คือเราก็มีแฟนที่พึ่งคบกันได้ไม่นานนี้เองเขาเป็นรุ่นพี่ก่อนเราปีนึงเราเจอพี่เขาอยู่ในเกมส์ๆนึงแล้วก็ใช้เวลาคุยกันมาได้สักระยะก็ตัดสินใจคบกัน แต่พอคบกันได้ไม่นานก็โดนเมินซะงั้น วันที่1ที่พี่เค้าเริ่มเมินปกติพี่เขาจะไปเล่นเกมที่บ้านเพื่อนซึ่งอยู่ข้างๆของบ้านพี่เขาเราก็ไม่ได้ห้ามอะไรเราก็ปล่อยให้พี่เขาไปเล่นกับเพื่อนบ้างไรบ้าง พี่เขาก็บอกให้เราโทรค้างสายในขณะที่เล่นเกมกับเพื่อนไปด้วยแล้ววันนั้นเรามีสอบก็เลยบอกว่าไม่โทรได้มั้ยเพราะถึงยังไงเราโทรเราก็ไม่ได้คุยไรกันอยู่ดี แล้วอีกใจนึงก็อยากให้พี่เขาอยู่ด้วยแต่ก็คิดว่าตัวเองคงจะงี่เง่าเกินไปถ้าจะบอกไปแบบนั้นสุดท้ายก็เลยไม่กล้าที่จะบอก พอพี่เขาเล่นจนเกือบจะถึงเช้าของอีกวันพอเราตื่นขึ้นมาก็ทักไปบอกมอนิ่งตอนเช้าตามปกติประมาณ2ชม.พี่เขามามาตอบอีกทีว่า"เมื่อคืนนี้ได้นอนชั่วโมงเดียวเอง"


         ส่วนเราก็บ่นนิดหน่อยว่าทำไมต้องนอนดึกขนาดนั้นพอถึงตอนเย็นของวันที่2วันนันเราตั้งใจจะบอกกับพี่เขาว่าอยากให้อยู่ด้วยแต่พอถึงเวลา2ทุ่มเราก็ทักพี่เขาไปว่า "ว่างยังตอนนี้อยู่ไหน"แล้วพี่เขาก็ไม่อ่านแชทเราเลยโทรไปพอพี่เขารับสายเสียงอู้อี้ๆก็มาทันทีเราเลยถามพี่เขาว่าทำไรอยู่ว่างเล่นเกมส์ด้วยมั้ย พี่เขาเลยพูดมาว่า "ง่วงมากเลยขอนอนได้ไหม" คือสิ่งที่เราตั้งใจจะคุยกับเขาให้ได้ก็กลับหลายเป็นว่าเห็นใจเขาที่กำลังง่วงก็เลยไม่อยากขัดพี่เขา แต่ในใจก็รู้สึกหน่วงแปลกๆความรู้สึกตอนนั้นเหมือนจะร้องไห้ออกมาแต่ก็ร้องไม่ออก เวลาที่พี่เขามีให้เพื่อนกลับมีให้ทั้งคืนแต่เวลาที่มีให้เรากลับไม่ถึงชั่วโมงด้วยซ้ำ แล้วเราก็ได้แต่เก็บมันไว้ในใจ พอวันที่3เป็นเวลาเดิมที่จะโทรกันทุกวันคือ2ทุ่มเราก็ทักพี่เขาไปก่อน2ทุ่มแล้วว่า"วันนี้ไม่ไปบ้านเพื่อนได้มั้ยอยากคุยด้วยอะ" แล้วพอ2ทุ่มพี่เขาก็ตอบกลับมาว่า "อยู่บ้านเพื่อนละนะ" คือตอนนั้นเราก็รู้สึกเสียใจมากที่เหมือนพิมพ์อะไรไปแล้วไม่อ่านแล้วทำตามใจตัวเองอะ เราก็ไม่ได้อยากจะขัดพี่เขานักหรอกแค่อยากรู้ว่าที่ทำแบบนี้มันใช่แฟนกันหรอหรือเป็นเราเองที่คิดไปแบบนั้น แล้วพี่เขาก็บอกว่า "รักนะ" ก่อนที่เขาจะโทรมาเราเลยตัดสายพี่เขาไปเพราะถ้าเขาทำแบบนั้นแล้วเราก็ไม่ควรไปยุ่งวุ่นวายกับเขาหรอกเราเลยบอกพี่เขาไปว่า "ไม่ว่างๆพรุ่งนี้มีสอบอะ จะอ่านแนวข้อสอบอยู่เล่นกับเพื่อนไปเลย" แล้วพี่เขาก็ตอบกลับอีกว่า "ขอโทษที่ไม่มีเวลาให้"


        ตอนนั้นคือเราก็รู้สึกผิดหวังแหละการกระทำของเขากับคำพูดที่พิมพ์มามันสวนทางกันอะ บอกว่ารักแต่ก็ไม่ได้อยู่ด้วยอะคำว่ารักนั้นมันไม่มีความหมายเลยสักนิดบอกว่าขอโทษที่ไม่มีเวลาให้แต่ทำไมไม่คิดได้แล้วเอาเวลาที่ทำอยู่ตรงนั้นกลับมาสนใจคนที่กำลังรออยู่อะ คือคืนนั้นเราก็นอนไม่หลับแหละคือคิดเรื่องต่างๆนาๆที่ทำไมต้องมารักคนที่เขาไม่เห็นค่าเราเลยอะ ก็ได้แต่เก็บไว้คนเดียวอยู่อย่างงั้นเพราะพูดอะไรไปพี่เขาก็ว่าเราบ่นตลอดแถมไม่อยากฟังด้วยซ้ำ พอคืนวันที่4คือก่อนหน้านี้ตอนบ่ายโมงพี่เขาก็บอกว่าจะไปกินเลี้ยงที่บ้านเพื่อนนะซึ่งก็เมาด้วยไงเราก็คิดไว้เลยว่าต้องเมาและต้องนอนตอนเย็นแหละ เรารู้แล้วว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นบ้างแต่เราก็ดันจะทักไปทุกเวลาเพื่อถามว่าเมายังๆ พี่เขาก็ตอบกลับแต่ว่ายังไม่เมาพแตกเย็นเวลาเดิมเราเลยโทรหาพี่เขา แต่เขากลับไม่รับสายคือเราก็รู้แหละว่าพี่เขาหลับแต่ก็ยังโทรไปหลายๆสายจนพี่เขารับสาย พี่เขาเลยบอกว่าง่วงไม่ไหวว เราเลยพยายามปลุกพี่เขาไม่ให้เขานอนแต่ยิ่งเราฝืนทำมมันมันยิ่งไม่มีประโยชน์อยู่ดีเราเลยปล่อยให้พี่เขาหลับไปโดยที่คงามรู้สึกเรามันก็ผิดหวังเหมือนเดิม[:เพี้ยนสะอื้น