ล้มเองก็ลุกเอง
แข้งขาไม่ได้หักจนช่วยตัวเองไม่ได้เสียหน่อยนี่คะ

คนไม่รู้จัก จะอยากให้เขามายุ่งเกี่ยวทำไม ในเมื่อทำเองได้

ถ้าเราเห็นใครล้มแล้วเขาก็ลุกขึ้นได้เอง เราก็คงไม่เข้าไปช่วยค่ะ
ถ้าล้มแล้วลุกไม่ไหว หริอเป็นเด็ก คนแก่ คนท้อง ก็ว่าไปอย่าง อันนี้จะต้องถามว่าเขาไม่เป็นไรใช่ไหม

เรายึดจากตัวเอง
ไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวาย ไม่ชอบให้ใครมาจับ มาจดจ้อง
เวลาป่วยก็อยากนอนพักคนเดียว ไม่อยากให้ใครมาเยี่ยมมาดู
เพราะฉะนั้นสำนึกแรกเลยมักจะให้ความเป็นส่วนตัวกับคนอื่นก่อน
ซึ่งก็นั่นแหละ มักจะถูกบางคนตั้งคำถามเหมือน จขกท ว่าทำไมไม่แสดงน้ำใจ

ในเมื่อรู้อยู่แล้วว่าเขาไม่ได้เป็นอะไรหนักหนา
จะให้ไปปั้นหน้าห่วงใย พยายามดูแลเกินอาการที่เป็น
เราก็ทำไม่ไหวค่ะ การเสแสร้งทำให้ชีวิตเหนื่อยนัก
การคิดเล็กคิดน้อยก็เช่นกัน

คนอื่นไม่ใช่พ่อแม่หรือปู่ย่าตายาย ที่เวลาเห็นลูกหลานล้มนิดๆ หน่อยๆ ก็ต้องรีบวิ่งมาโอ๋