สวัสดีค่ะเรามีเรื่องอยากปรึกษา เรากับแฟนคบกันมาหลายปีแล้วค่ะตั้งแต่สมัยเรียนเราไปมาหาสู่กันตลอด แต่ยังไม่เคยมีอะไรกันเลย เวลาไปเที่ยวเราเช่าห้องเดียวกันค่ะแต่ไม่มีอะไรกัน นอนจับมือกันจริงๆ อันนี้แล้วแต่คนจะเชื่อนะ เราเข้าใจว่าคนภายนอกมองยังไงหากชายหญิงนอนห้องเดียวกัน แต่คู่เราไม่มีอะไรกันจริงๆค่ะ เรา2คนมีข้อตกลงกัน(จริงๆเรานี่แหล่ะขอร้องเขา)ว่าช่วงเรียนหนังสือยังไม่แต่งงานไม่อยากทำเรื่องแบบนั้น เขาเข้าใจและไม่เคยล่วงเกินเราเลย จะมีก็แค่ขอหอมแก้มกันหยิกแก้มกันในที่ลับตาคนตามประสาแฟนกันแค่นี้ค่ะ บางครั้งเขายอมรับว่าเขามีอารมณ์นะคะ ในใจจะปล้ำหลายรอบแล้วแต่กลัวเราหนีกลับบ้านและไม่มาเจออีก เราเข้าใจและสงสารเขาเพราะเป็นช่วงวัยเจริญพันธุ์ ไม่ใช่แค่เขาหรอกที่ควบคุมอารมณ์ เราเองก็ควบคุมเหมือนกันและทรมานมาก เราไม่ใช่คนใสๆความจริงเราหื่นเหมือนคนทั่วไป แต่ไม่อยากทำอะไรเกินเลย กลัวมันพลาดช่วงวัยเรียน แต่ตอนนี้เราเรียนจบแล้วค่ะ แฟนเริ่มเปรยๆเรื่องแต่งงาน แต่เรายังไม่มั่นใจกับการสร้างครอบครัว รู้สึกยังไม่โตพอ สถานะทางการเงินยังไม่มั่นคงและวุฒิภาวะทางอารมณ์ยังต่ำ (จากการที่ประเมินตัวเอง) เราตั้งใจแต่งงานตอน30ปี คำนวนทุกอย่าง ช่วงเวลานั้นน่าจะเหมาะสม และอยากมีอะไรกับแฟนหลังแต่งงาน แต่แฟนเราบอกทนไม่ไหวแล้ว เรารู้ว่าคำว่าทนไม่ไหวของเขาหมายถึงอะไร แต่เราเองยังไม่อยากแต่งตอนนี้ แต่ก็สงสารเขาเวลามาเจอกัน ได้นอนด้วยกันแต่ไม่สามารถมีอะไรกันได้ เรามีความคิดว่าอยากช่วยเขาแบบไม่ต้องสอดใส่นะคะ อยากให้เขามีความสุขและกลัวเขาจะเบื่อที่เราไม่ให้สักทีแต่ก็รู้สึกอายๆ จะพูดกับเขาว่ายังไง เขาจะมองเราเป็นคนยังไง กลัวเขาสงสัยว่ารู้วิธีการช่วยผู้ชายแบบนี้มาจากไหน (ความจริงเราก็แอบดูหนังผู้ใหญ่แหล่ะค่ะแต่กลัวเขาจะมองไม่ดี) และเราอยากรู้ว่าควรทำยังไงให้มันเหมาะสมคะ ใจหนึ่งก็อยากยอม แต่ใจหนึ่งก็ไม่อยากชิงสุกก่อนห่ามเราสับสนจริงๆค่ะ ถ้าเราให้เขาไปหากเขาไม่แต่งงานกับเรา หรือมีอะไรที่ทำให้ไม่ได้แต่งงานเป็นภรรยาสามี เรากลัวเสียฟรี แต่ถ้าไม่ให้ตอนนี้ก็สงสารแฟน มันเถียงกันในหัวตลอดเวลา