อันนี้มาถามความเห็นและประสบการณ์ของแต่ละคนเฉยๆนะคะ ไม่ใช่งานแต่งเราแต่เป็นงานของญาติเราค่ะ หลายปีแล้วตั้งแต่ก่อนโควิด ตอนนั้นเรากับแม่ไปร่วมงานค่ะเลยได้สังเกตอะไรๆมา พอดีนึกได้หลังอ่านบางกระทู้เลยคิดสงสัยค่ะ
คืองานญาติเรา คนจ่ายค่างานคือญาติเรากับสามีเขาค่ะ แต่ตามประเพณีและหน้าตาก็เลยตามใจพ่อแม่ให้เชิญแขกมาเท่าที่อยากค่ะ ญาติเรามีนิสัยง่ายๆสบายๆอะไรก็ได้ พ่อแม่เลยชวนเพื่อนร่วมรุ่นมหาลัยตัวเองมาทั้งรุ่นบวกกับเพื่อนที่ทำงานบางส่วนโดยจำนวนแขกหลักๆก็คือของพ่อแม่ หลักร้อย ส่วนเพื่อนบ่าวสาวกับญาติก็หลักสิบ (พ่อแม่ฝ่ายเจ้าบ่าวเชิญเฉพาะญาติสนิท) งานเป็นงานช่วงเย็นในโรงแรม มีออแกไนเซอร์ วิดิโอพรีเซนต์ มีพิธีกรไปพูดคุยกับบ่าวสาวบนเวที คราวนี้เราเลยลากแม่ไปนั่งด้านหลังกับเพื่อนๆญาติเพราะโต๊ะด้านหน้าๆมักเป็นผู้ใหญ่ค่ะ เช่น เพื่อนร่วมรุ่นพ่อแม่ที่เป็นที่นับหน้าถือตา ประสบความสำเร็จกว่าคนอื่นในรุ่น เคยเป็นประธานรุ่นหรือกลุ่มที่ค่อนข้างมีชื่อเสียงในรุ่นนั้นค่ะ
ป้าเราบอกว่า นานๆทีพวกเขาจะได้รวมรุ่นกันแบบครบๆ ก็ต้องดีใจกันเป็นธรรมดา ได้มาเจอกันเพราะงานมงคล บ่าวสาวไม่ควรคิดเยอะ มันก็แค่งานแต่งงาน ควรมีน้ำใจและขอบคุณที่ผู้ใหญ่มาเยอะเพราะเป็นการให้เกียรติมากๆ (เราแอบคิดว่า แบบนี้ก็ได้หรอ??) คือที่เราไม่ชอบเพราะว่าโต๊ะหน้าๆสุดเมากันค่ะ เมาเละสุดๆ ปีนเก้าอี้ตะโกนโหวกเหวกในช่วงที่พิธีกรกำลังสัมภาษณ์บ่าวสาว ตะโกนเฮฮากันข้ามโต๊ะ เสียงดังจนแถวเรานั่งแทบไม่ได้ยินชัดว่าบ่าวสาวตอบสัมภาษณ์ว่าอะไร เรื่องที่ตะโกนเป็นแนวรำลึกความหลัง เช่น เฮ้ย ไอ้หนึ่งจำได้มั้ยวะสมัยเมิงเล่นบาส ตอนนั้นนะ กูเนี่ย บลาๆๆ ซึ่งดังตลอดเลยค่ะ มีเมาจนตะโกน ไชโยๆ กันก่อนถึงเวลาด้วย แต่เราก็ไม่เห็นมีใครไปว่าอะไร ปล่อยไปจนงานเลิก ญาติเราก็หน้าเจื่อนๆแต่ก็เดินไปทักทายแต่ละโต๊ะตามปกดิ โต๊ะไหนเมามากก็แค่สวัสดีและแนะนำตัว แต่เบื้องหลังต่อจากนี้ไม่ทราบค่ะ
