเวลา ไปไหนมาไหนก็ไม่ได้อยู่แต่ในบ้าน ห้ามไปนู๊นไปนี่ แล้วก็เวลามีคนมาพุดหรือมาบอกเรื่องที่ไม่จริงว่าหนิย่างนั้นอย่างนี้ ก็หูเบาเชื่อคนอื่นแต่พอหนูพุดไม่เชื่อคะ แล้วก็พี่ชายพุดโกหกว่าหนูทำอน่างนั้นอย่างนี้ก็เชื่อแล้วมาด่าหนูโดยไม่ถามหนูสักคำว่าอะไรยังไง หนูทนมา 21 ปีแล้วคะ ถ้าหนูเลือกได้ ไม่อยากมีพ่อแม่แบบนี้พ่อแม่ที่ไม่เข้าใจลูกตัวเอง ไม่เคยปล่อยให้ลูกตัวเอง เจอประสบการณ์ชีวิตเลย จนหนูต้องแอบทำ หาประสบการณ์ชีวิตด้วยตัวเองโดยที่พ่อแม่ไม่รู้ เพราะแค่หนูบอกว่าไปนุ๊นนี่ยังไม่ให้ไปเลยคะ
หนูก็อยากมีชีวิตวัยรุ่นเหมือนคนทั่วไปที่เขาใช้ชีวิตกันคะ เรียนมหาลัยหนูก็เรียนนะคะ แต่มาบอกหนูอย่าไปเที่ยวไหนนะอย่างนั้นอย่างนี้ แต่บ่อยครั้งหนูก็ต้องแอบไปเที่ยวแอบมีแฟนแอบหาประสบการณ์ชีวิตเอง
แต่หนูก็คบกับแฟนที่เป็นช่างสักอยู่นะคะ แต่อยู่บ้านก็ไม่ค่อยได้พุดกันคะคลอไว้แล้วพิมพ์คุยกันคะ แต่ตอนไปเรียนที่มหาลัยบางอาทิตย์หนูก็ไม่กลับบ้านนะคะ เพราะหนูไม่อยากกลับบ้านกลับไปก็เจอแต่ปัญหาเดิมๆซ้ำๆ อยู่บ้านไม่มีชีวิตเป็นส่วนตัวเลยคะมีแต่คนคอยสอดส่องอยู่ตลอดเวลา จนบางอาทิตย์ไม่กลับบ้านหนูก็ต้องโกหกว่าทำงานรายงานถึงจะได้ไม่ได้และอยู่หอคะสบายใจที่สุดและบางครั้งหนูก็ไม่อยู่กับแฟนคะ สบายใจกว่าอยู่ที่บ้านคะืไม่ต้องมีคนมาคอยบังคับ หรือจ้องจะจับผิดหนูคะ อยู่บ้านเดี๋ยวนี้หนูไม่มีความสุขเลยคะ ที่มีพ่อแบบนี้เอาแต่ด่าลุกตัวเอง