อยากทราบครับว่า ทำไมการเคลื่อนไหวเพื่อฟื้นฟูพระพุทธศาสนาในอินเดียกับศรีลังกา จึงมักเกี่ยวข้องกับพม่าเป็นหลัก

เท่าที่เคยได้อ่านหรือได้ฟังมา การเคลื่อนไหวเพื่อฟื้นฟูพระพุทธศาสนาในอินเดียของหลายๆกลุ่ม เช่นของ ดร.อัมเบดการ์ กับในศรีลังกาองหลายๆกลุ่ม เช่น ของท่านอนาคาริก ธรรมปาละ ผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้องนอกจากคนในท้องถิ่นเองแล้ว ก็มักจะเป็นชาวตะวันตกที่นับถือหรือสนใจพระพุทธศาสนา และกลุ่มชาวพุทธจากพม่า ทั้งชาวพุทธ, พระภิกษุจากพม่าเอง รวมถึงพระภิกษุชาวต่างชาติที่มาอุปสมบทในพม่า เช่น พระโลกนาถ ท่านนี้เป็นชาวอิตาเลียนที่มาอุปสมบทในพม่า เคยเดินทางไปหลายประเทศรวมทั้งประเทศไทยด้วย เลยอยากทราบว่าทำไมถึงเป็นเช่นนั้น ทั้งๆที่ไทยหรือสยามในเวลานั้นค่อนข้างมั่นคงและเป็นปึกแผ่นทางพระพุทธศาสนาเหมือนกัน ทำไมถึงไม่มีบทบาทในด้านนี้เท่ากับพม่า โดยชาวพุทธของไทยมักจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับกิจการพระพุทธศาสนาโลกในช่วงต่อๆมา เช่น ท่านพุทธทาสภิกขุ เป็นต้น สำนักงานพุทธศาสนิกสัมพันธ์แห่งโลกเดิมก็อยู่ในย่างกุ้งก่อนย้ายมากรุงเทพฯภายหลัง จขกท. เดาว่า สาเหตุที่ต้องเป็นพม่า อาจเป็นเพราะในช่วงนั้นการเคลื่อนไหวเรื่องพระพุทธศาสนา โดยเฉพาะในพม่าและศรีลังกาซึ่งเป็นประเทศพุทธเหมือนกัน เกี่ยวข้องกับการต่อต้านจักรวรรดินิยมด้วย สองประเทศนี้ซึ่งมีประสบการณ์เรื่องอาณานิคมและการที่เจ้าจักรวรรดินิยมเบียดเบียนพระพุทธศาสนาเหมือนกัน ทำให้มีแนวคิดและอุดมการณ์ในการต่อสู้คล้ายกันจึงร่วมมือกันได้

รบกวนช่วยตอบด้วยครับ ขอบคุณครับ หากมีส่วนใดเข้าใจผิดหรือผิดพลาดไปก็ขออภัยด้วยครับ