เรากับน้องไม่คุยกันหลายเดือนแล้ว ตอนนี้ต่างคนต่างอยู่หอ อยู่คนละที่กัน ทะเลาะกันเพราะน้องไม่ค่อยตอบไลน์คนที่บ้าน เวลาเราไลน์หาก็ตอบช้ามาก หลายวันแล้วก็ไม่ตอบ ส่วนน้องก็แทบไม่เคยไลน์หาคนที่บ้านเลย เป็นคนไม่เอาใคร มีแต่คนที่บ้านไลน์หา
วันหนึ่งพ่อแม่บอกเราว่าไลน์หาน้องแล้วน้องไม่ตอบ เป็นห่วง เราก็เลยโทรไปว่าน้อง น้องบอกว่าที่ไม่ตอบไลน์เพราะไม่มีเน็ต ยังไม่ไปเติมเน็ต เราก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเน็ตหมดแล้วไม่รีบไปเติม เดี๋ยวนี้ไลน์มันเป็นสิ่งที่ค่อนข้างจำเป็นแล้ว อยู่ไกลพ่อแม่ รู้อยู่ว่าพ่อแม่ต้องไลน์หาทุกวัน พอไม่ตอบ หรือตอบช้ามาก เขาก็ต้องเป็นห่วง น้องก็บอกว่าที่ตอบช้าก็เพราะดูซีรีย์อยู่ (เราเห็นมันนั่งดูทั้งวันตอนอยู่บ้าน) และก็เอาแต่อ้างว่า ถ้าเป็นเรื่องด่วนก็โทรมาสิ เราก็ไม่เห็นด้วย มันไม่ใช่เรื่องด่วน แต่ก็ไม่ใช่เรื่องที่ควรละเลย กะจะให้เสียเงินโทรอย่างเดียวเลยหรือ ถ้าไม่มีเรื่องด่วนก็ไม่ต้องคุยกันเลยสินะ สุดท้ายก็ทะเลาะกันยาว ต่างคนต่างด่าแรง และก็ไม่คุยกัน
เราตั้งใจไว้ว่าจะไม่ยุ่งอะไรกับน้องแล้ว ไม่โทร ไม่ไลน์ ไม่ไปหา ถ้าน้องมีเรื่องอะไรก็ค่อยให้มันไลน์หรือโทรมาเอง ถ้าพ่อแม่มีปัญหาอะไรกับน้องก็ให้ไปเคลียร์กันเอง เพราะเวลาเรายื่นมือยื่นเท้าเข้าไปเอี่ยวทีไร เราก็เป็นฝ่ายเสียหมาทุกที พ่อแม่ก็เข้าข้างน้องด้วย ล่าสุดเราจะกลับบ้านช่วงสงกรานต์ แต่น้องไม่กลับ เพราะติดงาน (พ่อบอกเรา เราไม่ได้คุยกับน้อง) เราก็ไม่คิดจะบอกน้องหรอกว่าเราจะกลับบ้าน ไม่รู้จะบอกทำไม แต่ล่าสุดแม่โทรหาเรา บอกว่าหนักใจที่ลูกไม่คุยกัน และก็ขอให้เราไลน์ไปหาน้องหน่อยว่าเราจะกลับบ้านช่วงสงกรานต์ น้องจะตอบหรือไม่ตอบก็ช่าง แต่ขอให้เราไลน์ไปบอกน้องสักหน่อย
เราไม่เข้าใจแม่ เราบอกแม่ว่าน้องคงรู้แล้วว่าเราจะกลับบ้าน เพราะพ่อน่าจะบอกน้องแล้ว เรากับพ่อคุยไลน์กันทุกวัน เราก็รู้จากพ่อแล้วว่าน้องไม่กลับบ้าน ไม่เห็นว่าจะต้องบอกน้องอีก แม่บอกว่าแม่โทรหาน้อง น้องยังแค้นเรื่องที่เราไปว่ามันอยู่ และน้องก็คงเครียดเรื่องงานด้วย (เราบอกแม่ว่าใครๆก็เครียดเรื่องงานทั้งนั้นแหละ) น้าเราก็บอกในเชิงคุณไสย บอกว่าน้องเราเกิดปี...ก็เลยเป็นคนที่โมโหใครแล้วจะแค้นนาน (แล้วไม่คิดบ้างเหรอว่าเราเป็นพี่มัน ก็แค้นเป็นเหมือนกัน ==) แม่ก็เลยจะให้เราเป็นฝ่ายคุยกับน้องก่อน เราบอกแม่ว่าอย่าให้ท้ายน้องนักสิ น้องควรเป็นฝ่ายไลน์หาเราหรือคนอื่นบ้าง ไม่ใช่เอาแต่ให้คนอื่นเป็นฝ่ายเข้าหาก่อน แม่ก็บอกว่าไม่ได้ให้ท้ายน้อง แต่ก็ไม่มีเหตุผลอธิบายเรา
เราก็ตอบปัดๆไปว่าเดี๋ยวค่อยไลน์บอกน้องละกัน ถ้าไม่ลืม แต่ตอนนี้เราก็ยังไม่ได้บอก เพราะไม่อยากคุย ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องบอก เพราะเราเป็นพี่เหรอถึงต้องยอมน้อง น้องไม่ยอมพี่ก็ไม่เป็นไรสินะ เราว่าเราไม่ใช่คนผิด ถึงผิดก็ไม่ได้ผิดฝ่ายเดียว นอกจากเรื่องความหนักใจของพ่อแม่แล้ว เราไม่เห็นถึงเหตุผลที่จะต้องเริ่มคุยกับน้องก่อน คิดว่าจะแกล้งทำเป็นลืมในสิ่งที่แม่ขอ แล้วค่อยคุยกับน้องเมื่อเราพร้อมจะคุย (ซึ่งก็ยังไม่รู้ว่าจะพร้อมเมื่อไหร่)
