เริ่มเลยนะ คือเรากับเมียมีปัญหากันแล้ว เขาบอกกับที่บ้านเราว่าขอแยกกันอยู่สักพัก แต่เข้าก็ยังไม่ได้ออกไปเลย เขารอหาหอได้ก่อน ในระหว่างนั้นแหละที่เหตุการณ์เกิดขึ้น วันนึงเขาลงไปที่กรุงเทพฯ บอกว่าไปทำธุระด่วนกับพ่อ แต่สุดท้ายเรารู้ความจริงตอนเขากับมา เราเห็นผ้าอนามัย เราเลยถาม ตัวเองเอาลูกออกเหรอ เขาบอกเรา อืม... เรากฌไม่รู้จะพูดอะไรเลย ได้แต่นั่งคิดทำไมถึงต้องทำขนาดนั้น พูดอยู่ในใจคนเดียว ด้วยความเป็นห่วง เราเลยถามแม่เขาว่ารู้เรื่องรึเปล่า แม่บอกว่าพึ่งรู้เมื่อคืน มันมากรุงเทพฯมันไม่บอกแม่สักคำ มันไปหาพ่อมัน พ่อมันพาไปทำแท้ง เราคิดจริงใจทำด้วยอะไรกัน แต่เราก็ยอมไม่ว่าอะไรเขานะ แต่เย็นพอเขากับมาจากทำงานเราก็ถามอีกทีว่า ไม่กลัวบาปหรอ เขาบอกเรากลัวไม่มี-มากกว่า คือตั้งแต่คุยเรื่องแยกกันอยู่เขาก็ไม่ค่อยคุยกับเรา ทักไปหาไปอกคิดถึง เขาก็ บอกพ่อๆ แล้วที่นี่เขาไปอยู่ข้างนอก แล้วเมื่อเช้าเรามีโอกาสได้คุย เขาบอกเราอยู่โรงบาล เรานี่เป็นห่วงที่สุด พยายามจะถามว่าเป็นอะไร อยู่ที่โรงพยาบาลไหน เขาก็ไม่บอก เราทักหาแม่เขา แม่เข้าบอกเลือดมันออกไม่หมดแต่ตอนนี้ออกหมดแล้วหมอกดออก เราโครตเป็นห่วง แต่แม่บอก เขามีคนดูแลแล้ว เป็นคุณรู้สึกแบบไหน เราเลยบอกแม่เขาไปว่างั้นเราจะขอแจ้งความจับที่แอบไปทำแท้งลูกของเรา คือมันเกินไป เรารับไม่ได้ พวกคุณคิดว่ายังไงเราสมายังไงเราสมควรทำมั้ย เขาทำกับเรากับลูกขนาดนี้