เรากำลังสงสัยค่ะว่าเราใจดีไปรึเปล่า จนบางครั้งฝากเรื่องไม่เป็นเรื่อง เราเป็นธุรการ/ฝ่ายบุคคล/จป./ควบคุมเอกสารและข้อมูล
บริษัทเราจะซื้อของใช้ประจำดือน แค่เดือนละครั้ง แต่ถ้ามีอะไรเร่งด่วน เราก็จะไปซื้อให้  และไปแต่ละที มันหลายที่ วันนึงเราซื้อของใช้เวลาเป็นวันๆ เพราะ
นอกจากจะต้องซื้อของให้ได้ตามความต้องการของรายการแล้ว บิลจะต้องถูกต้อง ไม่เอาบิลเงินสด บิลเขียนไม่รับ ทำให้การซื้อของในแต่ละครั้ง เราต้องขับรถไปหลายที่มากๆ เราไปซื้อคนเดียว ในทุกๆเดือนเราจะให้ใบขอจัดซื้อ กับทุกแผนก บริษัทเรามี 6 แผนก แต่ละคนเขียนรายการที่ตัวเองต้องการ และเราก็มารวมให้ผจก.อีกที ถึงออกไปซื้อ

แต่บางครั้ง ไม่ใช่สิ! แทบจะทุกครั้ง เวลาพนักงานหรือคนอื่นๆ เห็นเราขับรถออกไปข้างนอก จะโทร จะไลน์มาหาเรา 
ฝากซื้อชานมหน่อย/ ฝากซื้อฟิลม์โทรศัพท์หน่อย/ ฝากซื้ออาหารแมวหน่อย/กลับมาก่อนเที่ยงมั้ยฝากซื้อข้าวหน่อย /
ฝากเติมเงินมือถือ ฝากซื้อลูกชิ้นหน่อย/ผ่านร้านนี้มั้ย ฝากซื้อนี่ๆๆๆหน่อยสิ เห่ยยยยยยยบางที มันเยอะไปมั้ย เราก็อึดอัดนะ แต่ถ้ามันเยอะเกินไปเราก็ไม่ไหว
เราปฏิเสธคนไม่ค่อยเป็นด้วย 

น้ำใจอะมีนะ หรือที่เราคิดแบบนี้เราใจแคบหรอ จริงๆ ของพวกที่เค้าฝากซื้อกัน ระแวกบริษัทมีขายหมด พักเที่ยงสามารถออกไปซื้อได้

เราควรซื้อให้พวกเค้าใช่มั้ย ด้วยคำว่าหน้าที่ของธุรการ เพื่อเอื้ออำนวยความสะดวกแก่พนักงานทุกคนงั้นสินะ 
ขอบคุณล่วงหน้าที่ให้คำแนะนำนะคะ