เราบอกก่อนว่าบ้านเราอยู่กัน8คน
เราเบื่อมากที่โดนใช้ตลอด เพราะเป็นหลานสาวคนเดียวในบ้าน
ตอนเราอยู่ประถมเค้าให้เราล้างจาน ถูบ้าน กวาดบ้าน ซักผ้า จัดโน่นทำนี่ เราก็โอเค อาจเป็นเพราะเราหลานคนโต เราควรทำตอนนั้นน้องๆยังเด็ก แต่น้องเรา2คนตอนนี้อยู่มัธยมแล้ว เป็นผู้ชายทั้งคู่ กลับไม่เคยโดนให้ทำงานบ้านเลย ทุกวันนี้เสื้อผ้า กางเกงในยังให้แม่ซักให้อยู่เลย
มีอยู่ครั้งนึงน้องทำกับข้าวแล้วไม่ล้าง กระทะเขียง จานอะไรก็กองไว้ที่ล้างจานเต็มไปหมด พอเราเข้าไปหาข้าวกิน แค้เปิดหม้อเท่านั้นแหละ เสียงยายเรามาเลย ทำแล้วก็หัดล้างให้เป็นนิสัยบ้างไม่ใช่วางกองๆ เรานี่แบบ อยากเถียงมากเลยแต่พูดไม่ออก เพราะเค้าก็รู้ว่าเราเพิ่งเข้ามา กลายเป็นว่าน้องทำอะไรเราต้องตามล้างตามเก็บให้ตลอด
ยายเคยบอกเรานะว่าเราเป็นผู้หญิงต้องหัดทำพวกนี้ให้เป็น ในใจนี่แบบแล้วทำไมผู้ชายถึงไม่ต้องทำวะ
คือถ้าจะให้เราทำเราทำได้นะ แต่ทำไมทุกอย่างต้องมาลงที่เราเพียงเพราะเราเป็นผู้หญิงอ่ะ งง ในขณะที่น้องตื่นสายแค่ไหนก็ได้ จะกินแล้วไม่ล้างก็ได้ ทำบ้านรกก็ได้ เราต้องคอยฟังเสียงบ่นทำไมไม่กวาดบ้าน ตรงนี้ฝุ่นเต็มเลย โตแล้วหัดช่วยทำซะบ้าง
คือบางทีมันก็น้อยใจอ่ะ ยิ่งตอนนี้เราไปเรียนมหาลัย อยู่หอนะ ไม่อยากกลับบ้านเลย มันแบบเครียดไปหมด ปิดเทอม2เดือน ออกไปเที่ยวกับเพื่อนแค่3ครั้ง ก็โดนว่าว่าเที่ยวเก่ง ไม่รู้จักประหยัด ยังมีเรื่องเราเรียนไม้เก่งอีก เกรดเราตอนมัธยมได้น้อยกว่าก็พูดอยู่นั่นแหละ เสียกำลังใจมากๆอ่ะ