มีความรู้สึกนี้มานานแล้วค่ะต้นเหตุคือบ้านรกมากๆ แต่ก็เก็บทุกวัน แต่ก็รกเนื่องจากพ่อเป็นคนที่ขี้เสียดายของเห็นอะไรเป็นต้องเก็บไว้ตลอด เช่น เสื้อผ้าเก่าๆขาด เชือกที่ผุๆ ตะปูที่เป็นสนิม แม้กระทั่งก้อนหิน ยางมัดถุงแกง ถุงพลาสติกที่ใส่แกงแล้วก็เอามาล้างเก็บไว้ แล้วก็พวกซากรถจักรยาน ซากรถมอไซค์ แล้วก็พวกเม็ดแตงโม เม็ดพริก เม็ดสารพัดเม็ดเก็บไว้ทุกอย่างแต่ก็ไม่ปลูก555 แค่หนูซื้อข้าวในเซเว่นมาก็เก็บกล่องไว้ไม่ให้ทิ้ง  คือทุกๆอย่างอะค่ะ พอเก็บมาก็เอามาไว้ตามบ้านในครัว ทางเดิน จนมันรกมากๆๆๆหนูเก็บไปทิ้งก็ด่าหนูเหมือนหนูผิดมากกกกกกกกหนูก็ต้องไปค้นถังขยะมาเก็บไว้ที่เดิมคือมันรกเกินคำบรรยายอยากให้เห็นภาพมากกว่า
ที่อยากรู้จะบอกพ่อยังไงดีที่จะไม่ให้เก็บของพวกนี้มามันรกเกินกว่าคำว่าบ้านแล้วค่ะถ้าเก็บมาแล้วเอาไปไว้ที่อื่นจะไม่บ่นซักคำ บางทีก็ลามมารกห้องหนู
แล้วพวกญาติพวกคนรู้จักเวลามาที่บ้านก็บ่นว่าทำไมไม่รู้จักเก็บทั้งๆที่เก็บแทบทุกวันแต่กลับมารกเพราะคุณพ่อออออ(พ่ออายุ70)