ทะเลาะกับน้องจนไม่คุยกัน แต่พ่อแม่ให้ท้ายน้อง บอกให้เราคุยกับน้องก่อน
วันหนึ่งพ่อแม่บอกเราว่าไลน์หาน้องแล้วน้องไม่ตอบ เป็นห่วง เราก็เลยโทรไปว่าน้อง น้องบอกว่าที่ไม่ตอบไลน์เพราะไม่มีเน็ต ยังไม่ไปเติมเน็ต เราก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเน็ตหมดแล้วไม่รีบไปเติม เดี๋ยวนี้ไลน์มันเป็นสิ่งที่ค่อนข้างจำเป็นแล้ว อยู่ไกลพ่อแม่ รู้อยู่ว่าพ่อแม่ต้องไลน์หาทุกวัน พอไม่ตอบ หรือตอบช้ามาก เขาก็ต้องเป็นห่วง น้องก็บอกว่าที่ตอบช้าก็เพราะดูซีรีย์อยู่ (เราเห็นมันนั่งดูทั้งวันตอนอยู่บ้าน) และก็เอาแต่อ้างว่า ถ้าเป็นเรื่องด่วนก็โทรมาสิ เราก็ไม่เห็นด้วย มันไม่ใช่เรื่องด่วน แต่ก็ไม่ใช่เรื่องที่ควรละเลย กะจะให้เสียเงินโทรอย่างเดียวเลยหรือ ถ้าไม่มีเรื่องด่วนก็ไม่ต้องคุยกันเลยสินะ สุดท้ายก็ทะเลาะกันยาว ต่างคนต่างด่าแรง และก็ไม่คุยกัน
เราตั้งใจไว้ว่าจะไม่ยุ่งอะไรกับน้องแล้ว ไม่โทร ไม่ไลน์ ไม่ไปหา ถ้าน้องมีเรื่องอะไรก็ค่อยให้มันไลน์หรือโทรมาเอง ถ้าพ่อแม่มีปัญหาอะไรกับน้องก็ให้ไปเคลียร์กันเอง เพราะเวลาเรายื่นมือยื่นเท้าเข้าไปเอี่ยวทีไร เราก็เป็นฝ่ายเสียหมาทุกที พ่อแม่ก็เข้าข้างน้องด้วย ล่าสุดเราจะกลับบ้านช่วงสงกรานต์ แต่น้องไม่กลับ เพราะติดงาน (พ่อบอกเรา เราไม่ได้คุยกับน้อง) เราก็ไม่คิดจะบอกน้องหรอกว่าเราจะกลับบ้าน ไม่รู้จะบอกทำไม แต่ล่าสุดแม่โทรหาเรา บอกว่าหนักใจที่ลูกไม่คุยกัน และก็ขอให้เราไลน์ไปหาน้องหน่อยว่าเราจะกลับบ้านช่วงสงกรานต์ น้องจะตอบหรือไม่ตอบก็ช่าง แต่ขอให้เราไลน์ไปบอกน้องสักหน่อย
เราไม่เข้าใจแม่ เราบอกแม่ว่าน้องคงรู้แล้วว่าเราจะกลับบ้าน เพราะพ่อน่าจะบอกน้องแล้ว เรากับพ่อคุยไลน์กันทุกวัน เราก็รู้จากพ่อแล้วว่าน้องไม่กลับบ้าน ไม่เห็นว่าจะต้องบอกน้องอีก แม่บอกว่าแม่โทรหาน้อง น้องยังแค้นเรื่องที่เราไปว่ามันอยู่ และน้องก็คงเครียดเรื่องงานด้วย (เราบอกแม่ว่าใครๆก็เครียดเรื่องงานทั้งนั้นแหละ) น้าเราก็บอกในเชิงคุณไสย บอกว่าน้องเราเกิดปี...ก็เลยเป็นคนที่โมโหใครแล้วจะแค้นนาน (แล้วไม่คิดบ้างเหรอว่าเราเป็นพี่มัน ก็แค้นเป็นเหมือนกัน ==) แม่ก็เลยจะให้เราเป็นฝ่ายคุยกับน้องก่อน เราบอกแม่ว่าอย่าให้ท้ายน้องนักสิ น้องควรเป็นฝ่ายไลน์หาเราหรือคนอื่นบ้าง ไม่ใช่เอาแต่ให้คนอื่นเป็นฝ่ายเข้าหาก่อน แม่ก็บอกว่าไม่ได้ให้ท้ายน้อง แต่ก็ไม่มีเหตุผลอธิบายเรา
เราก็ตอบปัดๆไปว่าเดี๋ยวค่อยไลน์บอกน้องละกัน ถ้าไม่ลืม แต่ตอนนี้เราก็ยังไม่ได้บอก เพราะไม่อยากคุย ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องบอก เพราะเราเป็นพี่เหรอถึงต้องยอมน้อง น้องไม่ยอมพี่ก็ไม่เป็นไรสินะ เราว่าเราไม่ใช่คนผิด ถึงผิดก็ไม่ได้ผิดฝ่ายเดียว นอกจากเรื่องความหนักใจของพ่อแม่แล้ว เราไม่เห็นถึงเหตุผลที่จะต้องเริ่มคุยกับน้องก่อน คิดว่าจะแกล้งทำเป็นลืมในสิ่งที่แม่ขอ แล้วค่อยคุยกับน้องเมื่อเราพร้อมจะคุย (ซึ่งก็ยังไม่รู้ว่าจะพร้อมเมื่อไหร่)