ตอนนี้เรากำลังจะตัดสินใจเรื่องหย่าค่ะ แต่ยังลังเลอยู่ เพราะมีลูกค่ะ
เราคบกับแฟนมาทั้งหมด 9ปี แต่งงานมาได้ปีกว่า มีลูก1คนค่ะ
เหตุผลในการหย่าของเรา คือ แฟนคนนี้เราคบมาทั้งหมด 9ปี ทำงานจริงจังแค่ 2ปีแรก ที่เหลือ7ปี เราเป็นเสาหลักค่ะ จนมาปีที่แล้ว หลังแต่งงานได้ 2เดือน จดทะเบียนกันได้แค่เดือนเดียว และเราก็ท้องได้5 เดือนพอดี เรามาจับได้ว่าเค้ามาขโมยทองสินสอดของเราไปจำนำ เพราะว่าไปแอบทำธุรกิจสีเทากับเพื่อน ซึ่งเราไม่เคยรู้มาก่อนว่าทำมาตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ช่วงนั้นน่าจะขาดทุนหนักเลยถึงขั้นมาขโมย เราทะเลาะกันหนักมากกก เพราะเราตั้งใจจะเก็บทองนั้นไว้ให้ลูก หรือเป็นค่าใช้จ่ายเรื่องลูกยามฉุกเฉิน จนตอนนั้นเราว่าเราจะขอหย่า ทั้งๆที่เพิ่งแต่งงาน และยังท้องอยู่ เพราะเรารับไม่ได้ เราว่ามันคือเรื่องความซื่อสัตย์ ความไว้ใจกันในครอบครัว แต่!!! แม่เค้าขอไว้ ให้เห็นแก่หลาน และพ่อเราเองก็บอกว่าขอโอกาสให้หลานได้มีพ่อ พร้อมทิ้งคำพูดให้เราว่า อย่าให้ลูกต้องกำพร้าพ่อเพียงเพราะเราอดทนไม่พอ..เราก็เลยทนอยู่ต่อ ยอมจบเรื่องนั้น โดยแลกกับคำสัญญาว่าให้แฟนไปหางานทำ และเอาเงินมาคืนลูกซะ
จนตอนนี้ผ่านไปปีกว่าแล้ว ยังเหมือนเดิมค่ะ ไม่ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน ยิ่งช่วงโควิท เรานี่เครียดมาก ไหนจะต้องดูแลลูก ไหนจะแฟนอีก พอทะเลาะเรื่องเงินทีไร เค้าก็จะขอแม่เค้าเอามาให้ ซึ่งมันก็จะบรรเทาได้เป็นระยะๆแค่นั้น แต่ความจริงเราอยากให้เค้าทำงาน รับผิดชอบตัวเองบ้างมากกว่า เราก็ทะเลาะกันเรื่อยมา..และหนักขึ้นในทุกรอบ จนปีนี้ที่หนักมาก เพราะว่าเราต้งเตรียมเงินให้ลูกเข้าโรงเรียนแล้ว ถ้ายังเป็นแบบนี้ เราจะไม่เหลือเงินเก็บให้ลูกเลย แล้วยิ่งเศรษฐกิจแบบนี้ ทำงานคนเดียวมันเหนื่อยมากนะคะ แล้วเราก็เริ่มทวงถามสัญญาที่ให้เอาเงินมาคืนลูก
จนวันนี้เค้าถามหย่าค่ะ เค้าว่าเค้าไม่มีความสุข น่าจะมาจากการทะเลาะกันที่บ่อยขึ้น หนักขึ้น แล้วเค้าว่า แม่เค้าหาเงินให้เค้าได้ตลอดนั่นแหละ เลิกกันเค้าจะกลับมาอยู่กับแม่เค้า จะได้ไม่ต้องขอเรากิน..
แล้วก็ต่อว่าเรา ว่าเราชอบขุดเรื่องเก่าๆมาเวลาทะเลาะกัน
ใจเรานะ..คบกันอยู่กันมา9ปี ถามว่ายังรักมั้ย ก็รักอยู่ ผูกพันธ์อยู่นะคะ แต่เราแบกไม่ไหวแล้วเท่านั้น ใจนึงก็นึกถึงลูกค่ะ นึกถึงคำพ่อเราบอกว่าอย่าให้ลูกต้องกำพร้าพ่อ เพียงเพราะเราอดทนไม่พอ และลูกก็ติดพ่อเค้ามาก เพราะเรามัวแต่ทำงานหาเงิน พ่อเค้าจะเป็นคนเลี้ยงซะมากกว่า..
