มันเป็นเรื่องในบ้าน เราทำการแบ่งหน้าที่ทำงานบ้านเรากวาดบ้านถูบ้านและตากผ้า เราไม่ได้ทำงานเหล่านี้ทุกวันเราทำวันเว้นวันหรือสองวันเว้น น้องเราล้างจาน มันเป็นจุดที่ว่าน้องบ่นว่าล้านจานต้องล้างทุกวันน่าเบื่อ เราก็ไม่ได่พูดอะไรออกไป มันก็เป็นแบบนี้เลื่อยๆจนสองสามวันที่ผ่านมาน้องเราเริ่มไม่ล้างที่นี้เราก็ต้องทำ เราไม่ได้บ่นเราทำหน้าที่ของน้องมาสองวันแล้ว และในเวลาเดียวกันอาเราที่อยู่กทม.กลับบ้านก็ต้องทำงานบ้านปัดกวาดเช็ดถู เราทำงานบ้านทุกอย่างรวมถึงล้างจานโดยไม่มีน้อง พอยายบอกว่าให้เราล้างห้องน้ำด้วยนะ เรายอกว่าให้น้องทำบ้านสิยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะงานบ้านหนะ ยายบอกน้องเลี้ยงหลานซึ่งหลานเนี่ยไม่ใช่คนในครอบครัวเราเป็นเด็กข้างบ้านและน้องรับเลี้ยงวันละ 100 บาท เราก็อยากจะบอกนะว่างานรับเลี้ยงกับงานบเานมันคนละอย่างกัน ทำไมให้เราทำคนเดียว ยายเขาก็ทำนะแต่เขาทำในโรงครัวทำกับข้าว พอมาถึงตอนดึกยายเราว่าเราทำไมไม่ล้างห้องน้ำทำไม ขี้เกียด อยู่ด้วยกันทำไมไม่ช่วยกันทำ เราก็ไม่เถียงเราแบบที่เราทำทั้งวันมันไม่ใช่ช่วยหลอ บางที่เราก็อยากหายไป เราอยากจะรูถ้าเราหายไปใครจะช่วยเขาทำบ้าน น้องเราก็บอกเดี๋ยวมาทำให้คืน แต่มันก็แค่ลมปากพูดแต่ไม่ทำของตัวเองยังไม่ทำแล้วจะอะไรกับทำงานคืยให้เรา บางครั้งน้องมาเราทำงานบ้านเสร็จแล้ว น้องก็บอกว่าวันๆเราทำอะไรบ้างนั่งแต่เล่นโทรศัพท์ เราก็บอกที่น้องละทำอะไรบ้างน้องก็บอกเลี้ยงหลานไง เราก็ไม่อยากเถียงต่อน้องทำอะไรก็ดีไปหมด แล้วชอบเอามาเทียบกับเราเราเป็นพี่ไม่อยากได้เงินไม่ทำงานหาเงิน ไม่เหมือนกับน้องที่เลี้ยงหลานได้เงินเราผิดใช่มั้ยที่เราไม่อยากได้เงินเราไม่ทำงานเอาเงิน