สวัสดีครับ
ผมต้องบอกก่อนเลยว่าผมนามสมมตินายเอก็แล้วกันครับ อายุ 20 กลางๆ
ก็คือผมเป็นคนที่แบบผิดหวังกับความรักมาบ่อยมากๆแล้วผมก็ไม่ได้คบใครเลยมาหลายปีครับหลังจากจบมหาลัยน่าจะ 3-4ปีได้
แล้ววันหนึ่งผมก็ได้มาเจอกับผู้หญิงคนนึง แล้วก็ได้ตัดสินใจคุยกัน ผ่านมาสักระยะหนึ่งผมก็โอเคกับเธอในหลายๆอย่าง และเราทั้งคู่ก็ตกลงเป็นแฟนกันครับเธอเป็นผู้หญิงที่ดีมากเลยครับ ดีในแบบที่ผมแทบจะไม่เคยเจอมาก่อน ในชีวิตตลอด 20กว่าปีที่ผ่านมา

หลังจากที่เราได้เจอกันแล้วตกลงเป็นแฟนกัน เราก็ไปดูหนังด้วยกัน ไปกินข้าวด้วยกัน มันก็เริ่มคิดที่จะสร้างอนาคตด้วยกันไปเรื่อยๆครับ เพราะเราทั้งคู่ก็โอเคกันและกัน
แต่พอผมมาย้อนมองตัวเองที่ยังไม่ได้มีอะไรเลย คือผมไม่มีบ้าน ไม่มีรถ (ตอนนี้ก็เช่าหอพักอยู่ครับ) มีก็แต่มรดกของที่บ้าน ซึ่งของตรงนั้นมันก็ยังไม่ใช่ของผมครับ และผมก็ยังไม่ได้คิดถึงตรงนั้น ผมอยากจะสร้างด้วยตัวเอง อยากจะประสบความสำเร็จด้วยตัวเอง อยสกเป็นคนที่ดีกว่านี้ครับ

ก็คุยกับเธอหลายอย่างนะครับว่าไม่ไดเอยากทำงานประจำไปตลอด อยากจะทำธุรกิจกับเธอ ลงทุนขายของเริ่มจากเล็กๆน้อยๆและค่อยๆขยายออกไปตามสถานการณ์
แต่เนื่องด้วยในภาวะเศรษฐกิจ ณ ตอนนี้ครับ ช่วงcovid และเศรษฐกิจที่มันแย่ทั้งโลกไปหมดผมก็เลยลังเลที่จะลงทุนและมันก็ค่อนข้างเสี่ยงมากครับ มันก็เลยอาจจะทำให้ผมมีปัญหากับเธอในตรงนี้เล็กๆน้อยๆ แต่ก็ทำให้ผมคิดอะไรบางอย่างในใจครับ

เธอเป็นคนขยันครับ เป็นคนมุ่งมั่น ผมชอบเธอในตรงนี้ แล้วเธอก็สามารถทำลายกำแพงในใจผมลงได้ก็เพราะแบบนี้ครับ

ผมไม่เคยเจอผู้หญิงที่คิดจะสร้างอนาคตไปกับผู้ชายสักเท่าไหร่ ส่วนมากที่ผ่านมาผมเจอแต่แบบผู้ชายต้องมีเงิน หรือว่ารวยมาก่อน หรือว่ามาจากฐานะทางบ้านที่ค่อนข้างดี หรือมีเงินมากๆมาก่อน ผู้หญิงถึงจะคบครับ
เธอเป็นคนแรกเลยครับที่ผมเจอในแบบที่ต่างไปและผมก็เลยตัดสินใจคบเธอได้ไม่ยากเลยจริงๆ

เพราะสิ่งนี้หล่ะครับมันเลยทำให้ผมเริ่มคิดว่าผู้หญิงที่ดีแบบนี้เขาควรที่จะมีอนาคตที่ดี ที่ได้เจอผู้ชายที่ดีกว่าผมหรือเปล่ เพราะผมไม่มีอะไรเลยจริงๆ
แต่ผมก็กำลังสร้างนะ ไม่ใช่ไม่สร้าง แค่ตอนนี้มันยังไม่สำเร็จเท่านั้น ก็คิดจะสร้างไปกับเธอนี่แหละครับ

