ตามหัวข้อกระทู้เลยนะคะ พ่อเราเป็นโรคไบโพล่าร์ เรื่องของเรื่องคือเมื่อประมาณ 6 ปีก่อนเค้าตกงานค่ะ ทำให้เครียดไปพักนึง จากความเครียดเริ่มก่อตัวเป็นทำยังไงจึงจะไม่เครียดนั่นคือการทำให้ตัวเองมีความสุข แต่บางครั้งอะไรที่มากเกินไปก็คงจะไม่ดี พ่อเราเริ่มมีอาการคึกแบบสุดๆ วางโครงการในหัวร้อยแปดอย่าง เริ่มมีอาการพูดมากขึ้น ความคิดหุนหันพลันแล่น อยากได้อะไรไม่ปรึกษาใครจนทำให้ไปรูดบัตรเครดิตมาใช้ ถามว่าใครเป็นคนจ่าย? ก็แม่เราน่ะสิคะ แม่รู้เรื่องบ้านแตกสิทีนี้ ไม่มีงานทำแถมยังไปก่อหนี้เพิ่มอีก(ใช่ค่ะ ก่อนหน้านี้พ่อเราเป็นหนี้บัตรเครดิตหลายแสนโดยที่แม่เราไม่รู้เรื่อง พ่อมาร้องไห้กับแม่เรื่องเป็นหนี้ แม่จึงต้องคอยจ่ายหนี้ให้) อาการของพ่อเริ่มพีคขึ้นเรื่อยๆ จนลุงที่เป็นพี่ชายแม่บอกให้พาพ่อไปหาหมอเถอะ จากนั้นก็ได้รับการวินิจฉัยว่าพ่อเป็นโรคไบโพล่าร์ค่ะ
         ตัดภาพมาที่ปัจจุบัน ปัญหาของเรื่องที่ทำให้ต้องมาตั้งกระทู้ก็คือพ่อเราตั้งกลุ่มธรรมะขึ้นมา เหมือนจะเป็นเรื่องที่ดีใช่มั้ยคะ แต่... มีการคุยกันภายในกลุ่มค่ะ ซึ่งงงง ไม่ใช่การคุยกันชั่วโมงสองชั่วโมงธรรมดา แต่มันคือการคุยกันแทบทั้งวันทั้งคืน อ่านไม่ผิดค่ะ ทั้งวันทั้งคืน เราได้ยินพ่อคุยโทรศัพท์ว่าเขาจะนอนตอนประมาณหกโมงเย็นแล้วตื่นมาตอนประมาณสี่ทุ่ม จากนั้นก็คุยโทรศัพท์ยาวไปถึงตีสามตีสี่เลยค่ะ บางทีเราได้ยินพ่อเราคุยตั้งแต่หกโมงเช้าถึงบ่ายสามก็มี ซึ่งคนในกลุ่มจะเป็นลักษณะหมุนเวียนกันมาคุยค่ะ ปัญหาคือพ่อเราคุยโทรศัพท์นานไม่พอ หัวเราะและคุยเสียงดังมาก อย่างตอนดึกๆนี่ไม่เป็นอันนอนเลยค่ะ แม่ก็คอยบอกเสมอว่าเราต้องอ่านหนังสือสอบราชการนะ เลิกคุยได้มั้ย แต่เค้าก็ยังเหมือนเดิมค่ะ เพิ่มเติมคือเบาเสียงลงนิดหน่อย เรากับแม่รู้สึกรำคาญมาก แม่เราทำงานมาหนักๆทั้งวันก็อยากให้พักผ่อน ส่วนตัวเราก็เป็นโรคซึมเศร้าด้วย(จากเรื่องเรียนแล้วก็เรื่องพ่อนี่แหละ) ไม่ได้มโนนะคะคุณหมอวินิจฉัยแล้ว ทุกวันนี้เราพยายามใจเย็น ท่องไว้ว่าเค้าป่วยมันเป็นอาการของโรค ก็ช่วยได้บ้างเป็นบางวันค่ะ บางวันเราอ่านหนังสืออยู่ได้ยินเสียงพ่อทีไรเราแทบจะสติแตกทุกที ปวดหัวมากค่ะ กลัวตัวเองจะเป็นบ้าไปก่อน