จากกระทู้เก่า ที่สามีกำลังจะกลับมาหาเราและลูก...
เราเลือกแล้ว เลือกที่จะอยู่กับลูก ไม่ต้องการพ่อของเด็ก
   มันทำใจไม่ได้จริงๆที่จะให้กลับไปเป็นเหมือนเดิม แค่คิดถึงวันที่เค้าทิ้งเรากับลูกให้อยู่ทุกข์ทรมานน้ำตามันก็ไหล ผู้หญิงตัวเล็กๆกับลูกในท้องที่ไม่รู้อะไรด้วยเลยต้องมาเจอกับเหตุการณ์ที่มันเลวร้ายทำร้ายจิตใจมากๆ เราพยายามอดทน เข้มแข็ง ไม่อ่อนแอ ไม่ร้องไห้ กลัวมีผลกระทบกับลูกในท้อง แต่บางครั้งมันก้อไม่ไหวจริงๆ กว่าเราจะผ่านมันมาได้ ไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลย
  แต่วันนึง สามีที่ทำกับเราและลูกให้ต้องทนทุกข์ทรมานจะกลับมาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ใครมันจะกล้าอ้าแขนรับได้สุดแขน เราพยายามหลอกตัวเองมาตลอดว่าเค้าอาจรักเรา แต่ความจริงเค้าแค่ใช้เราเพื่อระบายความใคร่แค่นั้นแหร่ะ
  ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา มันพิสูจน์แล้วว่า เราอยู่กับลูกได้อย่างมีความสุข อย่าให้เค้าต้องหนักใจเจียดเวลาอันน้อยนิดแบ่งมาให้เรากับลูกเลย
  อย่างน้อยถือว่าเราไถ่บาป ถ้าเราถอยออกมาอยู่กับลูก แล้วชีวิตครอบครัวภรรยาและลูกของเขามีความสุขเราก้อยินดีค่ะ
ตัวเล็กในท้องของแม่เก่งอยู่แล้ว ลูกแม่นี่เนอะ