เพื่อนๆชอบบอกว่าเราเป็นความที่มีความคิดเป็นผู้ใหญ่มากๆ มีน้ำใจ พวกเขาชอบมาปรึกษาเราตลอดเลยค่ะ คือคนรอบตัวเรามีคนเป็นโรคซึมเราค่อนข้างเยอะ ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนหรือคนในครอบครัว เราก็คอยให้กำลังใจเขาตลอด บางคนไม่ได้เป็นก็มี ส่วนใหญ่เขาจะมาถามเรื่องปัญหาชีวิต ครอบครัว เรื่องการเรียนต่างๆ

    แต่คือตัวเราเป็นคนที่แทบไม่เล่าเรื่องส่วนตัวเรื่องครอบครัวหรือเรื่องความรู้สึกแย่ๆของเราให้ใครฟังเลย คือเราเหมือนมีปมอะค่ะ คือเราเป็นคนที่ปวดหัวบ่อยมากพอบอกพ่อแม่แล้วเขาก็จะด่าเราตลอด แล้วมีอยู่ช่วงหนึ่งเราเป็นกล้ามเนื้ออักเสบเนื่องจากเรียนมากเขาด่าเราทุกวันเลย ช่วงปิดเทอมมานี้เราจะพักให้แขนมันดีขึ้นมาบ้างเขาก็ด่าว่าเราเอาแต่นอนทั้งวัน ก่อนที่จะมีโควิดเขาชอบด่าเราว่าไม่ออกจากบ้านนอนทั้งวันไม่ทำอะไรเลย แต่พอเราจะออกเขาก็ไม่ให้ไป เวลาเรารีบเพราะเลยเวลานัดกับเพื่อนมาแล้วเขาก็ด่าเราว่าเราว่าจะรีบเกินไปทำไมนัดใครไว้ ตอนเรียนพิเศษก็ด้วยเริ่มเรียน9โมงเรารีบตื่นมาตั้งแต่เช้าทำทุกอย่างให้เสร็จแต่เขาตื่นมีตอนเกือบ9โมงแล้วมันก็สายตลอด คือเราเราอยากไปให้มันตรงเวลาบ้าง  

    เวลาเขาโมโหหรืออารมณ์ไม่ดีเขาชอบมาลงกับเราตลอด"หัดทำตัวให้มันดีๆบ้างเผื่อชีวิต'พ่อ'จะดีขึ้น" เขาคิดว่าเรามีความสุขขนาดนั้นเลยหรอ ถึงได้พูดแบบนี้ 

   เราเคยมีคนคุยไม่ขอนับว่าแฟนคนหนึ่งตอนนั้นเราคงหน้ามืดไปชอบมัน เขาแย่มากค่ะ คือเราเห็นเขาแบบยุ่งกับผู้หญิงมากเกินไปเราเลยไปเตือนแต่มันยิ่งไปกันใหญ่เลยค่ะ เขาบอกว่า'ปัญญาอ่อน' 'คนสมัยนี้ไว้ใจกันไม่ได้เลยสินะ' 'ความรักคือการไว้ใจนะ' แล้วเราก็มารู้ทีหลังว่าเขาคุยกับคนอื่นจริงๆเขาไม่ได้รักเราเลยตั้งแต่คบกันมา มันแย่มากๆค่ะตอนนั้น

    พ่อแม่เราเขาทะเลาะกันบ่อยมากๆบางครั้งแรงจนถึงว่าจะเลิกกันแล้วตอนนั้นคือทั้งเราทั้งน้องอยู่ตรงนั้นด้วย คือบ้านที่อยู่ปัจจุบันมันเป็นบ้านของตายาย คนในบ้านมีตา ยาย พ่อ แม่ เราแล้วก็น้องชายอีกคน คือน้องชายเราเขายังเด็กเขาเลยคิดว่าเรื่องพวกนี้มันเป็นเรื่องตลกค่ะ คือเราหวังไว้ว่าอยากพ่อกับแม่สร้างบ้านไวๆ

   เราทำร้ายตัวเองด้วยแต่พยายามปิดที่สุด เราไม่ใช้ของมีคมหรืออะไร เราใช้เล็บจิกไปตรงแขนเลยค่ะ จิกตามเนื้อตามตัวทั้งตัวเลย พ่อกับแม่ไม่ได้สังเกตแต่คือแฟนคนปัจจุบันคนนี้เขาดีมากค่ะ //ขออวย เขาดุเราเรื่องตลอดแต่ก็ดุแบบตลกๆประมาณว่า "อย่าทำอีกเลยเดี๋ยวแมวตกงาน"
 
   มีบางครั้งที่เราร้องไห้หนักมากๆแต่คนในครอบครัวไม่มีใครโอ๋เลยค่ะเอาแต่พูดว่า 'เป็นบ้าอะไรอีก' 'หนวกหู' 'เลิกบีบน้ำตาเหอะ'  เราโดนแบบนี้ทุกครั้งจนเราไม่กล้าร้องเสียดัง เวลาร้องก็เข้ามานั่งร้องในห้องคนเดียว

  เวลาจะนอนบางครั้งเราง่วงมากๆแต่มันไม่หลับเลยค่ะกว่าจะได้นอนบางครั้งตี3 พอหลับแล้วก็หลับแบบกะเอาตาย นอน10 ชม. ตื่นมาก็ยังง่วง แถมยังนอนต่อได้อีกก็มี  บางครั้งก็ต้องมานั่งฟังพ่อแม่ทะเลาะกัน น้องเรานอนอยู่ข้างๆเขายังทะเลาะกันเลยค่ะ 

(ไม่เคยเล่าให้ใครฟังมาก่อนเลย)