"การที่ต้องการรักษาเซเลบเพื่อสร้างความหวังทั้งประเทศ" <--  ไม่จริงเลยค่ะ เพราะในมุม สธ ในกรณีที่ resource จำกัด เค้าจะ "ช่วยคนที่อาการหนักก่อนค่ะ" เค้าจะแยกคนไข้เป็นสีแดง เหลือง เขียว  ถ้าเป็นเคสแดงเข้ามา เค้าก็ต้องมองเป็น priority แรกก่อน และมีการส่งตัวไปยัง resource ที่สามารถรองรับเคสเหล่านี้ได้ (ถึงได้มีการส่งไปรามาในที่สุด เพราะ รพ ใหญ่ อุปกรณ์ครบ ) เค้าไม่สนใจหรอกว่า เป็นคนดังหรือคนจรจัดหรือเปล่า  แต่ถ้ามาถึงมือหมอแล้ว เขามีหน้าที่ช่วยชีวิตเท่านั้น

หลักๆจึงอยู่ที่ระบบส่งตัวให้ถึง resource ตรงนั้นต่างหาก ซึ่งมันอาศัยหลายอย่าง และหนึ่งในนั้นก็คือ ระบบที่รองรับที่สามารถจัดการส่งคนไข้ไปยัง resource ได้อย่างมีประสิทธิภาพ  แต่ในสภาวะที่ระบบนี้ไม่รองรับ ก็มีแต่ manual รัวๆ และใครมีความสามารถในการหา resource ที่ว่างได้ก่อนก็คือผู้ชนะไปค่ะ

ซึ่งกรณีน้าค่อมนั้น ต่างจากกรณีผู้ว่าสมุทรสาคร มาก ตรงที่  ณ ตอนนี้  มีแต่เคสสีแดงเต็มไปหมด และ resource เราก็ไม่เพียงพอ และถ้ามีเคสสีแดงมาพร้อมๆกัน ในขณะที่ระบบแจกคนไข้ไปยัง resource อย่างทั่วถึงใช้ไม่ได้  มันก็จะเข้าหลักการไปว่า ใครที่มีความสามารถเข้าถึง resource ก่อน คนนั้นก็มีโอกาสรอดก่อนค่ะ  เช่นกรณีน้าค่อมนี่ เตียง discharge พอดี   ถ้ามีน้าค่อมคนเดียวก็เรียกได้ว่าเป็นไปตามกระบวนการรักษาที่ถูกต้อง  แต่ถ้าไม่ใช่ล่ะ?  และปัญหาคือ คุณไม่มีทางรู้หรอกว่า ตอนนั้น มีคนไข้สีแดงกี่คน ในเมื่อทางผู้บริหารไม่มีทางพูดความจริงอยู่แล้ว เพราะเขาก็มีอนาคตการงานและครอบครัวอยู่ข้างหลัง เป็นคุณก็ไม่เสี่ยงพูดความจริงหรอก เพราะงั้นเราจึงได้ยินที่ ผอ ออกมาพูดในสิ่งที่ทุกคนก็คาดการณ์ได้อยู่แล้ว โดยที่เราไม่มีทางรู้ความจริงอะไรได้เลย

เรื่องของชื่อเสียงและความน่าเชื่อถือ ณ เวลานี้ จึงไม่ใช่เรื่องที่หมอเค้ามาคิดถึงแล้วล่ะ ไม่ว่าจะผู้บริหารหรือรัฐบาลไรก็เถอะ  หลักๆคือมีคนไข้ ก็รักษากันไป เท่าที่ทำได้เต็มที่ของเขาเท่านั้น และใครมาถึงก่อนก็ยก resource ให้เขาไป ก็แค่นั้น  ส่วนเรื่องดังไม่ดัง สื่อเป็นคนเลือกเสนอข้อมูลเพื่อผลประโยชน์ของตัวเองค่ะ  เพราะคนดังยังไงก็เรียกให้คนสนใจมากกว่าประชาชนตาดำๆทั่วๆไปอยู่แล้ว

ส่วนเคสผู้ว่าสมุทรสาคร อันนี้เห็นด้วยที่ว่า น่าจะมีความตั้งใจเพื่อสร้างความน่าเชื่อถือในหลายๆอย่าง  เพราะท่านเป็นคนทำงานและทุกคนก็เห็นว่าท่านทำงานหนักมาก ทุกคนก็อยากให้กำลังใจคนทำงานหนักเพื่อช่วยผู้คนกันทั้งนั้น + ตอนนั้นโควิดไม่ได้ระบาดแบบตอนนี้ สมุทรสาครสามารถใช้ model โรงพยาบาลสนามคุมได้ โดยแทบไม่กระทบกำลังของ รพ เลย (ข้อมูลนี้จากคนพื้นที่เลยค่ะ) จึงทำให้มีกำลังรักษาผู้ว่าได้อย่างเต็มที่ และสื่อก็ตีเสนอข่าวดังๆ เพราะผู้ว่าเขาเป็นคนที่สังคมจับตาอยู่ ก็เป็นเรื่องของผลประโยชน์ของฝั่งสื่อไป เรียกว่า win-win กันทุกฝ่าย

ปล.. เราไม่ได้ดราม่า หรือจะต่อว่าเรื่องอภิสิทธิ์ใดๆ  เราต้องการนำเสนอในมุม FACT ว่า เคสน้าค่อมนี้มันคือความพยายามของทุกฝ่ายแล้ว ในสภาวะที่ระบบเราไม่มีความพร้อมได้อย่างถูกต้องตามหลักที่ควรจะเป็น  เพราะฉะนั้น ใครที่ดิ้นและถึงมือผู้มีความสามารถในการส่งตัว คนนั้นก็คือผู้ชนะไป  ไม่ว่าเขาคนนั้นจะเป็นใครก็ตาม สามารถเทียบได้ง่ายๆว่า การไลฟ์สดเรียกหาเตียงจะได้เตียงง่ายกว่า การโทรไปเบอร์ ที่มีแต่คนแย่งกันโทร และดำเนินไปตาม process แบบ manual ที่เข้าคิวกันรัวๆ  นั่นเพราะการไลฟ์สด ทำให้เข้าถึงผู้คนที่มีความหลากหลาย ซึ่งหนึ่งในนั้นอาจจะมีความสามารถเข้าถึง คนที่ส่งตัวไป รพ ได้นั่นเอง (เช่นเคสเด็กทารกที่ติดโควิด ก็ได้ความช่วยเหลือ จากคนใจบุญคนนึงที่มี contact กับ ผอ รพ ภูมิพลได้นั่นเอง)

มันคือ inconvenience truth ในประเทศนี้ค่ะ  ต้องทำใจและพยายามเข้าใจกันนิดนึง  และกรณีถ้าป่วยขึ้นมา ไม่ว่าคุณจะเป็นใครก็ตาม อย่าเอาแต่โทรศัพท์แล้วเฝ้ารอ แต่พยายามตะโกนดังๆทุกช่องทางเพื่อค้นหา คนผู้นั้นที่จะสามารถเข้าถึงการส่งตัวไปยัง resource ที่ต้องการได้ จนกว่าประเทศนี้จะมีระบบที่จัดการการเข้าถึง resource เหล่านั้นได้อย่างมีประสิทธิภาพค่ะ ก็คงได้แต่หวังว่าจะมีการพัฒนาหลังจากจบเหตุการณ์นี้ไป