เป็นคนที่ใครๆมองก็จะรู้สึกว่าเราเป็นคนเข้มเเข็งมากแต่เอาจริงๆเราเป็นคนอ่อนไหวต่อคำพูดแล้วความรู้สึกของคนมากไม่ค่อยมีใครรู้เลยว่าเราเปนแบบนี้เราจะเป็นคนที่ต่อหน้าพูดไรมาเราโอเครเราทำเหมือนโอเครทุกอย่างเลย แต่ทำไมเวลาเราอยู่ตัวคนเดียวเราต้องร้องไห้ด้วย และนี่เป็นครั้งที่2เราแอบร้องไห้คนเดียวแล้วเราก้ไม่รุ้ว่าจะหยุดร้องไห้ยังไงเราไม่กล้าที่จะไประบายให้คนรู้จักฟังเพราะว่ามันคงเป็นเรื่องไร้สาระละมั้ง😭มีใครเคยอารมเป็นเราบ้างไหมมันเป็นความรู้สึกที่แบบไม่ใช่เรื่องที่จะต้องมาร้องแต่ทำไมเราต้องร้องไห้ให้เรื่องนี้ด้วย