เป็นเด็กตจวผู้ไม่เคยห่างจากบ้านต้องมาเรียนมหาลัยในกทมใช้ชีวิตไปแบบเหนื่อยๆคิดถึงบ้านมากร้องไห้ก็บ่อยอาการโฮมซิคที่เคยได้ยินสัมผัสได้ด้วยตัวเองแล้วว่าทรมานขนาดไหน   ทำให้รู้สึกคิดถึงแต่บ้านหดหู่หว่าเว้อยู่ในห้อง4เหลี่ยมพี่ๆทำอะไรกันบ้างคะหนูนอนกลิ้งไปมาไถมือถือให้พ้นๆวันไปเรื่อยๆมันเบื่อมากรู้สึกใช้ชีวิตเปื่อยๆไม่สนุกเหงาๆอยากกลับบ้านชีวิตในห้องสี่เหลี่ยมจะอยู่ยังไงให้ได้คะอึดอัดมาก