นี่เป็นกระทู้แรกนะครับผิดพลาดประการใดขออภัยด้วย
เรื่องราวมีอยู่ว่าตอนcovidช่วงแรกๆมาพ่อกับแม่ไม่สามารถออกไปทำงานได้แล้วแม่เลยเครียดมากเพราะมีแต่รายจ่ายแล้วไม่มีรายรับเลยจนแม่ขอกลับไปอยู่บ้านเกิดเพราะยายเรียกตัวให้กลับไปช่วยงานผมกับพ่อก็ไม่ได้คิดอะไร
แต่ว่าพอหลังจากนั้นความสำพันธ์ของแม่กับพ่อก็ห่างกันเรื่อยๆ(ไม่รู้สถานการณ์ฝั่งแม่เพราะอยู่กับพ่อเพราะยายเรียกแค่แม่) จนผ่านมา1เดือนได้แล้วมีวันนึงแม่โทรมาถามผมว่า"ถ้าแม่มีผัวใหม่จะรู้สึกยังไง"ผมก็อึ้ง ตอนนั้นพ่อไม่ได้อยู่ด้วยเพราะไปทำงาน(หางานทำจิปาถะไปวันๆเพราะหาตังกินข้าว)แม่ยังบอกต่ออีกว่า"อยู่กับพ่อแล้วแม่เครียดมาก หัวแทบจะระเบิด แล้วแม่ก็อยากจะมีชีวิตให้ดีกว่านี้อยู่กับพ่อแล้วชีวิตจมปลักอยู่กับที่ไม่ไปไหนเลย"ส่วนผมตอนนั้นยังอึ้งอยู่เลยโมเมตอบไปว่า"แม่คิดดีแล้วหรอที่จะทำแบบนี้"แล้วก็เถียงกันอยู่สักพัก จนสุดท้ายผมก็บอกไปว่า"ถ้าแม่มีผัวใหม่ผมก็คงจะอึ้ง แล้วก็คงจะเสียใจมาก"ซึ่งสาเหตุที่ตอบไปแบบนี้เพราะคิดว่าคงจะรั้งแม่ไว้ได้ แต่ผลกลับตรงกันข้าม

ปัจจุบันแม่มีผัวใหม่แล้วซึ่งแม่บอกว่าจะเอาเราไปอยู่ด้วยแล้วเราก็ไม่อยากไป ผมควรจะปฏิเสธแม่ยังไงดีไม่ให้เรารู้สึกบาปเพราะทุกครั้งที่เราบอกปฏิเสธว่าจะไม่ไปเราเห็นน้ำตาแม่ซึมๆทุกครั้งแต่แม่ก็มักจะบอกว่าไม่เป็นอะไรทั้งที่จริงๆแล้วทุกครั้งที่ผมบอกว่าจะไม่ไปหาเขาจะร้องไห้  แล้วผมก็ลำบากใจมากเรารู้สึกผิดเลย