คือเรามีพี่ชายแต่เราทำไรก็ผิดไปหมดทุกอย่างมีแต่คนเข้าพี่เพราะพี่เก่งกว่าชอบด่าชอบว่าเราจนบางครั้งเราต้องมานั่งร้องไห้คนเดียวเรารู้สึกไม่มีใครรักเราเลย รักพี่มากว่าเพราะพี่เราเป็นผชหรือป่าวพี่เราไปไหนให้ไปหมดแต่เราไม่ใช่เลยขนาดกิจกรรมที่โรงเรียนยังไม่สนับสนุนจนเราหันไปติดโลกออนไลน์ได้เล่นเกมจนมีเพื่อนมากมายแต่เรากับคิดว่าเพื่อนที่เราไม่รู้จักกับรู้จักเราดีกว่าพ่อแม่ตัวเองอีกแต่พอเค้ารู้ว่าเราคุยกับคนที่ไม่รู้จักกับด่าพอเราอธิบายกับหาว่าเราเถียงจนเราเหนื่อยมากตอนนี้เราท้อมากเราคิดอยู่ตลอดว่าเรายังดีไม่พอหรอตั้งแต่เด็กจนโตพ่อเราทะเลาะกับแทบแม่ทุกวันจนเราไม่เคยได้เห็นครอบครัวที่มีความสุขเลยจนมีครั้งหนึ่งเราไปรรแล้วเราเลิกดึกทำให้เราทะเลาะกับพ่อจนตอนนี้เราก็ยังไม่ได้คุยกับพ่อเลยจะ2เดือนแล้วส่วนพี่เราเป็นคนที่ทำใหญ่สุดให้บ้านตอนเด็กๆเราทำอะไรไม่ได้ดั่งใจมันมันชอบต่อยเราพ่อก็ชอบตีเราเราทำไรก็ผิดไปหมดจนตอนนี้เรารู้สึกเหมือนขาดความสุขไปเห็นพ่อแม่คนอื่นทำนู้นทำนี้ให้ลูกทำให้เรารู้สึกว่าทำไมเราไม่ได้รับอะไรแบบนี้บ้าง แม่เราชอบเปรียบเทียบเรากับลูกคนอื่นทำไมไม่เป็นแบบคนนั้นรุ่นเดียวกับเราทำไมเค้าขยันแต่พ่อเราเถียงกับว่าทำไมแม่ไม่เป็นเหมือนแม่คนนั้นบ้างหละแม่เรากับตอบก็เหมือนกันแหละ รู้สึกว่าทั้งครอบครัวเราไม่มีใครรักเราเลย