อยากถามว่ามีใครมีประสบการณ์คล้ายๆกันไหมคะ แล้วทำยังไง ปล่อยไป หรือไม่จัดให้มีสัมภาษณ์บนเวทีแต่แรก หรือจัดงานเล็กๆแยกกัน อยากรู้ประสบการณ์เฉยๆค่ะ
ถ้างานแต่งงานคุณกลายเป็นงานรวมรุ่นของพ่อแม่
คืองานญาติเรา คนจ่ายค่างานคือญาติเรากับสามีเขาค่ะ แต่ตามประเพณีและหน้าตาก็เลยตามใจพ่อแม่ให้เชิญแขกมาเท่าที่อยากค่ะ ญาติเรามีนิสัยง่ายๆสบายๆอะไรก็ได้ พ่อแม่เลยชวนเพื่อนร่วมรุ่นมหาลัยตัวเองมาทั้งรุ่นบวกกับเพื่อนที่ทำงานบางส่วนโดยจำนวนแขกหลักๆก็คือของพ่อแม่ หลักร้อย ส่วนเพื่อนบ่าวสาวกับญาติก็หลักสิบ (พ่อแม่ฝ่ายเจ้าบ่าวเชิญเฉพาะญาติสนิท) งานเป็นงานช่วงเย็นในโรงแรม มีออแกไนเซอร์ วิดิโอพรีเซนต์ มีพิธีกรไปพูดคุยกับบ่าวสาวบนเวที คราวนี้เราเลยลากแม่ไปนั่งด้านหลังกับเพื่อนๆญาติเพราะโต๊ะด้านหน้าๆมักเป็นผู้ใหญ่ค่ะ เช่น เพื่อนร่วมรุ่นพ่อแม่ที่เป็นที่นับหน้าถือตา ประสบความสำเร็จกว่าคนอื่นในรุ่น เคยเป็นประธานรุ่นหรือกลุ่มที่ค่อนข้างมีชื่อเสียงในรุ่นนั้นค่ะ
ป้าเราบอกว่า นานๆทีพวกเขาจะได้รวมรุ่นกันแบบครบๆ ก็ต้องดีใจกันเป็นธรรมดา ได้มาเจอกันเพราะงานมงคล บ่าวสาวไม่ควรคิดเยอะ มันก็แค่งานแต่งงาน ควรมีน้ำใจและขอบคุณที่ผู้ใหญ่มาเยอะเพราะเป็นการให้เกียรติมากๆ (เราแอบคิดว่า แบบนี้ก็ได้หรอ??) คือที่เราไม่ชอบเพราะว่าโต๊ะหน้าๆสุดเมากันค่ะ เมาเละสุดๆ ปีนเก้าอี้ตะโกนโหวกเหวกในช่วงที่พิธีกรกำลังสัมภาษณ์บ่าวสาว ตะโกนเฮฮากันข้ามโต๊ะ เสียงดังจนแถวเรานั่งแทบไม่ได้ยินชัดว่าบ่าวสาวตอบสัมภาษณ์ว่าอะไร เรื่องที่ตะโกนเป็นแนวรำลึกความหลัง เช่น เฮ้ย ไอ้หนึ่งจำได้มั้ยวะสมัยเมิงเล่นบาส ตอนนั้นนะ กูเนี่ย บลาๆๆ ซึ่งดังตลอดเลยค่ะ มีเมาจนตะโกน ไชโยๆ กันก่อนถึงเวลาด้วย แต่เราก็ไม่เห็นมีใครไปว่าอะไร ปล่อยไปจนงานเลิก ญาติเราก็หน้าเจื่อนๆแต่ก็เดินไปทักทายแต่ละโต๊ะตามปกดิ โต๊ะไหนเมามากก็แค่สวัสดีและแนะนำตัว แต่เบื้องหลังต่อจากนี้ไม่ทราบค่ะ
อยากถามว่ามีใครมีประสบการณ์คล้ายๆกันไหมคะ แล้วทำยังไง ปล่อยไป หรือไม่จัดให้มีสัมภาษณ์บนเวทีแต่แรก หรือจัดงานเล็กๆแยกกัน อยากรู้ประสบการณ์เฉยๆค่ะ