สวัสดีค่ะ อยากสอบถามวิธีรับมือกับญาติผู้ใหญ่ที่คาดว่าน่าจะเป็นโรคสะสมของหน่อยค่ะ คือยายของเรา อายุประมาณเกือบ 70 เค้าชอบเก็บของทุกอย่างมาไว้ในบ้านค่ะ ไม่ว่าจะเป็น เครื่องใช้ไฟฟ้าเก่า กล่องกระดาษ ขวดหรือถุงพลาสติก แล้วคือมันค่อนข้างสกปรกเลย คือเก็บทุกอย่างบนในโลกใบนี้จริงๆค่ะ เดิมทีเค้าอยู่บ้านของตัวเองเราก็ไม่มีปัญหาเพราะมันเป็นบ้านของเค้า (สภาพภายในบ้านน่ากลัวมากค่ะ ทางเดินเรียกได้ว่าเป็นช่องแคบๆ หน้าต่างทุกบ้านปิดหมด พื้นที่ลานหน้าบ้านเต็มไปด้วยของเก่าจนถึงรั้ว ไว้จะมาใส่ภาพให้ดูค่ะ) จนปัญหามันเริ่มที่เค้าอยากย้ายมาอยู่บ้านเรา เราก็แบบอะ คนสูงอายุก็คงเหงาอะแหละ แต่เค้าออกไปพบเพื่อนต่างๆเกือบทุกวันนะคะ จะเป็นกรุ๊ปของเค้าอยู่ ทางพี่สาวเราก็เลยสร้างห้องให้อยู่อีกส่วนนึงซึ่งสามารถใช้นอนคนเดียวสบายๆ มีทีวี เตียงทุกครบมาก แต่เค้าเริ่มเอาของจากบ้านเก่าของตัวเองมาเรื่อยๆ รวมถึงเวลาใครให้อะไรก็เอากลับมาหมด ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตาม ซึ่งบ้านเก่าของเค้าตอนนี้คือใช้เก็บของ เก็บของจริงๆค่ะ คือเราประชดกับที่บ้านว่าถ้าไม่รวยจริงทำไม่ได้นะ ซื้อบ้านมาเก็บของเก่า เก็บขยะ แทนที่จะเอามาปล่อยเช่าเพื่อสร้างรายได้ ย้อนกลับมาเรื่องเก็บของค่ะ เอามาทุกวันค่ะ บางอย่างก็เอามาแอบไว้ปนๆกับของคนภายในบ้าน เราก็เก็บทิ้งทุกครั้ง เช่น ปลั๊กไฟ คือมันเก่าจนแบบพังมั้ยอะ เขย่าแล้วเสียงก๊อกแก๊กมาก กลัวจะระเบิดมาก พีคสุดคือรองเท้าค่ะ คนๆเดียวมารองเท้า 20 คู่ 20 จริงๆค่ะ สภาพรองเท้าคือกรอบ หนังร่อนออกมา รองเท้าเด็ก รองเท้าส้นเข็มคือมีหมดจริงๆค่ะ จนวันนึงมันมีปัญหาคือห้องน่าจะมีน้ำรั่ว เปิดเข้าไปคือช็อคจริงๆค่ะ เสื้อผ้าทั้งของเค้าและไม่ใช่ของเค้าเต็มตู้ เหนือจากชั้นวางเสื้อผ้าคือยังมีสูงขึ้นไปอีก บนเตียงก็มีเสื้อผ้ากองไว้ มีไมโครเวฟ ทีวีเก่า มีถุงพลาสติกเยอะมากๆ ขวดพลาสติกใช้แล้ว ซองกาแฟที่กินแล้ว ของต่างๆที่มันพังแล้วใช่ไม่ได้แล้วคือมีหมดค่ะ ห้องกลิ่นไม่โอเคมากๆ โรยลูกเหม็นไว้ตากซอกตามมุม กลิ่นแบบสุดมากๆแล้วพฤติกรรมอีกหลายอย่างคือ ชอบเก็บอาหารไว้ในตู้เย็นเป็นหลายๆเดือนค่ะ แกงต่างๆ กับข้าว ผัก คือเก็บไว้หมดค่ะ พอเราจะเอาไปทิ้งเพราะมันน่าจะเสียแล้ว รกพื้นที่ตู้เย็นไปหมด ข้าวคือเหม็นเปรี้ยวเป็นหนืดๆ แกงคือขึ้นฟองแล้ว ส่วนจับฉ่ายคือเรียกได้ว่านานแบบที่สารอาหารในผักไม่ไหวแล้ว ผักคือเหี่ยวในเหี่ยวในเหี่ยวค่ะ สภาพเละเทะมาก เค้ากลับพูดว่าเค้าซื้อมาจะกิน มันกินได้ทิ้งทำไม เสียดายของ ตัดภาพกลับไปที่เค้าไม่กินของที่ตัวเองซื้อมาค่ะ เก็บไว้เฉยๆ เค้ากินของที่บ้านเราซื้อมา คือเราก็ยิ่งหงุดหงิดใจเข้าไปใหญ่ พฤติกรรมเก็บของก็หนักแล้ว ยังมีแบบนี้อีก และนอกเหนือไปจากนั้น ชอบซักผ้าค่ะ ซักเครื่องนะคะ ซักเกือบทั้งคืน คือถามว่าเอาผ้ามาจากไหนเยอะแยะ ใช่ค่ะ เสื้อผ้าในห้องเค้านั้นแหละค่ะ เอาของภายในห้องคือเสื้อมันไม่ใช่เสื้อผ้าเค้าแน่นอน สายเดี่ยวแบบใส่หมากระเป๋าใส่ กางเกงยีนส์ของเราที่เก็บไปทิ้งเมื่อไหร่ไม่รู้เพราะนานมากๆ พอเราถามเค้าว่าเสื้อผ้านี่ของยายใส่เองหรอ เค้าตอบมาว่าใช่ เสื้อผ้าเค้าเอง ซึ่งมองจากดาวเสาร์ก็รู้ค่ะว่ามันไม่ใส่เสื้อผ้าที่เค้าใส่ในชีวิตประจำวัน คือเอามาเก็บๆในรกห้องเฉยๆ คือเราพยายามบอกเค้าให้เอาของไปทิ้งเพราะมันสกปรก มันรกแล้วมันก็ใช้ไม่ได้จริงๆ จะเก็บไว้ทำซากอะไรให้สัตว์เลื้อยคลาน ให้หนูมาอยู่หรอ นอนดมกลิ่นเหม็นอับแบบนี้ได้ยังไง คือถ้าเก็บไม่ไหวคนเดียว เดี๊ยวเราจ้างคนเก็บของเก่าให้เค้ามาจัดการให้ เชื่อเถอะค่ะ ว่าคำตอบที่ตอบกลับมา แบบเหมือนที่ทุกคนที่เคยเจอแบบนี้ได้รับมา คือ ของมันยังใช้ได้ เผื่อวันไหนไม่มีจะได้เอามาใช้ซึ่งเราไม่เคยเห็นได้เอามาใช้สักครั้ง เพราะมันพังหมดแล้วมันคือขยะอะ เก็บเอาไปขายได้ นี่ก็เหมือนกันค่ะ ไม่เคยเห็นเอาไปขายจนมันแบบล้นออกมานอกห้องจนจะลามไปพื้นที่ส่วนอื่นๆภายในบ้านแล้วค่ะ หรือไม่ก็ทำตัวหูดับไม่รู้ไม่สนใจ ทางบ้านเราก็พยายามจัดการกับปัญหานี้โดยการถ้าเห็นก็เอาไปทิ้งข้างนอกไม่เอามารอทิ้งในบ้าน ลองนั่งพูดคุยแบบจริงจัง พูดดีๆก็แล้ว ให้ลองพาไปหาคุณหมอมั้ยก็ไม่เอา ลองว่าแรงๆก็แล้วก็ทำหูทวนลมไม่สนใจจนไม่รู้จะสรรหาวิธีไหนมาอยู่ร่วมกันแล้วค่ะ หรือว่าอาจจะต้องอยู่ไปแบบนี้เรื่อยๆ เอาตรงๆคือสุขภาพจิตเราจะเสียแล้วค่ะ