คือช่วงนี้เราเครียดมากเครียดเรื่องเรียนทะเลาะกับครอบครัวด้วย​ แล้วเราก็เป็นคนที่อ่อนไหว​ง่าย​ แค่นึกถึงเรื่องที่เราเสียใจน้ำตามันไหลออกมาทันทีโดยไม่ทันตั้งตัวเลย​ เวลาใครพูดอะไรใส่ชอบเก็บมาคิดมาก​ครั้งนึงพ่อกับย่าเคยบอกว่าไม่น่าให้เราเกิดมาเลย​ เราอยากร้องไห้มากแต่ตอนนั้นอยู่ต่อหน้าพ่อเลยฝืนตัวเองไม่ร้องออกมาแล้วไปเล่าให้แม่ฟังทั้งน้ำตาแม่ก็ไปบอกพ่ออีกที​ พ่อเลยทักไลน์มาขอโทษ​แต่เราคิดว่าเขาขอโทษ​ไม่จริงใจเลยถ้าไม่มีใครบอกพ่อพ่อก็ไม่รู้ตัวเอง​ แล้ววันนั้นในหัวเราก็คิดแค่ว่าครอบครัวเขาไม่อยากมีเราแล้วจะให้เราเกิดมาทำไม​หล่ะ​ วันนั้นเราไม่มีสมาธิเรียนเลย​
(เราอาจจะคิดมากไป)​
อยู่กับเพื่อนเรายิ้มตลอดร่าเริง​ทำให้เพื่อนหัวเรา​ะ​แต่พออยู่ที่บ้านเรากลับไม่มีความสุขเลย​ หงุดหงิด​ง่าย​ ร้องไห้บ่อยนอนไม่ค่อยหลับ​ แต่ว่าเราคงไม่ได้เป็นโรคซึมเศร้า​หรอก​ ช่วยบอกเราทีว่าเราเป็นโรคทางจิตรึเปล่าแล้วมีวิธีที่จะทำให้เราไม่คิดมาแบบนี้มั้ยเราไม่ชอบตัวเองที่เป็นแบบนี้เลยอ่ะ