อภิธรรม คือ โพธิปักขิยธรรม 37
หลักฐาน ฉบับหลวง เล่มที่ 14
[๔๔]  พ.  ดูกรภิกษุทั้งหลาย  เป็นอันว่าพวกเธอมีความดำริในเราอย่างนี้ว่า  พระผู้มีพระภาคผู้อนุเคราะห์  แสวงหาประโยชน์เกื้อกูล  อาศัยความอนุเคราะห์แสดงธรรม  เพราะฉะนั้นแล  ธรรมเหล่าใด  อันเราแสดงแล้วแก่เธอทั้งหลายด้วยความรู้ยิ่ง  คือ  
สติปัฏฐาน  ๔ สัมมัปปธาน  ๔  อิทธิบาท  ๔  อินทรีย์๕  พละ  ๕  โพชฌงค์  ๗  อริยมรรคมีองค์  ๘  
เธอทั้งปวงพึงเป็นผู้พร้อมเพรียงกัน  ยินดีต่อกัน  ไม่วิวาทกัน  ศึกษาอยู่ในธรรมเหล่านั้น  
ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็เมื่อพวกเธอนั้นพร้อมเพรียงกัน  ยินดีต่อกัน  ไม่วิวาทกัน  ศึกษาอยู่  จะพึงมีภิกษุผู้กล่าวต่างกัน ในธรรมอันยิ่ง  เป็นสองรูป  ฯ
_______
[๔๔]  เอวญฺจ  กิร  โว  ภิกฺขเว  มยิ  โหติ  อนุกมฺปโก  ภควา
หิเตสี  อนุกมฺปํ  อุปาทาย  ธมฺมํ  เทเสตีติ  ตสฺมาติห  ภิกฺขเว  เย  โว
มยา   ธมฺมา   อภิญฺญา   เทสิตา   เสยฺยถีทํ   จตฺตาโร   สติปฏฺฐานา
จตฺตโร    สมฺมปฺปธานา   จตฺตาโร   อิทฺธิปาทา   ปญฺจินฺทฺริยานิ   ปญฺจ
พลานิ   สตฺต   โพชฺฌงฺคา  อริโย  อฏฺฐงฺคิโก  มคฺโค  ตตฺถ  สพฺเพเหว
สมคฺเคหิ   สมฺโมทมาเนหิ   อวิวทมาเนหิ   สิกฺขิตพฺพํ   ฯ  เตสญฺจ  โว
ภิกฺขเว  สมคฺคานํ  สมฺโมทมานานํ  อวิวทมานานํ  สิกฺขตํ  สิยํ  ๑  เทฺว
ภิกฺขู อภิธมฺเม นานาวาทา ฯ