เเมวจรที่มาอาศัยที่บ้านเราสงสารก็เลยเลี้ยงเค้าไว้เเละเค้ามีลูกแต่คลอดลูกเองไม่ได้เราพาเค้าไปหาหมอและหมอก็ผ่าคลอดให้เค้า และ มีลูกแมวตัวเล็กมากๆรอดมา 1 ตัวอวัยวะครบเเต่หมอบอกไม่ค่อยเเข็งเเรง พอแม่เเมวฟื้นก็ไม่สนใจลูกตัวเองเหมือนจำไม่ได้เเละจะกัดลูกตลอดเราก็เลยตัดสินใจเลี้ยงเจ้าตัวเล็กเอง โดยที่ไม่เคยเลี้ยงเเมวเด็กขนาดนี้มาก่อนจากการหาข้อมูลในเน็ตเเละถามคนที่เคยเลี้ยงเเมวมา เราพยายามที่จะเลี้ยงเค้าให้ดีหานมแพะให้เเทนนมแม่เค้า ทำบ้านเล็กๆหาตุ๊กตาให้เค้าจะได้ไม่เหงา ตื่นมาให้นมเค้าทุก2ชั่วโมงทั้งที่ปกติเราตื่นยากมากเเต่เเค่เราได้ยินเสียงเค้าร้องนิดเดียวเราก็ตื่นรวมถึฃ หาอุปกรณ์ทุกอย่างสำหรับลูกแมวมาให้เค้าเท่าที่เราหาให้ได้เพราะเราไม่ได้อยู่ในตัวจังหวัดอุปกรณ์สำหรับเลี้ยงเค้าก็หายากบ้างเเต่เราคิดแค่ว่าจะเลี้ยงเค้าให้ดีที่สุด วางเเผนอนาคตให้เค้าเเล้วทั้งสงสารเเละเอ็นดูเค้ามากเพราะน้องตัวสีดำด้วยทางแถบบ้านเราไม่ค่อยโอเคกับเเมวสีดำแต่เราก็คิดว่าไม่เป็นไรจะเลี้ยงเค้าให้ดีให้ อยู่กับเรานานๆ. ตลอด4วันที่ผ่านมาจนวันนี้เค้าพึ่งเสียเราผูกพันธ์กับเค้ามากเพราะเราเลี้ยงเค้าเองตลอดรับรู้พัฒนาการของเค้าหรือเค้าตัวโตขึ้นนิดหน่อยเราก็รู้สึกได้ ถึงตอนนี้เราทำใจไม่ได้เลยค่ะที่เค้าไม่อยู่กับเราเเล้วจนเรารู้สึกไม่อยากเลี้ยงอะไรอีกแล้วเลย  เราจะจัดการกับความรู้สึกตัวเองยังไงดีคะ