คือช่วงนี้เรามีปัญหากับที่บ้านมากๆ ทุกเรื่องสำหรับเราดูเครียดไปหมด มองไปทางไหนคือว่างเปล่า ร้องไห้บ่อยมาก ถ้าอยู่คนเดียวคือร้องจนกว่าจะหลับ ทุกครั้งที่รู้สึกเเย่มันจะมีวูบนึงที่รู้สึกว่าโลกนี้ไม่น่าอยู่เเล้ว ทุกอย่างดูมืดไปหมด มันหนักจริงๆสำหรับเรา เราอายุเเค่นี้อะ เเต่เราต้องช่วยงานครอบครัวทำนู่นทำนี่ทำทุกอย่าง ถ้ามีคนช่วยเราจะไม่เเย่เลย เเต่นี่เราทำทุกอย่างอยู่คนเดียว เเล้วทำขนาดนี้เรายังโดนว่าโดนบ่นสารพัด เราอยากรุ้เราผิดอะไรนักหนา เราผิดขนาดนั้นเลยหรอ ผิดตั้งเเต่เกิดเลยรึเปล่า เราไม่เคยได้ทำสิ่งที่อยากทำเลย เหมือนโดนปิดกั้น เหมือนโดนขัง พูดกับใครก็ไม่ได้ หาคนพูดคนระบายด้วยไม่ได้เลย เรากลัวกลัวว่าวันนึงเราจะไม่ไหว  ในขณะที่เราพิมพ์อยู่เเบบนี้เรายังร้องไห้เลย ไม่อยากนึกไม่อยากคิดเเต่ทำไม่ได้จริงๆ มันวกวนอยู่ในหัวว่าทำไมต้องเป็นเรา เราผิดมากขนาดนั้นเลยหรอ😥😥😥