คือสิ่งที่ผมคิดคืออยากมีรถให้เธอได้นั่งสบายๆเวลาไปไหนกัน
ไม่ต้องนั่งรถเมล์ หรือว่าแท็กซี่
หรือว่านั่งรถไฟฟ้า ไม่ต้องนั่งวินมอเตอร์ไซค์ตากแดดร้อนๆไปไหนกันอะไรแบบนี้ครับ
ผมอยากให้เธอสบายอยากให้เธอมีชีวิตที่ดีแต่ผมก็กลัวผมจะทำดีได้ไม่เท่านั้น

ผมไม่ได้บอกว่าผมจะปล่อยเธอไปนะครับผมก็ยังมีเธอนะอยากสร้างอนาคตไปด้วยกันเหมือนที่เราทั้งสองคนได้วาดฝันเอาไว้ด้วยกัน
แต่ชีวิตจริงมันไม่เหมือนในละครเลยครับผมไม่รู้ว่าผมควรจะทำยังไงดีผมกลัวเธอลำบาก กลัวเธอเหนื่อย ผมตั้งใจทำทุกๆอย่างจริงๆครับในตอนนี้ แต่ด้วยสถานการณ์มันยังแย่อยู่ เลยลงมือทำอะไรไม่ได้มากครับ

สุดท้ายนี้ประเด็นที่ผมเล่ามาทั้งหมดคือผมก็อยากจะมาขอคำแนะนำจากเพื่อนๆในพันทิพครับ แล้วก็เพื่อนๆในหลายๆที่ที่เข้ามาเห็นกระทู้นี้
ผมจะทำยังไงดีครับผมอยากมีชีวิตที่ดีอยากให้เธอมีความสุขอยากให้เธอสบายอยากดูแลเธอได้ ตอนนี้ผมยังทำให้เธอสบายไม่ได้เลยแต่ผมก็ตั้งใจอยู่นะครับ

เวลาที่ผมท้อเธอก็จะบอกกับผมตลอดว่าเธอไม่เคยต้องการผู้ชายรวยๆเธอแค่ต้องการผู้ชายดีๆ ซื่อสัตย์ และก็ดูแลเธอทุกอย่างแบบผม
แต่ด้วยความที่ผมยังทำให้เธอสบายไม่ได้เลยมันทำให้หนักใจตรงนี้ครับ

ผมควรจะปล่อยเธอไปหรือว่าผมควรจะรักษาเธอไว้ดีครับ

ทุกวันนี้เวลาเจอหน้าเธอผมก็มีความสุขนะครับ แต่เวลาเดินข้างๆเธอแล้วผมแค่รู้สึกว่ากลัวเธอจะอายคนอื่นหน่ะครับ
เพราะว่าผมก็ไม่ได้เป็นผู้ชายที่หล่ออะไรหรือว่า Perfect อะไรเลย เป็นผู้ชายธรรมดาๆคนนึงครับ

สุดท้ายนี้ก็คือผมแค่จะมาขอคำแนะนำครับ
หรือว่ามาขอกำลังใจว่าผมจะต้องทำยังไงดี
ผมอยากมาฟังประสบการณ์จากเพื่อนๆครับ
ผมอยากจะอ่านดูว่าแต่ละคนมีวิธีทำปฏิบัติตัวยังไงหลังจากเจอเหตุการณ์แบบนผม

ผมจะได้เอามาใช้ครับผมเองก็อยากจะมีเธอต่อไปผมไม่อยากปล่อยเธอไปเลยเพราะผมก็รักเธอ คิดที่จะแต่งงานอยากสร้างครอบครัว

ด้วยความที่ผมเป็นผู้ชายที่ไม่ได้เห็นแก่ตัวไม่ได้เห็นแก่ได้อะไรเท่าไหร่
ผมก็เลยกลัวเธอจะลำบาก

แค่อยากทำให้เธอมีความสุขและสบายครับ

ขอบคุณทุกๆคอมเม้นทุกๆความเห็นนะครับ

ปล.เราทั้งคู่ทำงานบริษัทเอกชนครับ

ถ้าแท็กผิดห้องขออภัยนะครับ