จขกท ตอนนี้อายุ18ค่ะ เป็นคนที่โดนพ่อด่าบ่อยมากๆชอบใส่คำพูดกับเราว่าคือเราเป็นคนเงียบๆค่ะเวลาโดนด่าจะไม่เคยเถียงเลยจะกัดปากไม่ให้ตัวเองร้องซึ่งเราก็ทนมาตลอดค่ะ
พ่อจะชอบด่าว่าเราไม่เก่งเท่าคนอื่นชอบตัดพ้อว่าคนแบบเราใช้ชีวิตอยู่เองไม่ได้โตไปไม่มีผัว..แต่เวลาที่อยู่กับคนอื่นพ่อจะทำเป็นรักเรารู้เรื่องเราไปหมดเรารู้สึกไม่ชอบเลยเหมือนเสแสร้งว่าตัวเองดูแลลูกอย่างดีทั้งๆที่เวลาอยู่บ้านชอบด่าเราสารพัดเรามีสิวเขาก็ด่าว่า"วัยรุ่นสมัยนี้มีคนเดียวที่เป็นสิว"คือเราก็เสียใจน่ะไม่ได้ช่วยเราแล้วยังบั้นทอนติตใจเราอีก
เรื่องเรียนเราก็เลือกสิ่งที่ชอบแต่พ่อเราก็ยังเปรียบเทียบว่าน้องเราเรียนวิทย์-คณิตเราเรียนสายศิลป์ก็มามองว่าสายที่เราเรียนมันไร้สาระคือเราก็พยายามเเล้วอะเราแค่อยากเป็นในแบบตัวเองบ้างเท่านั่นเองทำไมต้องมาพูดจาดูถูกเหมือนเราดูเป็นคนโง่พอเราจะเถียงนิดก็มาด่าอย่ามาทำเป็นใช้หลักการ เราเองก็ทนไม่ไหวบ้างครั้งอยากจะหนีไปไม่ก็ตายๆไปซะเลยถ้าจะด่ากันขนาดนี้