คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 38
เราเป็นเจ้าของล็อคอินนี้นะคะ ขอตอบในความเห็นที่ 7 นะคะ
ปกติเราไม่ได้ให้ยืมค่ะ พี่มีปัญหามาค้างด้วย และตื่นเช้าเพราะพี่จะเก็บของกลับบ้านก็ได้ให้คำปรึกษาส่งท้ายอีกที แต่เราอายุน้อยกว่าพี่สิบปีต้นๆเลย ยังไม่ได้แต่งงานด้วย ในจังหวะนั้นเป็นคนแนะนำให้พี่มาโพสต์เผื่อได้มุมมองหลายทางจากหลายคน ความยากของคนอื่นเขากับของเรามันอาจจะต่างกัน เราเลยให้ยืมและให้พิมพ์จากมือถือเรานี่แหละ ถามพี่อารมณ์นั้นไม่อยากจะทำอะไรแล้ว ช่วยได้ก็ช่วยค่ะ เราอ่านที่พี่เขียนไม่ได้กระทบใครก็ลง คิดว่าเป็นเรื่องแต่งข้ามไปได้ แต่หากกระทู้นี้ได้ให้ความสบายใจ คำแนะนำกับพี่ที่เรารู้จักก็คือเป็นเมตตาทาน และหากใครประสบปัญหาคล้ายคลึงกันก็ได้นำไปปรับใช้ คิดแบบนี้สบายใจทั้งผู้ให้ยืม (เรา) คนที่มีปัญหา และคนตอบค่ะ
ปล.พี่ที่ยืมของเราคิดว่าอ่านนะคะ เราส่ง link ให้ไปตั้งแต่เช้า และเราก็เข้ามาอ่านเองด้วย ถึงแม้จะเข้ามาช้าไปหน่อย แต่พี่ตอบไม่ได้เพราะเราให้พิมพ์จากมือถือเราเอง สุดท้ายขอขอบคุณทุกคนแทนพี่นะคะ 🙏❤
ปกติเราไม่ได้ให้ยืมค่ะ พี่มีปัญหามาค้างด้วย และตื่นเช้าเพราะพี่จะเก็บของกลับบ้านก็ได้ให้คำปรึกษาส่งท้ายอีกที แต่เราอายุน้อยกว่าพี่สิบปีต้นๆเลย ยังไม่ได้แต่งงานด้วย ในจังหวะนั้นเป็นคนแนะนำให้พี่มาโพสต์เผื่อได้มุมมองหลายทางจากหลายคน ความยากของคนอื่นเขากับของเรามันอาจจะต่างกัน เราเลยให้ยืมและให้พิมพ์จากมือถือเรานี่แหละ ถามพี่อารมณ์นั้นไม่อยากจะทำอะไรแล้ว ช่วยได้ก็ช่วยค่ะ เราอ่านที่พี่เขียนไม่ได้กระทบใครก็ลง คิดว่าเป็นเรื่องแต่งข้ามไปได้ แต่หากกระทู้นี้ได้ให้ความสบายใจ คำแนะนำกับพี่ที่เรารู้จักก็คือเป็นเมตตาทาน และหากใครประสบปัญหาคล้ายคลึงกันก็ได้นำไปปรับใช้ คิดแบบนี้สบายใจทั้งผู้ให้ยืม (เรา) คนที่มีปัญหา และคนตอบค่ะ
ปล.พี่ที่ยืมของเราคิดว่าอ่านนะคะ เราส่ง link ให้ไปตั้งแต่เช้า และเราก็เข้ามาอ่านเองด้วย ถึงแม้จะเข้ามาช้าไปหน่อย แต่พี่ตอบไม่ได้เพราะเราให้พิมพ์จากมือถือเราเอง สุดท้ายขอขอบคุณทุกคนแทนพี่นะคะ 🙏❤
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 19
วิธีลืมที่สำคัญที่สุดคือ "เวลา" ครับ อาจจะใช้เวลานานพอควรแต่ก็ไม่นานมากเท่าใด เป็นช่วงอาลัยอาวรผณ์กับอารมณ์เคว้งเหมือนไม่มีหลักให้ยึดถูกปล่อยลอยกลางทะเล
เมื่อใช้เวลาสักระยะหนึ่ง ความอาลัยอาวรณ์ก็จะเปลี่ยนเป็นแค่คิดถึงเป็นระยะ และจะเริ่มเข้าสู่โหมดความเหงาเป็นช่วงๆ
จขกท. โชคดีที่มีงานทำ ให้โฟกัสไปกับการทำงาน หาอะไรให้ตัวเองทำ อย่าให้มีเวลาว่าง กลับบ้านก็ให้หาอะไรทำ จัดบ้านจัดช่องใหม่ ดูหนัง ฟังเพลง ทำงานอดิเรกที่ตนเองชื่นชอบ หรือใช้เวลาเตรียมงาน เตรียมอะไรล่วงหน้า
อายุ 50 อย่าไปคิดอะไรมากครับ หลายคนยังสามารถเริ่มต้นมีความรักใหม่ทั้งที่อายุ 60-70 กันหลายคู่ ซึ่งอายุระหว่างช่วงนี้ก็ว่ากันด้วยจิตใจ ไม่ใช่เรื่องทางกาย
อย่าเอาชีวิตของตนเองไปผูกยึดติดกับอดีต หรือปิดกั้นโอกาสตั้งเงื่อนไขเป็นข้อจำกัดให้ตนเองไป (มันไม่ได้มีกฎเกณฑ์อะไรเช่นนั้น) จงมองไปในอนาคตเปิดโอกาสให้ตัวเองในการแสวงหาความสุขไขว่คว้าสิ่งดีๆ ให้ตนเองในชีวิตครับ
เมื่อใช้เวลาสักระยะหนึ่ง ความอาลัยอาวรณ์ก็จะเปลี่ยนเป็นแค่คิดถึงเป็นระยะ และจะเริ่มเข้าสู่โหมดความเหงาเป็นช่วงๆ
จขกท. โชคดีที่มีงานทำ ให้โฟกัสไปกับการทำงาน หาอะไรให้ตัวเองทำ อย่าให้มีเวลาว่าง กลับบ้านก็ให้หาอะไรทำ จัดบ้านจัดช่องใหม่ ดูหนัง ฟังเพลง ทำงานอดิเรกที่ตนเองชื่นชอบ หรือใช้เวลาเตรียมงาน เตรียมอะไรล่วงหน้า
อายุ 50 อย่าไปคิดอะไรมากครับ หลายคนยังสามารถเริ่มต้นมีความรักใหม่ทั้งที่อายุ 60-70 กันหลายคู่ ซึ่งอายุระหว่างช่วงนี้ก็ว่ากันด้วยจิตใจ ไม่ใช่เรื่องทางกาย
อย่าเอาชีวิตของตนเองไปผูกยึดติดกับอดีต หรือปิดกั้นโอกาสตั้งเงื่อนไขเป็นข้อจำกัดให้ตนเองไป (มันไม่ได้มีกฎเกณฑ์อะไรเช่นนั้น) จงมองไปในอนาคตเปิดโอกาสให้ตัวเองในการแสวงหาความสุขไขว่คว้าสิ่งดีๆ ให้ตนเองในชีวิตครับ
แสดงความคิดเห็น
ทำใจไม่ได้เลิกกับสามีตอนอายุเกือบ 50 มีวิธีคิด/ใช้ชีวิตอย่างไรดี
พฤติกรรมค่อยๆเปลี่ยนไปเรื่อยๆทีละนิด จนสุดท้ายตอนนี้เราแยกกันอยู่มาหลายเดือน เค้ากลับไปอยู่กับบ้านพ่อและแม่ คือ เราพูดคุยกันและจบลงด้วยดีสำหรับเค้า เราจะยื้อก็ยื้อไม่ไหวค่ะ เห็นเค้าแล้วมันหดหู่เหมือนหมดรักเราจริงๆ แถมเค้าอยู่ได้ด้วย ตลอดเวลาเค้าไม่มีคนอื่นจริงๆ แต่อยากใช้ชีวิตอิสระมาก หลังจากโควิดกลับมาที่ไทย คือ ถ้าทำงานก็กลับบ้านตรงเวลา อ่านหนังสือ จนสุดท้ายแยกห้อง เวลา lock down ก็เอาแต่อ่านหนังสือ อยู่บ้านตลอด มือถือแทบไม่แตะ ใน notebook มีแต่ backpack, list รายการเที่ยว เดินป่า ปีนเขา อุปกรณ์ backpack เตนท์ เต็มไปหมดรวมทั้ง backpack เมืองนอกด้วย
พอเราถามก็รำคาญ บอกว่าเค้าไม่ชินกับอะไรแบบนี้แล้ว สุดท้ายคุยกันจริงจัง เค้าขอคุย และเค้าขอโทษ เราไม่ได้จดทะเบียน สามีขอแยกกันอยู่ เราและเค้าต่างคนต่างมีงานทำ และที่คบกันมาตลอดดีกับเราจริงๆ จนไปได้ใช้ชีวิตที่เมืองนอกกลับมาทุกอย่างค่อยๆเปลี่ยนไปและเปลี่ยนไปเลย แยกกันอยู่ได้หลายเดือน ส่วนตัวดิฉันก็ทำงานกลับบ้านตรงเวลา ติดบ้าน ไม่ได้มีสังคม ลืมสามียากมาก มีแต่เรื่องที่ดีๆค่ะ ตลอดเวลาที่คบกันเป็นสิบสิบปี จะบกพร่องก็ 3 ปีที่ผ่านมา
ตอนนี้คงไม่กลับไปคุยแล้วค่ะ เจ็บตั้งแต่ขออิสระคืนแล้ว เค้าอ้อนวอนขอโทษเลยว่าไม่ได้มีใคร แต่อยากจะใช้ชีวิตเป็นของตัวเอง ทำยังไงให้เราลืมเค้าได้คะ คิดถึงจนเก็บไปฝันแทบทุกคืนเลย ส่วนเค้าก็ไม่ได้มาสนใจเราเลยค่ะหลังจากนั้น คือ แยกกันอยู่อย่างแท้จริง จบลงแล้วค่ะ
ที่พิมพ์มาทั้งหมด ขอวิธีลืมค่ะอย่างเดียวเลย ทรมานนะคะ ฝันเกือบทุกคืน พอตื่นก็ลืมไปว่าเราไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้วไม่อยากรื้อฟื้นอะไรแล้ว
คงไม่ได้ตอบอะไรนะคะ เพราะยืมน้องมา