แม่ชอบโกหกเวลาจะไปไหน
ผมก็อยากจะไปด้วยผมถามว่าจะไปไหน
แม่ก็บอกว่าไม่ไปไหนแล้วก็ขับรถออกไป
ผมถามพ่อว่าแม่ไปไหนพ่อก็บอกว่า
แม่ไปบ้านเพื่อนที่อยู่ข้างล้าง
พอผมโทรไปแม่ก็บอกว่าอยู่บ้านเพื่อนแต่ผม
เห็นรถของพี่ผมก็บอกว่าแน่ใจนะและแม่ก็หัวเราะ
ทำเหมือนผมไม่ใช่ลูกผมชอบขับรถมอเตอร์ไซค์
เวลาผมขับแม่ก็ชอบด่าเวลาไปไหนผมก็จะไปพอผมขอขับแม่ก็บอกว่าตำรวจมาจะแวะจอดให้ขับไกลๆแต่สิ่งที่ได้ได้ขับแค่500เมตร ทำให้ผมเสียน้ำตาหลายต่อหลายครั้งพอกลับมาบ้านก็ด่าว่า
กูเบื่อรำคาญพูดเปรตอยู่ได้กูทนไม่ไหวแล้วนะ
แล้วก็ชอบใช้อารมณ์พอผมพูดกลับก็หาว่าก้าวร้าวเถียงชอบขึ้นเสียงชอบโกหกแล้วมันเกิดมาจากใครละก็แม่ไงดุด่าปาแว่นใส่ตีด้วยรีโมต
ถือมีดมาตอน7เดือนที่แล้วเหมือนจะฆ่าผมผมเก็บกดมานานผมอายุ12นะแล้วก็มาง้อพอผมไม่คืนดีก็ดุด่าคิดว่าผมรู้สึกไงครับแล้วก็บอกว่าลูกคนอื่นยังดีกว่าเปรียบเทียบชอบเอาเรื่องเก่าๆมาพูดซ้ำเติมชนจิตใจบอบช้ำแต่พ่อใจดีขับรถก็ไม่ว่าแต่กลับกันกับแม่รั้งไม่ให้ไปบ่นด่าเปรียบเทียบนี่เขาเรียกห่วงหรือห้ามทุกๆอย่างเป็นห่วงก็ห่วงเกินไปไม่เคยให้ผมไม่เสียน้ำตาเกือบทุกวันรู้สึกอยากไปจากแม่มากจบละครับความในใจที่อยากจะระบาย
แม่ชอบโกหก
ผมก็อยากจะไปด้วยผมถามว่าจะไปไหน
แม่ก็บอกว่าไม่ไปไหนแล้วก็ขับรถออกไป
ผมถามพ่อว่าแม่ไปไหนพ่อก็บอกว่า
แม่ไปบ้านเพื่อนที่อยู่ข้างล้าง
พอผมโทรไปแม่ก็บอกว่าอยู่บ้านเพื่อนแต่ผม
เห็นรถของพี่ผมก็บอกว่าแน่ใจนะและแม่ก็หัวเราะ
ทำเหมือนผมไม่ใช่ลูกผมชอบขับรถมอเตอร์ไซค์
เวลาผมขับแม่ก็ชอบด่าเวลาไปไหนผมก็จะไปพอผมขอขับแม่ก็บอกว่าตำรวจมาจะแวะจอดให้ขับไกลๆแต่สิ่งที่ได้ได้ขับแค่500เมตร ทำให้ผมเสียน้ำตาหลายต่อหลายครั้งพอกลับมาบ้านก็ด่าว่า
กูเบื่อรำคาญพูดเปรตอยู่ได้กูทนไม่ไหวแล้วนะ
แล้วก็ชอบใช้อารมณ์พอผมพูดกลับก็หาว่าก้าวร้าวเถียงชอบขึ้นเสียงชอบโกหกแล้วมันเกิดมาจากใครละก็แม่ไงดุด่าปาแว่นใส่ตีด้วยรีโมต
ถือมีดมาตอน7เดือนที่แล้วเหมือนจะฆ่าผมผมเก็บกดมานานผมอายุ12นะแล้วก็มาง้อพอผมไม่คืนดีก็ดุด่าคิดว่าผมรู้สึกไงครับแล้วก็บอกว่าลูกคนอื่นยังดีกว่าเปรียบเทียบชอบเอาเรื่องเก่าๆมาพูดซ้ำเติมชนจิตใจบอบช้ำแต่พ่อใจดีขับรถก็ไม่ว่าแต่กลับกันกับแม่รั้งไม่ให้ไปบ่นด่าเปรียบเทียบนี่เขาเรียกห่วงหรือห้ามทุกๆอย่างเป็นห่วงก็ห่วงเกินไปไม่เคยให้ผมไม่เสียน้ำตาเกือบทุกวันรู้สึกอยากไปจากแม่มากจบละครับความในใจที่อยากจะระบาย