ตามหัวข้อเลยค่ะ อาจจะเล่างงๆหน่อยนะคะ(สภาวะจิตใจกำลังไม่ปกติ 555) จขกท เพิ่งมาฝึกงานที่กรุงเทพ ตามเงื่อนไขบางอย่าง(ขอไม่เอ่ยถึง) ด้วยสาขาที่เรียนด้านภาษา เขาเลยส่งตัวมาให้ฝึกงานที่กทม. และไม่ใช่สหกิจของมหาลัย ในชั้นปีรุ่นเดียวกันเราถือเป็นคนแรกเลยที่ได้ฝึกงาน ไม่เคยมีการอบรมอะไรก่อนมาฝึกเลย และเป็นปีที่มหาลัยเลื่อนเวลาเปิดปิดเทอม ทำให้ต้องไปฝึกงานตอนปิดเทอม(จขกท กำลังขึ้นปี4) เราเป็นคนต่างจังหวัด เรียนมหาลัยเดียวกับจังหวัดที่เติบโตมา พูดง่ายๆ ไม่เคยต้องไปอยู่ต่างที่ไกลๆ (และส่วนตัวก็ไม่ชอบไปต่างที่อยู่แล้ว เป็นห่วงแม่ที่อายุก็ 64 และต้องอยู่คนเดียว)พอต้องจากที่บ้านมา ทำให้รู้สึกเคว้งคว้างมาก เราทำในแผนกคล้ายๆออฟฟิศ แต่ด้วยบุคลิกที่เป็นคนชอบเก็บตัว อีกอย่าง เราเป็นมังสวิรัติ เวลาไปกินข้าวเราเลยชอบไปคนเดียวเพราะเคยไปกับคนในออฟฟิศแล้วเหมือนไปเป็นภาระเค้าให้ช่วยหาร้านที่เราทานได้ ทำให้ปรับตัวกับคนอื่นยาก รู้สึกอึดอัดในออฟฟิศที่ต้องมาฝึกงาน เหลือเวลาอีกร่วม 2 เดือนถึงจะจบการฝึกงาน แต่ตอนนี้คิดถึงบ้านมาก โทรหาแม่ทุกวันทุกครั้งที่โทรหาก็น้ำตาไหล

ใครมีวิธีช่วยเรื่องโฮมซิคกรณีนี้ได้บ้างมั้ยคะ อีกเรื่องค่ะ หรือที่เรารู้สึกอึดอัดเวลาทำงานเป็นเพราะว่ามันเป็นการบังคับ ไม่ใช่เพราะเราเต็มใจเลือกที่ที่จะมาฝึกงานด้วย เลยทำให้เรารู้สึกคิดถึงบ้านตลอดเวลา ทุกวันที่ต้องตื่นมาทำงานจะรู้สึกไม่สดใส มืดมัว รอเวลาเลิกงานอย่างเดียว ไม่ใช่เราไม่เคยทำงานนะคะ ทำตั้งแต่พนักงานในห้าง เด็กปั๊ม รีเซ็บชั่นพวกนั้น ร้านอาหาร ก็เคยทำมาหมดแล้ว เหนื่อยแต่สบายใจกว่ามาก เพียงแค่ที่เคยทำมันอยู่ในที่ๆเราคุ้นเคย แต่ในกรุงเทพ คนเยอะแค่ไหนก็รู้สึกเหงาค่ะ สะดวกสบายแค่ไหนก็อยากกลับไปอยู่บ้านมาก เป็นห่วงแม่มากค่ะ

สุดท้าย เราเป็นคนชอบคิดกังวลล่วงหน้า อย่างเราเรียนสายภาษาตรงตามสิ่งที่ชอบเลย โปรไฟล์การเรียนเราก็ไม่ถือว่าแย่ ถ้าเรียนจบมหาลัยคือสามารถหาลู่ทางทำงานในบริษัทในกทมได้ง่ายๆเงินเดือนดีๆ (เงื่อนไขที่เราไม่เอ่ยถึงเป็นสิ่งที่ทำให้เราโปรไฟล์ดี) แต่เราไม่ชอบบรรยากาศการทำงานร่วมกับคนเยอะๆหรือพวกองค์กรแบบนี้เลย ยิ่งสไตลืชีวิตของคนกรุงเทพยิ่งไม่ชอบ เราควรวางแผนชีวิตต่อไปยังไงดีคะ อย่างเรื่องฝึกงานเราคิดแค่ว่าเดี๋ยวมันก็จบไป แต่อนาคตเรากลัวไปหมด เราไม่อยากเข้ากทม แม้เงินเดือนจะเยอะ อยากหาทำตจว แต่เราก็กู้เรียน หนี้เยอะ แม่ไม่ได้ทำงาน เรากลัวรายรับไม่พอค่ะ ใครมีคำแนะนำอะไรเชิญเลยค่ะ อย่าดุด่ากันเป็นพอ เรามีกำลังใจจากแม่คนเดียวเลยตอนนี้ 5555 แท็กผิดยังไงขออภัยด้วยค่ะ