เราเป็นคนคนนึงที่พ่อเเม่ไม่เข้าใจ😭เราอายุ20 เเต่เราไม่มีชีวิตเป็นของตัวเอง เราคือเด็กที่พ่อเเม่กักขังตลอด ตอนเรียนเวลาเราจะไปทำงานบ้านเพื่อนก็ไม่ได้ตอนนี้เราจบม.6เเล้วเราอยากไปเรียนต่อในที่ที่เราเลือกเราก็ไม่ได้ไป!!เรามีเเฟนคนนึงเเต่พ่อเเม่ไม่ให้มีเเฟนเเล้วกดดันเรากับเเฟนเราทุกทางเพื่อให้เลิกกัน เรามีสิ่งนึงที่ไม่เคยบอกใครเลยมาตั้งเเต่ประถมเราโดนพ่อของตัวเองลวนลาม.เราเคยบอกเเม่เราไปเเล้วเเต่เเม่เราโกรธกับพ่อได้ไม่กี่วันก็ดีกัน..เราระวังตัวมากเวลาเเม่ไม่อยู่เรานอนในห้องพ่อก็จะไขประตูห้องเราเเล้วเจ้ามาลูบมาจับตามตัว!!!มีใครเข้าใจเรามั้ยว่าโคตรเเย่เลย..จะพูดกับใครก็ไม่ได้จะทำอะไรก็ไม่ได้ชีวิตเรามันเเย่ไปหมด เราอยากตายให้มันจบๆไปมีใครที่จะช่วยเราได้บ้างมั้ยเราไม่ไหวเลยเราจะร้องไห้ก็ร้องไม่ได้ต้องยิ้มอยู่ตลอดเวลา ขอสักคนนะที่เข้ามาช่วยเราที