ภาษาคนในพระไตรปิฏก คือ
วิชชาที่ 1.
บุพเพนิวาสานุสสติญาณ   
ความรู้เป็นเหตุให้ระลึกถึงขันธ์ที่เกิดในอดีตได้ คือ การระลึกชาติหนหลังของตนได้

วิขขที่ 2.
จุตูปปาตญาณ
ความรู้ในจุติและอุบัติของสัตว์โลกได้ เรียกว่า ทิพพจักขุญาณ หรือ ทิพยจักษุญาณ บ้าง

วิชชาที่ 3.
อาสวักขยญาณ ความรู้ในการกำจัดอาสวะให้สิ้นไป

เราจะมาตีความตื้นๆ ตามตักอักษรแบบนั้นคงไม่ใช่ชาวพุทธที่แท้จริงแน่ๆ
มันต้องมีความหมายที่ลึกซึ้ง ที่เป็นหลักการที่เป็นรูปธรรม และวิชาการ
ที่นำไปปฏิบัติได้อย่างแน่นอน.....

ถามว่ามันคืออะไร และทำไมมันจึงมีแค่ 3 วิชชาเท่านั้น?