คือพ่อแม่ของเราเลิกกันตั้งแต่เรายังเด็ก ตั้งแต่เด็กเราอาศัยอยู่กับป้าและลุงตลอด จะได้เจอแม่แค่ช่วงปิดเทอมเดือนเมษา ทุกๆปีที่ถึงเวลาต้องกลับไปอยู่กับป้าเราจะร้องไห้ตลอด ช่วงเวลาที่อยู่กับแม่เป็นเวลาที่เรามีความสุขที่สุดถึงแม้แม่จะทำงานเลิกงานดึกตลอดไม่ค่อยมีเวลาให้เรา แต่แค่ได้อยู่กับแม่ ได้เจอหน้าแม่ทุกวัน ได้กินข้าวกับแม่ ได้นอนกับแม่ แค่นี้เราก็มีความสุขมาก ต่างกันกับที่บ้านป้า ป้าอยู่ที่บ้านตลอดมีเวลาให้เรา แต่เราไม่เคยมีความสุขเหมือนที่ได้อยู่กับแม่เลย หลายครั้งที่เรานอนร้องไห้คนเดียวเพราะคิดถึงแม่ มีวิธีจัดการความรู้สึกยังไงบ้างคะ
คิดถึงแม่มากๆ