สับสนค่ะ ว่าควรทำยังไง กลัวการเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวค่ะ กลัวหย่าแล้วจะเป็นเราเองที่ไปไม่รอด..กลัวลูกมีคำถาม กลัวไปหมดทุกอย่างเลยค่ะ
ขอความเห็น..คุณแม่สายสตรองหน่อยค่ะ ไปต่อหรือแค่นี้ดี
เราคบกับแฟนมาทั้งหมด 9ปี แต่งงานมาได้ปีกว่า มีลูก1คนค่ะ
เหตุผลในการหย่าของเรา คือ แฟนคนนี้เราคบมาทั้งหมด 9ปี ทำงานจริงจังแค่ 2ปีแรก ที่เหลือ7ปี เราเป็นเสาหลักค่ะ จนมาปีที่แล้ว หลังแต่งงานได้ 2เดือน จดทะเบียนกันได้แค่เดือนเดียว และเราก็ท้องได้5 เดือนพอดี เรามาจับได้ว่าเค้ามาขโมยทองสินสอดของเราไปจำนำ เพราะว่าไปแอบทำธุรกิจสีเทากับเพื่อน ซึ่งเราไม่เคยรู้มาก่อนว่าทำมาตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ช่วงนั้นน่าจะขาดทุนหนักเลยถึงขั้นมาขโมย เราทะเลาะกันหนักมากกก เพราะเราตั้งใจจะเก็บทองนั้นไว้ให้ลูก หรือเป็นค่าใช้จ่ายเรื่องลูกยามฉุกเฉิน จนตอนนั้นเราว่าเราจะขอหย่า ทั้งๆที่เพิ่งแต่งงาน และยังท้องอยู่ เพราะเรารับไม่ได้ เราว่ามันคือเรื่องความซื่อสัตย์ ความไว้ใจกันในครอบครัว แต่!!! แม่เค้าขอไว้ ให้เห็นแก่หลาน และพ่อเราเองก็บอกว่าขอโอกาสให้หลานได้มีพ่อ พร้อมทิ้งคำพูดให้เราว่า อย่าให้ลูกต้องกำพร้าพ่อเพียงเพราะเราอดทนไม่พอ..เราก็เลยทนอยู่ต่อ ยอมจบเรื่องนั้น โดยแลกกับคำสัญญาว่าให้แฟนไปหางานทำ และเอาเงินมาคืนลูกซะ
จนตอนนี้ผ่านไปปีกว่าแล้ว ยังเหมือนเดิมค่ะ ไม่ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน ยิ่งช่วงโควิท เรานี่เครียดมาก ไหนจะต้องดูแลลูก ไหนจะแฟนอีก พอทะเลาะเรื่องเงินทีไร เค้าก็จะขอแม่เค้าเอามาให้ ซึ่งมันก็จะบรรเทาได้เป็นระยะๆแค่นั้น แต่ความจริงเราอยากให้เค้าทำงาน รับผิดชอบตัวเองบ้างมากกว่า เราก็ทะเลาะกันเรื่อยมา..และหนักขึ้นในทุกรอบ จนปีนี้ที่หนักมาก เพราะว่าเราต้งเตรียมเงินให้ลูกเข้าโรงเรียนแล้ว ถ้ายังเป็นแบบนี้ เราจะไม่เหลือเงินเก็บให้ลูกเลย แล้วยิ่งเศรษฐกิจแบบนี้ ทำงานคนเดียวมันเหนื่อยมากนะคะ แล้วเราก็เริ่มทวงถามสัญญาที่ให้เอาเงินมาคืนลูก
จนวันนี้เค้าถามหย่าค่ะ เค้าว่าเค้าไม่มีความสุข น่าจะมาจากการทะเลาะกันที่บ่อยขึ้น หนักขึ้น แล้วเค้าว่า แม่เค้าหาเงินให้เค้าได้ตลอดนั่นแหละ เลิกกันเค้าจะกลับมาอยู่กับแม่เค้า จะได้ไม่ต้องขอเรากิน..
แล้วก็ต่อว่าเรา ว่าเราชอบขุดเรื่องเก่าๆมาเวลาทะเลาะกัน
ใจเรานะ..คบกันอยู่กันมา9ปี ถามว่ายังรักมั้ย ก็รักอยู่ ผูกพันธ์อยู่นะคะ แต่เราแบกไม่ไหวแล้วเท่านั้น ใจนึงก็นึกถึงลูกค่ะ นึกถึงคำพ่อเราบอกว่าอย่าให้ลูกต้องกำพร้าพ่อ เพียงเพราะเราอดทนไม่พอ และลูกก็ติดพ่อเค้ามาก เพราะเรามัวแต่ทำงานหาเงิน พ่อเค้าจะเป็นคนเลี้ยงซะมากกว่า..
สับสนค่ะ ว่าควรทำยังไง กลัวการเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวค่ะ กลัวหย่าแล้วจะเป็นเราเองที่ไปไม่รอด..กลัวลูกมีคำถาม กลัวไปหมดทุกอย่างเลยค่ะ